Του Χρίστου Ζαβού
Είναι τέτοιες ημέρες που ο τίτλος του κειμένου μοιάζει όντως αδόκιμος αφού συνήθως ανταλλάζουμε ευχές, ψάχνουμε την θετικότητα, λίγη περισσότερη αγάπη… τους τάφους τέτοιες ημέρες να μου πεις, πού τους θυμηθήκαμε; Δεν είχαμε και άλλη όμως επιλογή στην πρόθεσή μας να περιγράψουμε την φιλοσοφία που κουβαλούν οι ομάδες μας τούτη την περίοδο, τη μεταγραφική.
Ανεξαιρέτως όλες οι ομάδες, κινούνται ωσάν και είναι κομάντο που έχουν σαν αποστολή να εντοπίσουν τον τρομοκράτη και ακολούθως να τον εξολοθρεύσουν. Με πλήρη μυστικότητα… «άκρα του τάφου σιωπή στον κάμπο βασιλεύει» που έγραφε και ο εθνικός μας ποιητής στο «Ελεύθεροι πολιορκημένοι». Είναι τέτοια η μυστικοπάθειά τους που σε κάνει να νομίζεις ότι δεν πρόκειται να φέρουν παίκτες αλλά πράκτορες της Μοσάντ ή της Σκότλαντ Γιάρντ που θα προβούν σε προβοκάτσια μήπως και ξανά αλληλοσκοτωθούμε όπως κάναμε 45 χρόνια πριν. Υπάρχουν φυσικά λόγοι για να συμβαίνει αυτό, αλλά την υπερβολή δεν μπορούν να την αποφύγουν.
Κυρίως έχει να κάνει με το φόβο τους, μήπως και χαλάσει το ντιλ ή κάποιου ανταγωνιστή ανοίξει το μάτι και απειλήσει τα συμφέροντά τους. Υπάρχει όμως και μια άλλη παράμετρος που σχετίζεται με το σινάφι μας, το δημοσιογραφικό. Οι ομάδες πια έχουν δημιουργήσει συμμαχίες με διάφορες «δημοσιογραφικές ομάδες» τις οποίες θέλουν να έχουν από κοντά στο πλαίσιο της συνεργασίας που έχουν ολόχρονα. Και εννοείται ότι κατά τη μεταγραφική περίοδο, καλούνται κατά κάποιο τρόπο να ξεπληρώσουν τις υπηρεσίες που έλαβαν, παραχωρώντας κάποια ονόματα από τους σούπερ παικταράδες που θα φέρουν ή τους γκράντε προπονητές που υπέγραψαν. Και αν σε καμιά περίπτωση, κάποιος άλλος μπει σφήνα και χαλάσει την άτυπη συνεργασία τους, τότε μαύρο δάκρυ χύνεται έως ότου ακολουθήσει το επόμενο «αποκλειστικό» που θ παραχωρήσει η ομάδα στην «δημοσιογραφική ομάδα». Ανάμεσα σ’ αυτές τις σούπερ μυστικοπαθείς τακτικές και με την ελπίδα να έρθει ο παίκτης που θ’ αλλάξει τον ρουν της ιστορίας… καλή χρονιά να ευχηθούμε στους αναγνώστες και πάνω απ’ όλα υγεία.
