Του Χρίστου Ζαβού
Πώς ήταν ο «καβαλιέρε» που αγόρασε λίγο πολύ μια χώρα ολόκληρη; Μιντιάρχης, επιχειρηματίας, ιδιοκτήτης ομάδας, κομματάρχης μετέπειτα πρωθυπουργός, ο Σίλβιο άφησε στην άκρη κάθε έννοια διαπλοκής, αγνοώντας ακόμα και αυτό που οι ίδιοι οι πρόγονοί του έλεγαν περί της τιμιότητας της γυναίκας του Καίσαρα.
Στην Κύπρο, ομολογώ ότι τέτοιο φαινόμενο δεν έχουμε, ποτέ μη λες ποτέ, όμως, γιατί στη νήσο καθυστερούμε γενικώς να αφομοιώσουμε διάφορα κοινωνιολογικά φαινόμενα της Ευρώπης.
Από την άλλη, μας λες και μετρ του κακέκτυπου. Λίγο οι χαλαροί θεσμοί, λίγο η έλλειψη νομιμοφροσύνης, κυρίως, κυρίως η δίψα για πλούτο και φήμη φτάσαμε στο σημείο διάφοροι να διοικούν ομάδες και την ίδια ώρα να επαγγέλλονται κάτι παρεμφερές με το άθλημα.
Όσον αφορά δε τους ιθύνοντες, ή απλώς κοιμούνται τον ύπνο του δικαίου ή ηθελημένα συμμετέχουν σε διάφορων ειδών παρανομίες. Χρόνια τώρα φωνάζουμε και λέμε ότι δεν μπορεί ατζέντης ποδοσφαιριστών να είναι άμεσα αναμειγμένος στα διοικητικά δρώμενα της όποιας ομάδας, αλλά είναι σαν να ρίχνουμε αβγά στον τοίχο.
Και όμως, η ΚΟΠ όχι μόνο δεν πολέμησε το φαινόμενο, αλλά πλέον επιτρέπει και σε άλλους να μιμηθούν τα υφιστάμενα παραδείγματα. Με αυτά και με αυτά, το φρούτο «μάνατζερ-ιδιοκτήτης» καλά κρατεί με τις ευλογίες των αρχών.
Και είναι για ν’ αναρωτιέται κανείς. Πώς είναι αυτό εφικτό και πώς οι δύο ιδιότητες μπορούν να συνυπάρξουν; Δεν έχουν ακούσει ποτέ για αυτό που λέμε «αλλότρια συμφέροντα»; Δεν είναι μήπως ένας λόγος, από τους σοβαρούς μάλιστα, που το ποδόσφαιρό μας έχει πλήρως απαξιωθεί στα μάτια του κόσμου;
Και όμως, ακόμη και τώρα παρατηρούμε το συγκεκριμένο φρούτο να ευδοκιμεί. Και αν χρόνια τώρα ρίζωσε στην Περιστερώνα, ο σπόρος φύτρωσε και στην Αγία Νάπα. Και να ήταν μόνο η ΚΟΠ; Ο Τύπος, που εκ των δεδομένων πρέπει να καταγγείλει τέτοιου είδους φαινόμενα, συμμετέχει επίσης. Το αντάλλαγμα είναι έτσι και αλλιώς σημαντικό. Είδηση-κάλυψη και προώθηση. Και όποιος κατάλαβε, κατάλαβε.
Άντε και με το καλό… ένας Μπερλουσκόνι.
