Του Χρίστου Ζαβού
Πάει καιρός οι μεγάλες ομάδες του τόπου να ορθώσουν ανάστημα απέναντι στις ορέξεις, διαθέσεις, σχέδια και πλάνα παραγόντων που ηγούνται μικρών σωματείων και χρόνια τώρα κάνουν κουμάντο στα κέντρα αποφάσεων του κυπριακού ποδοσφαίρου. Κακά τα ψέματα, την τελευταία δεκαετία παρατηρήθηκε το φαινόμενο ομάδες που λίγες εκατοντάδες φιλάθλων ακολουθούν, να παρουσιάζονται πολύ πιο ισχυρές συγκριτικά με σωματεία γίγαντες του τόπου που μειονεκτούσαν σε ισχύ.
Παράγοντες που χρόνια τώρα προωθούν αποκλειστικά τα δικά τους συμφέροντα, απαλλαγμένοι από την όποια πίεση, χωρίς να είναι υπόλογοι σε οπαδούς, Γενικές Συνελεύσεις, ενδεχομένως ούτε και σε οικονομικούς ελεγκτές ή κάποιο εποπτικό όργανο, ηγούμενοι μικρών κλαμπ και καμιά φορά συνεργαζόμενοι με άλλα κλαμπ ανάλογου μεγέθους, ισχυροποιήθηκαν σε σημείο που σωματεία όπως η Ομόνοια, η Ανόρθωση, ο Απόλλωνας έμοιαζαν ανίσχυροι ενώπιον των θεσμικών οργάνων της ΚΟΠ.
Επιτέλους, μετά από καιρό οι μεγάλοι συνεργαζόμενοι άμεσα ή έμμεσα, κατάφεραν να αποτρέψουν το σχέδιο περί διατήρησης των ομάδων σε 14 και την επόμενη σεζόν, κερδίζοντας έτσι μεταξύ άλλων και το σεβασμό της κοινής ποδοσφαιρικής γνώμης, η οποία συντριπτικά αντιτίθετο στο ν’ αλλάξουν οι κανονισμοί λίγες αγωνιστικές πριν ολοκληρωθεί η κανονική περίοδος. Πέραν της σπουδαιότητας του αποτελέσματος, αξίζει να επισημανθεί η αναγκαιότητα για δημιουργία γέφυρας επικοινωνίας των μεγάλων και γιατί όχι μια πιο άμεση, αποτελεσματική συνεργασία με κοινό παρονομαστή και μόνο, τη βελτίωση του προϊόντος που πλασάρουν στο κοινό γενικότερα.
Ας αφήσουν πίσω επιτέλους την παλιομοδίτικη τακτική της έχθρας και της αντιπαλότητας και των μικροσυμφερόντων τους και ας υιοθετήσουν σύγχρονες αντιλήψεις και προσεγγίσεις ως προς το πώς διοικείται το ποδόσφαιρο, αντιλαμβανόμενοι το αυτονόητο. Ότι δηλαδή μοιράζονται τον ίδιο στόχο που δεν είναι άλλος από τον εκσυγχρονισμό του προϊόντος και την επιβολή καθαρού επαγγελματικού πλαισίου μέσα από το οποίο οι ομάδες θα ισχυροποιούνται, οικονομικά και όχι μόνο. Συντάσσοντας επιτέλους μια κοινή πολιτική, ας καταλάβουν οι πρόεδροι των μεγάλων ομάδων του νησιού, ότι στο χώρο που δραστηριοποιούνται και υπηρετούν έχουν κοινά συμφέροντα τα οποία κατά πολύ απέχουν από τα συμφέροντα του κάθε παράγοντα που διά του ποδοσφαίρου δρα με αποκλειστικό και μόνο στόχο το οικονομικό, κοινωνικό και καμία φορά πολιτικό του κέρδος.
