Του Χρίστου Ζαβού
Ας υποθέσουμε ότι είμαστε στο βαγόνι του χρόνου και σουλατσάρουμε ανάμεσα σε διαφορετικές εποχές. Πρώτος μας σταθμός η Κύπρος του 21ου αιώνα. Το να κατοικεί κανείς στο νησί και να μην γνωρίζει το όνομα του Δρα Κωστρίκη, είναι βέβαιο ότι απέχει από την πραγματικότητα για διάφορους λόγους, κυρίως υγείας ή χρήσης παραισθησιογόνων ουσιών.
Η φιγούρα του εν λόγω επιστήμονα έχει μπει στα σπίτια όλων και είναι πλέον τόσο προβεβλημένη, όσο ο Στάλιν στην Σοβιετική Ένωση ή η βασίλισσα στην Αγγλία. Λογικό. Στο πρόσωπό του έχει μορφοποιηθεί η επιστημονική ομάδα, οι εισηγήσεις της οποίας καθόρισαν την ζωή μας τον τελευταίο ενάμιση μήνα.
Συμφωνεί, διαφωνεί, συμπαθεί ή αντιπαθεί με τον εν λόγω επιστήμονα, όλοι θα πρέπει ν’ αναγνωρίσουμε ότι αυτός και οι συνάδελφοί του έπαιξαν καταλυτικό ρόλο σε μια εποχή που ποτέ δεν θα ξεχάσουμε. Ας αναχωρήσουμε πια με το φαντασιακό βαγόνι μας με προορισμό τον Μεσαίωνα της Ευρώπης. Την πιο σκοταδιστική εποχή της ανθρωπότητας, όπου η όποια επιστημονική σκέψη θεωρείτο προϊόν διαβολικής πράξης.
Επί τούτου, επινοήθηκαν από τους προύχοντες της τότε εποχής, σωρεία βασανιστηρίων προκειμένου να σωφρονιστούν και να επανέλθουν στο «δρόμο του Θεού». Και αν όχι, τότε τους έστελναν για κατ’ ιδίαν συνάντηση μαζί του κυρίως διά της πυράς (δες την ιστορία του επιστήμονα Τζορτάνο Μπρούνο και ακόμη καλύτερα το άγαλμά του στην Ρώμη στην πανέμορφη πλατεία του Κάμπο ντε Φιόρι). Δικαίως μάλλον θ’ αναρωτιέσαι, τι σχέση έχουν ο Κωστρίκης, ο Μεσαίωνας και ο Τζορντάνο Μπρούνο.
Και όμως δεν πολύ απέχουν αν λάβεις υπόψη ότι η επιστημοσύνη στην Κύπρο δεν λογίζεται από πολλούς ως το Α και το Ω για την ευημερία μας. Πέρα για πέρα λογικό, αφού η Κύπρος ούτε Αναγέννηση πέρασε, ούτε και φυσικά Διαφωτισμό.
Συνεπώς, με μια ομολογουμένως επιφανειακή προσέγγιση, τα ψεγάδια του Μεσαίωνα είναι πέρα για πέρα εμφανή στην κοινωνία μας.
Σε τέτοιο σημείο που ακόμη και ο άνθρωπος που όπως ισχυρίζεται, ο ίδιος ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, αντιμετώπισε με τους συνεργάτες του την πανδημία στην Κύπρο, έγινε δέκτης απειλητικού μηνύματος. Από κάποιον προφανώς που τον θεώρησε αιρετικό. Όπως τότε… τον Μεσαίωνα.
