Του Χρίστου Ζαβού
Είναι πλέον κατανοητό ότι οι Σύνδεσμοι Οργανωμένων οπαδών έχουν πλέον μια άλλη χρησιμότητα, όχι απαραίτητα ποδοσφαιρική. Καμία σχέση δεν έχουν με τους Συνδέσμους Οπαδών των παλαιών χρόνων όταν ο καθένας εντασσόταν, είτε για να είναι ακόμη πιο κοντά στην ομάδα του, είτε ακόμη και να εκτονωθεί οπαδικά. Πλέον τα δεδομένα έχουν αλλάξει. Οι Σύνδεσμοι πέραν της στήριξης στις ομάδες τους, πέραν των παρεμβάσεων που κατά καιρούς κάνουν σχετικά με τα δρώμενα των σωματείων που ανήκουν, εκφράζουν πολιτική άποψη. Από τα εσωτερικά θέματα της κοινωνίας μέχρι και την εξωτερική πολιτική, κάποιοι εκ των «οργανωμένων» δεν έχουν κανένα ενδοιασμό να παρέμβουν και με τη βοήθεια κάποιων ΜΜΕ, να υποδείξουν στον κόσμο της ομάδας τι πρέπει να πράξει. Κακά τα ψέματα τα τελευταία τουλάχιστον δεκαπέντε χρόνια, κάποιοι εκ των Συνδέσμων έχουν προ πολλού ξεφύγει από τους λόγους ίδρυσης τους. Καθόλου τυχαίο δεν είναι το γεγονός ότι καμιά φορά λειτουργούν και ως «εκκολαπτήρια» πολιτικών προσώπων. Τίποτα όμως δεν πρέπει να λογίζεται περίεργο. Σε μια χώρα όπου ακόμη και ένας πίνακας ζωγραφικής αξιολογείται ανάλογα το κόμμα που ψηφίζει ο δημιουργός του, οι Σύνδεσμοι είναι «πεδίον δόξης λαμπρό» για τα κομματόσκυλα ανά το νησί. Έτοιμοι στρατοί ανθρώπων που εύκολα μπορεί να καλουπωθούν, να φανατιστούν, να κινηθούν ενάντια στον «εχθρό».
Νεαροί που βράζει το αίμα τους, που ψάχνουν από κάπου να πιαστούν, γεμάτοι θυμό και απογοήτευση απ’ αυτά που τους προσφέρει η κοινωνία, το «κόμμα» είναι τάχατες έτοιμο να τους παραχωρήσει θαλπωρή και την ασφάλεια που επιζητούν.
Με αυτά και με αυτά, ανώνυμοι συγγραφείς, μάλλον οι θεωρητικοί της παρέας, με εμετικές τοποθετήσεις, ρατσιστικού, σεξιστικού καμιά φορά και φασιστικού ύφους καταφέρνουν να περάσουν τα μηνύματά τους. Το χειρότερο δε είναι ότι κάποιες «αντικειμενικές» τάχατες ιστοσελίδες, αθλητικού μάλιστα περιεχομένου, αβαντάρουν την κατάσταση, λειτουργώντας ως τα «παπαγαλάκια» επικοινωνίας των οργανωμένων. Όσον αφορά, τα εποπτικά όργανα της δημοσιογραφίας κάνουν απλώς αυτό που κάνουν συνήθως σε σοβαρά θέματα. «Κοιμούνται τον ύπνο του δικαίου…»
