Του Χρίστου Ζαβού
Τα έχουμε γράψει δεκάδες φορές, όχι πως αλλάζει κάτι, έχουμε ομολογουμένως μάθει να ρίχνουμε αβγά στον τοίχο… μη σου πω κιόλας άρχισε να μας αρέσει.
Λοιπόν, σε τούτο τον χώρο να ξέρεις ότι συμβαίνει στην ομάδα του καθενός, αυτός που ευθύνεται δεν είναι άλλος από τον προπονητή. Το πιο σημαντικό, τιμητικό πόστο σε μια ποδοσφαιρική ομάδα και όχι μόνο, έχουμε καταφέρει να το εξευτελίσουμε σε τέτοιον βαθμό, που η θέση του προπονητή μοιάζει με το λερωμένο σφουγγαρόπανο στα χέρια ενός εργαζόμενου στην καθαριότητα. Ας έχει προσφέρει, ας έχει αποδείξει τις ικανότητες του, την προσήλωση, τον επαγγελματισμό και τις αρετές του, αυτός που πάντα ευθύνεται είναι ο άνθρωπος που χτίζει και ακολούθως διαχειρίζεται την ομάδα.
Δεν ξέρω ποιος σφήνωσε τούτη την ιδέα στον κύπριο οπαδό, ούτε και από πού προέρχεται αυτή η ανωμαλία στη σκέψη, δεν λέει πάντως να ξεκολλήσει από το μυαλό των περισσοτέρων.
Αν είναι κανείς να δει τι συμβαίνει στις μεγάλες ομάδες φέτος (για τις μικρές, ούτε λόγος, αφού προσλαμβάνονται καμιά φορά απλά άνεργοι/ ανειδίκευτοι για να διεκπεραιώσουν καταστάσεις) η μοίρα του προπονητή δεν διαφέρει σε τίποτα απ’ αυτή ενός δύσμοιρου εργαζόμενου που ό,τι και να κάνει, αυτός θα την πληρώσει τελικά.
Ο Κερκέζ πήρε την ΑΕΛ από το πουθενά, την έχει στην τρίτη θέση και στους τέσσερις του κυπέλλου και κάθε εβδομάδα είναι στο στόχαστρο της κριτικής. Ο Αναστασίου ανέλαβε μια ομάδα διαλυμένη, την έχει σουλουπώσει, έκανε νίκες σε ντέρμπι, μπήκε στην εξάδα και κάποιοι επιμένουν ότι δεν είναι ικανός. Στον ΑΠΟΕΛ έφταναν δύο απώλειες σε ματς με υποδεέστερες ομάδες και ο Τρεμαντζάνι από μετρ της τακτικής έγινε ένας άσχετος που απλά θα προστεθεί στη λίστα των δεκάδων απολυθέντων προκατόχων τους. Ακόμη και ο Απολλωνίστας Σωφρόνης που τόσα έχει προσφέρει, είναι πλέον στο στόχαστρο ως ο απόλυτος υπεύθυνος για τυχόν απώλεια του φετινού πρωταθλήματος…
Και έζησαν αυτοί καλά… και εμείς τα ίδια και τα ίδια.
