Του Χρίστου Ζαβού
Μην λάβετε ως ακραία τη πιο κάτω τοποθέτηση… χρόνια τώρα στο «διαδραστικό» κομμάτι της δημοσιογραφίας, είτε δια ραδιοφώνου, είτε δια του γραπτού λόγου, επίτρεψε μου να έχω μια αρκετά καθαρή εικόνα για τον «οπαδικό αναλφαβητισμό», που ταλαιπωρεί μεγάλο μέρος του συνόλου των οπαδών. Επιεικώς χρησιμοποιώ τη λέξη «αναλφαβητισμό», γιατί μάλλον πιο εύστοχη είναι η λέξη «πρωτογονισμός» για να περιγράψει τον ψυχισμό, την κουλτούρα και τη νοοτροπία σημαντικού αριθμού των οπαδών ανά την Κύπρο.
Μπορεί δηλαδή κατά καιρούς μέρος του κοινού, να στήνει δικαίως στο απόσπασμα τον δημοσιογραφικό κόσμο, απαιτώντας να ψηλώσει το επίπεδο, αλλά και το κοινό δεν φαίνεται να πορεύεται προς αυτή την κατεύθυνση. Αντιθέτως, αυτό που κανείς μπορεί να παρατηρήσει είναι έως και μια μηδαμινή εξέλιξη στην αντίληψη των γεγονότων και των αντιδράσεων που προκαλούν. Όπως δηλαδή πριν από δεκαετίες, κάθε φορά που ερχόντουσαν κάποια ανεπιτυχή αποτελέσματα ο κόσμος αυθόρμητα έστηνε λαϊκά δικαστήρια, στοχοποιώντας κυρίως προπονητές, αλλά και παίκτες ή παράγοντες, ζητώντας με τρόπο μη πολιτισμένο τις πλείστες φορές, τον διωγμό ή ακόμη και την τιμωρία του «ενόχου»… έτσι ακριβώς και στη σύγχρονη εποχή.
Το σκηνικό έχει κυρίως αλλάξει, αφού τα λαϊκά δικαστήρια έχουν λάβει μια διαδικτυακή μορφή, αφήνοντας πίσω το ντεμοντέ πια σκηνικό, που συνήθως στηνόταν έξω από τα αποδυτήρια. Διαφοροποίηση παρατηρείται και στις αντιδράσεις. Αντί για ρήξη των αντικειμένων, της λεκτικής ή και καμία φορά της σωματικής βίας, πλέον αρκεί ένα πληκτρολόγιο για να βγάλει κανείς την επιθετικότητα του.
Όπως δηλαδή τότε έτσι και τώρα μεγάλο κομμάτι της μερίδας των οπαδών, στηρίζει πρόσωπα, καταστάσεις ή ακόμη και την ομάδα του ανάλογα με το πρόσημο των γεγονότων. Αν είναι δηλαδή θετικά, παρουσιάζεται, υπερασπιστής, θαυμαστής, λάτρης της ομάδας, αν είναι αρνητικά μεταμορφώνεται σε υβριστή, πολέμιο και αναθεματίζει ό,τι έχει να κάνει με αυτήν. Πέραν όμως των πιο πάνω, ο ψυχισμός, η επιχειρηματολογία και το κριτήριο παραμένουν σχεδόν τα ίδια όπως και παλιά. Πέραν του «σκηνικού»… τίποτα δεν έχει αλλάξει.
