Η τραγωδία που προξένησε η ρωσική εισβολή στο λαό της Ουκρανίας είναι το κύριο θέμα της παγκόσμιας κοινότητας. Ολόκληρος ο πλανήτης βλέπει στις οθόνες του τις εικόνες των πολεμικών εξελίξεων, όπως θέλουν να τις δείξουν ή να τις κρύψουν τα στρατόπεδα των εμπολέμων και τα πρακτορεία ειδήσεων. Εκείνο όμως που δεν μπορούν να κρύψουν, ούτε να σμικρύνουν είναι την ανθρώπινη τραγωδία, των ανθρώπων που τρέχουν πανικόβλητοι να σωθούν, των τρομαγμένων παιδιών στα καταφύγια και των θυμάτων του πολέμου. Ο πόλεμος είναι απαράδεκτο μέσο για επίλυση ενός προβλήματος. Εξίσου απαράδεκτος είναι εκείνος που κηρύσσει τον πόλεμο, εισβάλλοντας σε μια ξένη χωρά, για να επιβάλει τις θέσεις και τα συμφέροντά του. Στην περίπτωση της Ουκρανίας ο αδικαιολόγητος εισβολέας είναι η Ρωσία. Το κράτος που δέχεται την απαράδεκτη πολεμική επίθεση είναι η Ουκρανία. Το μεγάλο όμως θύμα είναι ο λαός της Ουκρανίας, οι οικογένειες, οι γονείς που αφήνουν τα παιδιά τους για να τρέξουν στον πόλεμο, οι μανάδες, οι νέοι και κυρίως τα παιδιά. Ο τρόμος και η καταστροφή που προξενεί η εισβολή δεν δικαιολογείται με κανένα τρόπο.
Διαχωρίζω τα κράτη, τις κυβερνήσεις και τις στρατιωτικές δυνάμεις που ενεργούν την εισβολή και τις αντίπαλες που προσπαθούν να την αποκρούσουν. Στέκομαι μόνο στις αμέτρητες μάζες του λαού, που ζουν τον τρόμο και την τραγωδία μιας εισβολής και την πληρώνουν με τη ζωή τους, τη διάλυση της κοινωνίας και το θάνατο αγαπημένων τους προσώπων. Όταν η εισβολή γίνεται για κατάληψη μιας χώρας και για στέρηση της ανεξαρτησίας της και της ελευθερίας του λαού της, τότε ο λαός βρίσκεται σε πραγματικά ηρωική αντίσταση για να υπερασπιστεί την ανεξαρτησία και την ελευθερία της πατρίδας του. Και η ιστορία λέει ότι είναι έτοιμος να θυσιάσει και τη ζωή του για την ελευθερία και την ανεξαρτησία της πατρίδας του. Τέτοια ήταν η περίπτωση της Κυπριακής Δημοκρατίας και του ελληνισμού της Κύπρου. Οι Έλληνες της Κύπρου πολέμησαν με γενναιότητα, αψηφώντας τον θάνατο, για την ανεξαρτησία, την ελευθερία και την εδαφική ακεραιότητα τής Κ.Δ. Εγκαταλείψαμε τα σπίτια και τις περιουσίες μας, για να αποφύγουμε τον θάνατο που σκόρπιζε ο εισβολέας. Η μόνη συμπαράσταση που βρήκαμε από τη διεθνή κοινότητα ήταν να μας στείλουν ρούχα και τρόφιμα. Ανθρωπιστική βοήθεια. Δεν επέβαλαν καμιά κύρωση ή άλλη τιμωρία στον εισβολέα.
Στην Ουκρανία όμως ο λαός πολεμά για την ελευθερία του μόνο, ή και για υποστήριξη των επιδιώξεων του ΝΑΤΟ; Νιώθουμε τον πανικό και τον τρόμο που ζει ο λαός της Ουκρανίας. Νιώθουμε τον πόνο που νιώθουν, εγκαταλείποντας τα σπίτια τους, προσπαθώντας να περάσουν τα σύνορα και να μπουν σε γειτονικές χώρες. Ανατριχιάζουμε όταν στην τηλεόραση βλέπουμε τις εκρήξεις και τις καταστροφές που προξενούν οι εισβολείς.
Αγανακτούμε όμως και με την υποκρισία της διεθνούς κοινότητας, που πήρε όλα τα οικονομικά μέτρα ενάντια στον εισβολέα. Ιδιαίτερα αγανακτούμε με την υποκρισία των χωρών της Ε.Ε., που «σχίζουν τα ιμάτιά τους» για τον εισβολέα και προσπαθούν να τον καταστρέψουν οικονομικά. Τώρα που με τις κυρώσεις έμαθαν «να καλλικώνουν τον ψύλλο» είναι καιρός να βάλουν κυρώσεις και στον εισβολέα που κατέχει παράνομα ευρωπαϊκό έδαφος και σε αυτό που οργανώνει το έγκλημα κατά της ανθρωπότητας, δηλαδή τον παράνομο εποικισμό και την αλλοίωση του δημογραφικού χαρακτήρα της περιοχής. Χώρια που καθημερινά επεκτείνει την κατοχή στην Αμμόχωστο, παραβιάζοντας κατάφωρα τα ψηφίσματα του ΟΗΕ.
Για την Κύπρο, που είναι μέλος της Ε.Ε., ούτε που νοιάζονται. Ούτε μια επίπληξη δεν κάνουν στον εισβολέα. Τον παρακολουθούν απαθείς να εισβάλλει στην ΑΟΖ της Κ.Δ., να καταπατά το διεθνές δίκαιο, τα ψηφίσματα του ΟΗΕ και τις αρχές τις Ε.Ε. και απλώς τον θωπεύουν, όπως θωπεύεις ένα άτακτο παιδί. Και ούτε του λένε να μην το ξανακάνει.
Φαίνεται όμως ότι και το ΝΑΤΟ και η Αμερική και οι χώρες της Ευρώπης νιώθουν ενοχή, επειδή αυτές εξώθησαν την ηγεσία της Ουκρανίας να συνταχθεί μαζί τους, υποστηρίζοντας τα σχέδιά τους εναντίον της Ρωσίας. Και τώρα χύνουν κροκοδείλια δάκρυα. Τραγουδούν τον εθνικό ύμνο της Ουκρανίας, φωτίζουν τα κτήριά τους με τα χρώματα της Ουκρανίας, δίνουν στον Ουκρανό ηγέτη βήμα στο Ευρωκοινοβούλιο, αλλά αφήνουν μόνους τους τους Ουκρανούς να αντιμετωπίσουν τα τανκς, τα αεροπλάνα και τους πυραύλους του εισβολέα.
Αν ήταν έντιμοι παίκτες της διεθνούς σκακιέρας θα έπρεπε να τρέξουν σε βοήθεια της Ουκρανίας και να στείλουν τον στρατό τους, ν’ αντιμετωπίσει τους εισβολείς και να προστατεύσει τον ουκρανικό λαό. Και ο ηγέτης της Ουκρανίας θα έπρεπε να απαιτήσει βοήθεια από το ΝΑΤΟ και την Ε.Ε. Θα έπρεπε να τους καταγγείλει για την απάθειά τους και για το ενδιαφέρον τους να πλήξουν μόνο οικονομικά τον εισβολέα. Και αυτός θα έπρεπε να συνθηκολογήσει με τον εισβολέα για να σώσει τον λαό του και να μην αφήσει να καταστραφεί η χώρα του, επειδή ο ίδιος προσπάθησε να ενταχθεί σε συμμαχία απατεώνων και συμφεροντολόγων. Όλοι κατηγορούμε τον αδίστακτο εισβολέα. Κανείς όμως δεν θα κατηγορήσει την ηγεσία της Ουκρανίας, αν συμβιβαστεί με το εισβολέα, για να σώσει τη χώρα και τον λαό. Αφού εκείνοι που έφεραν τα πράματα ώς εδώ, τώρα στέλνουν μόνο ανθρωπιστική βοήθεια και πολεμοφόδια στους Ουκρανούς, για να συνεχίζουν μόνοι την αντίσταση και τον πόλεμο. Αυτοί που δημιούργησαν τις συνθήκες για την παράνομη και καταδικαστέα εισβολή, πρέπει και να την αντιμετωπίσουν με το στρατό τους και όχι μόνο με τις κυρώσεις. Αλλά και αυτών η ειδικότητα είναι μόνο να βομβαρδίζουν αδύνατους και να τους πωλούν μετά όπλα για να συνεχίσουν.
