Στιγμές υπέρτατης ευθύνης αυτές που διερχόμαστε στο Κυπριακό. Ο καθένας τίθεται ενώπιον των ευθυνών του. Ενώπιον της ιστορίας και του μέλλοντος αυτού του τόπου.
Ό,τι και αν προκύψει πρέπει να διασφαλίζει κατά τρόπο αξιόπιστο το μέλλον αυτού του τόπου ως κράτους κυρίαρχου, εδαφικά ακέραιου, ανεξάρτητου και στη βάση των αρχών του Διεθνούς και Ευρωπαϊκού Δικαίου, των αρχών και αξιών του ΟΗΕ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Ο στρατηγικός στόχος επίλυσης του Κυπριακού εμπεριέχεται στις αποφάσεις του ΟΗΕ και τις Συμφωνίες Υψηλού Επιπέδου, το πλαίσιο των οποίων έχει κωδικοποιηθεί σε αποφάσεις του Εθνικού Συμβουλίου και ειδικά στην τελευταία ομόφωνη απόφαση του Σεπτέμβρη του 2009.
Όλα αυτά βέβαια θα πρέπει να βρουν την έκφρασή τους σε ένα συγκεκριμένο σχέδιο λύσης, το οποίο θα υιοθετήσει κατ’ αρχάς ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας ως κατάλληλο με βάση και τη δική του σταθερή δέσμευση. Και στη συνέχεια να τεθεί ενώπιον Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων.
Προεξάρχον θέμα, κατά την άποψή μου, είναι να τερματίζεται οριστικά και αμετάκλητα ο όποιος εγγυητικός, επεμβατικός η επικυριαρχικός ρόλος της Τουρκίας.
Πρώτα απ’ όλα για την ασφάλεια της Κύπρου αλλά και για να απελευθερωθεί η τουρκοκυπριακή κοινότητα και να αναπτυχθεί πολιτικά ελεύθερη από την τουρκική καταπίεση. Εξίσου σημαντικό είναι η λύση να οδηγεί προοπτικά στο σμίξιμο των δύο κοινοτήτων. Να δημιουργήσει στην πράξη τις προϋποθέσεις και δυνατότητες να γίνουμε πραγματικά και πρακτικά ένας λαός.
Την ώρα που σύρονται αυτές οι γραμμές δεν υπάρχει ακόμα αποτέλεσμα από το Όρος των Προσκυνητών.
Το ζητούμενο είναι όπως το αποτέλεσμα είναι ενταγμένο στο πλαίσιο των βασικών στόχων της ελληνοκυπριακής πλευράς. Ότι δηλαδή για να καθοριζόταν ημερομηνία διάσκεψης, διεθνούς κατ’ εμάς πενταμερούς κατά την τουρκοκυπριακή πλευρά, θα έπρεπε να υπάρχει συμφωνία στο Εδαφικό και χάρτης. Και ότι σε μια διεθνή διάσκεψη θα πάμε αν και εφόσον έχουμε φτάσει σε όλα τα υπόλοιπα κεφάλαια σε ακτίνα συμφωνίας.
Και σ’ αυτό το σημείο θα μπορούσε να φτάσουν τα πράγματα, αν και εφόσον υπάρξει μετακίνηση της τουρκικής και τουρκοκυπριακής πλευράς επί κεφαλαιωδών ζητημάτων του Κυπριακού στα οποία η τουρκική και τουρκοκυπριακή πλευρά, μέχρι την ώρα που γραφόταν αυτό το κείμενο δεν είχε μετακινηθεί.
Από τουρκοκυπριακής και τουρκικής πλευράς η μεθόδευση ξεκάθαρα θέλει να οδηγήσει τα πράγματα σε μια πενταμερή όπου όλα τα ανοικτά ζητήματα, μαζί με το κεφάλαιο Ασφάλεια/Εγγυήσεις να τεθούν όλα μαζί στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων.
Θέση που η ελληνοκυπριακή πλευρά δεν αποδεχόταν. Το πώς θα έχει καταλήξει το διαδικαστικό θέμα θα επηρεάσει και την ουσία αναπόφευκτα.
Η οποιαδήποτε προτεινόμενη λύση πέραν από το ορθό περιεχόμενο το οποίο έχει οριοθετηθεί, όπως ήδη έχω αναφέρει και στην αρχή του παρόντος άρθρου, θα πρέπει να περιέχει και τα εχέγγυα και τις ασφαλιστικές δικλίδες εφαρμογής της.
Διαφορετικά ανά πάσα στιγμή μπορεί όλα να ανατραπούν και να κλαίμε επί ερειπίων. Η διασφάλιση εφαρμογής της λύσης δεν μπορεί να αφεθεί απλώς στην καλή διάθεση οποιουδήποτε και ιδιαίτερα της Τουρκίας.
Ειδικά της Τουρκίας του Ερντογάν. Πέραν από τις ασφαλιστικές δικλίδες και εχέγγυα θα πρέπει ο χρόνος της μεταβατικής περιόδου να είναι ο ελάχιστος δυνατός. Τα χρονοδιαγράμματα εφαρμογής των ουσιαστικών παραμέτρων της λύσης να είναι «άμεσα».
Όπως δεν μπορεί να υπάρχουν στο περιεχόμενο εποικοδομητικές ασάφειες, δεν μπορεί να υπάρξουν τέτοιες ασάφειες και χρονικά κενά, ούτε στο χρονοδιάγραμμα εφαρμογής της.
Εύχομαι ειλικρινά ότι η διαδικασία στην Ελβετία έληξε κατ’ ευχήν, δηλαδή στο πλαίσιο το οποίο χαράχθηκε από το Εθνικό Συμβούλιο πριν αναχωρήσει για το εξωτερικό ή αν προτιμάτε όπως ο ίδιος ο Πρόεδρος το καθόρισε πριν αναχωρήσει για το Όρος των Προσκυνητών.
