Οι αχρείαστες, για πολλούς, δημοτικές εκλογές, έχουν ένα σημαντικό χαρακτηριστικό. Δεν μπορούν να μην συνδεθούν άμεσα με τις εξελίξεις στο Κυπριακό. Και αυτό γιατί σε στιγμές που απαιτείται ενότητα, η Βουλή αποφάσισε την μη αναβολή τους. Ουδέν κακόν αμιγές καλού. Αυτή η εκλογική αναμέτρηση θα μπορούσε να εξελιχθεί ως επωφελής τελικά για τον τόπο εάν στα κριτήρια επιλογής δημάρχων (και ειδικότερα για τους κατεχόμενους δήμους) συμπεριλάβουμε και τις επικείμενες εξελίξεις στο εθνικό. Οι δήμαρχοι αποτελούν στοιχείο συσπείρωσης, και αναμένεται να συντελέσουν καθοριστικά σε ένα ενδεχόμενο δημοψήφισμα στο άμεσο μέλλον. Θα πρέπει λοιπόν να αδράξουμε την ευκαιρία και να αναδείξουμε πρόσωπα και δυνάμεις που επιδιώκουν μια εφικτή λύση, και που το όραμά τους δεν σταματά σε εκδηλώσεις φωτογραφίας για τα κατεχόμενα. Ίσως τότε να έχουμε πετύχει κάτι σημαντικό στο δρόμο προς την επανένωση του τόπου μας.
Οι υποψηφιότητες που θα εκλεγούν, και ιδιαίτερα στους κατεχόμενους δήμους, θα πρέπει να είναι άνθρωποι που να μπορούν να δράσουν σαν καθοδηγητές, να επιδιώκουν την ενότητα και να μπορούν να μεταφέρουν το όραμα μιας επανενωμένης Κύπρου. Άτομα που ο κόσμος να μπορεί να εμπιστευτεί. Με κύρος, διεθνείς γνωριμίες, δράση, εγνωσμένη φιλοπατρία. Άνθρωποι που να μπορούν να μεταφέρουν τις απόψεις μας στο εξωτερικό, και που να μπορούν να πείσουν με τον ρεαλισμό τους. Ας μείνουμε μακριά από μολυσματικούς πρεσβευτές του μίσους, της μισαλλοδοξίας, και του σε βάθος χρόνου στείρου πατριωτισμού. Εξάλλου τη συνταγή τους τη δοκιμάσαμε, και ο τσελεμεντές τους μας κόστισε.
Θα πρέπει παράλληλα αυτά τα άτομα να είναι σε θέση να διαχειριστούν ένα ενδεχόμενο ναυάγιο στο Κυπριακό. Να μπορούν να κοινοποιήσουν τις θέσεις της πλευράς μας και να πείσουν για την προθυμία μας να ζήσουμε ειρηνικά με το σύνοικο στοιχείο. Πλέον η στρατηγική της ενημέρωσης προς αποκατάσταση του δικαίου δεν αποδίδει. Τα σαράντα δυο χρόνια δημιουργούν πραγματικότητες. Θα χρειαστούμε δημάρχους-πρεσβευτές που να μπορούν να πείσουν ότι υπάρχουν λύσεις και που να μην αφήσουν να θεωρηθεί το Κυπριακό ως ένας ακόμη γόρδιος δεσμός που οδηγεί επαγωγικά στη ρήση «ότι δεν λύνεται, κόβεται». Μια εξέλιξη η οποία στην τελική δεν συμφέρει στον ελληνισμό της Κύπρου, ούτε βραχυπρόθεσμα, ούτε μακροπρόθεσμα.
Υπάρχουν αυτά τα άτομα, και θα πρέπει να τα αναδείξουμε! Ένα καλό παράδειγμα αποτελεί η υποψηφιότητα του κ. Αλέξη Γαλανού για τη δημαρχεία της Αμμοχώστου. Πραγματιστής, οραματιστής, μάχεται άοκνα τα τελευταία σαράντα χρόνια, έχοντας αποδείξει ότι η αγάπη του για την κατεχόμενη πόλη είναι υπεράνω όλων, και ότι το ντεπόζιτο της βενζίνης καλά κρατεί. Έχουμε ανάγκη τον κ. Γαλανό, για να συσπειρώσει τους Αμμοχωστιανούς ανεξαρτήτως ιδεολογικών προσανατολισμών, γύρω από τον ευσεβή πόθο, την επιστροφή στην πόλη της καρδιάς μας. Η λύση του Κυπριακού, και η επιστροφή της Αμμοχώστου θα έβρισκε τον κ. Γαλανό να δικαιώνεται για τους αγώνες, τις θυσίες και την αφοσίωσή του. Τέτοιους δημάρχους θέλουμε! Το δικαιούται και το αξίζει.
*Οικονομολόγος
