ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

Η απαξίωση της πολιτικής κι η πολιτική της απαξίωσης

*Του ΠΑΝΟΥ ΛΟΪΖΟΥ ΠΑΡΡΑ

Υ πάρχουν δύο βασικά είδη διαφθοράς. Η «μικρή – λιπαντική» και η «μεγάλη – διοικητική». Στην πρώτη οι δημόσιοι λειτουργοί πρώτης γραμμής λαδώνονται από τους πολίτες, εν είδει «γρηγορόσημου», για μια θέση μπροστά στην ουρά του ΚΕΠ, για κάποια επέμβαση σε δημόσιο νοσοκομείο, ή για να εξασφαλίσουν μια μικρή εξαίρεση από την πολεοδομία. Στην Κύπρο, εδώ και αρκετά χρόνια, ξεφύγαμε από τις «λιπαντικές» διαδικασίες και περάσαμε στις διοικητικές. Μίζες για κατασκευαστικά έργα, εξοπλιστικά προγράμματα και υπηρεσίες εκατομμυρίων καταλήγουν στις τσέπες ανώτερων κρατικών αξιωματούχων και διεφθαρμένων πολιτικών προσώπων.

Τα τελευταία χρόνια μάλιστα, εξελίξαμε το ζήτημα σε σημείο που να αγγίζει τα όρια της παγκόσμιας πρωτοτυπίας. Ενώ βελτιώνεται ο βαθμός διαφθοράς των δημοσίων λειτουργών σε όλες τις βαθμίδες, η εκτελεστική εξουσία έκανε βουτιά στο μέλι. Σύμφωνα με πληροφορίες που έχουν δει κατά καιρούς τα φώτα της δημοσιότητας, τουλάχιστον πέντε μέλη του Υπουργικού Συμβουλίου, συμπεριλαμβανομένου και του Προέδρου της Δημοκρατίας, έχουν/είχαν εμπλακεί προσωπικά είτε διαμέσου των δικηγορικών τους γραφείων, στην χορήγηση διαβατηρίων. Η υπόθεση είναι για case study στο πεδίο της σύγκρουσης συμφερόντων. Ενέκριναν πολιτογραφήσεις τις οποίες οι ίδιοι υπέβαλαν στον εαυτό τους προς έγκριση και φυσικά με το αζημίωτο για τις παρεχόμενες υπηρεσίες προς τον κάθε επενδυτή. Ταυτόχρονα θέσπιζαν τις ασφαλιστικές δικλίδες τις οποίες οι ίδιοι στη συνέχεια παρέκαμπταν, δίνοντας διαβατήρια σε αμφιβόλου ποινικού μητρώου επενδυτές.

Όλα αυτά φτάνουν και περισσεύουν, για να είχαν προ πολλού παραιτηθεί του αξιώματός τους. Πέραν της διαφθοράς, η χώρα βρίσκεται σε πολυεπίπεδο και αυτοτροφοδοτούμενο τέλμα. Όλη η πολιτική του Προέδρου Αναστασιάδη και του υπουργού Εξωτερικών στο Κυπριακό, συμπυκνώνεται σε πέντε κυρώσεις –αβέβαιου αποτελέσματος– έναντι πέντε φυσικών προσώπων που συνδέονται με τις τουρκικές εταιρείες γεώτρησης. Μοιάζουν να αδιαφορούν παντελώς για τη γελοιοποίηση της χώρας ή ακόμα και για τον κίνδυνο να διασαλευτούν οι σχέσεις μας με τους Ευρωπαίους εταίρους, φτάνει να κερδίσουν την εσωτερική κοινή γνώμη. Δεν φτάνει που μας είχαν στην μπούκα για το ξέπλυμα βρώμικου χρήματος, επανήλθαμε με πείσμα τρίχρονου παιδιού, να μπλοκάρουμε την ομοφωνία των κρατών-μελών για τις κυρώσεις κατά της Λευκορωσίας, με επιχείρημα παντελώς ξένο ως προς τις εν λόγω κυρώσεις. Βέτο βάζει κανείς όταν διαφωνεί επί της ουσίας του ζητήματος που τίθεται υπό συζήτηση. Όταν βάζεις βέτο για την εξυπηρέτηση ιδίων συμφερόντων επί ανεξάρτητου ζητήματος, τότε πρόκειται για στυγνό εκβιασμό και κατάχρηση του δικαιώματος που σου δόθηκε για βέτο.

Παρεπόμενο της λαϊκίστικης προσέγγισης είναι βεβαίως το άλυτο Κυπριακό, ο εποικισμός της Αμμοχώστου και η μη εκμετάλλευση των όποιων κοιτασμάτων αερίου υπάρχουν στην κυπριακή ΑΟΖ. Παράλληλα απενοχοποιείται σιγά-σιγά η Τουρκία για τη συνεχιζόμενη κατοχή καθώς η αδιαφορία της Κυπριακής Δημοκρατίας έναντι των Τουρκοκυπρίων, είναι κάτι παραπάνω από οφθαλμοφανής στους διεθνείς διπλωματικούς κύκλους. Την ίδια ώρα η οικονομία βρίσκεται εκ νέου σε τέλμα καθώς ουδέποτε καταρτίσαμε το παραμικρό πλάνο μετασχηματισμού της προς εκμετάλλευση νέων τομέων και ευκαιριών με μακρόπνοη προοπτική και οφέλη. Με το πρώτο εμπόδιο, είτε αυτό είναι μια κρίση, είτε μια πανδημία, η γύμνια της πολιτικής της αρπαχτής στέλνει την ανεργία στα ύψη και την οικονομία σε ύφεση. Κι έπειτα είναι το παράδοξο της κοινωνίας των απαθών οπαδών.

Του όχλου που από τον καναπέ του επαναστατεί μέσω του Facebook για τρία ολόκληρα μερόνυχτα επειδή τα έργα τέχνης ενός αγνώστου προσέβαλαν τα θεία, αλλά με υποδειγματική απάθεια θα αλλάξει κανάλι όταν η διαφθορά αδειάζει τα κρατικά ταμεία. Ενώ σε ανεπτυγμένες δημοκρατίες ο πλουραλισμός στην ενημέρωση με τον ερχομό των ιδιωτικών ΜΜΕ έχει κατακερματίσει το εκλογικό σώμα, περιορίζοντας την πόλωση, στην Κύπρο παρατηρείται έντονη πόλωση με συντριπτική ομογνωμία στο εκλογικό σώμα, ελλείψει ουσιαστικού πλουραλισμού στην ενημέρωση.Το χειρότερο δε απ’ όλα είναι πως το δηλητήριο που χύνεται στην προσπάθειά να χειραγωγηθεί η κοινή γνώμη, υπονομεύει τις προοπτικές δημοκρατικής ωρίμανσης πολιτών και θεσμών, αλλά και τις μελλοντικές μας σχέσεις με τους Ευρωπαίους εταίρους. Απαξιώνει τόσο την πολιτική ως συστατικό στοιχείο της δημοκρατίας, όσο και τους πολιτικούς και θα αποδειχτεί καταλυτική όταν η κοινωνία κληθεί να τοποθετηθεί. Ούτε χώρος για διάλογο θα έχει απομείνει μέχρι τότε, ούτε κανείς άγραφος κανόνας διαβούλευσης και αμοιβαίας ανοχής.

*Ο κ. Πάνος Λοΐζου Παρράς είναι οικονομολόγος.

ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ

Προσωπικότητες στην ''Κ'': Τελευταία Ενημέρωση

X