Στις πολλές αναρτήσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για την μαύρη επέτειο της εισβολής παρατήρησα την ευρεία χρήση μιας γνωστής σπαρακτικής φωτογραφίας. Αυτή απεικονίζει μια γυναίκα που κλαίει για τον χαμό του άντρα της ενώ το παιδί της, κλαίγοντας κι αυτό, απλώνει το χέρι για να αγγίξει τη μάνα του. Ανάμεσα σε άλλους, τη φωτογραφία αυτή χρησιμοποίησε η Αλληλεγγύη και η Εθνική Φρουρά στις καθορισμένες αναρτήσεις τους. Όπως έμαθα αργότερα, χρήση της ίδιας εικόνας είχε κάνει και η ΕΔΕΚ σε αντίστοιχη ανάρτηση το 2018.
Αυτό που είναι ίσως λιγότερο γνωστό είναι ότι η φωτογραφία δεν λήφθηκε κατά την εισβολή του 1974 αλλά το 1964, κατά τη διάρκεια των διακοινοτικών ταραχών μεταξύ Ε/Κ και Τ/Κ. Μάλιστα η γυναίκα είναι Τ/Κ, με το όνομα Nevcihan Olusum και στην φωτογραφία απεικονίζεται η στιγμή που μαθαίνει για την τύχη του συζύγου της.
Με αυτή την αφορμή ήθελα να κάνω δύο παρατηρήσεις. Πρώτον η χρήση της συγκεκριμένης φωτογραφίας στην προσπάθεια μας να αναδείξουμε την υποστήριξη μας προς τις μανάδες των Ε/Κ αγνοουμένων προδίδει την προχειρότητα που μας χαρακτηρίζει και την επιφανειακή μας προσέγγιση ως προς την ιστορία τούτου του τόπου. Αρκεστήκαμε σε μια αναζήτησή “Cyprus 1974" στο Google και ούτε καν ψάξαμε πέρα από τις πρώτες δυο-τρείς φωτογραφίες. Copy-Paste στο Facebook και εκπληρώσαμε το χρέος μας προς την πατρίδα. Κι αυτό το έκαναν κάποιοι οι οποίοι, κατά τα άλλα, θα ήθελαν να κυβερνήσουν τη χώρα.
Δεύτερον, η ταύτιση και των Ε/Κ με την εν λόγω φωτογραφία κατέδειξε με τον πιο απρόσμενο τρόπο μια αλήθεια που τέτοιες μέρες ξεχνάμε. Ο ανθρώπινος πόνος δε μιλά Ελληνικά ή Τούρκικα. Δεν έχει θρησκεία και έθνος. Ο ανθρώπινος πόνος είναι απλά μάτια που κλαίνε μέσα στο χάος. Όπως ορθά έγραψαν διάφοροι φίλοι Τ/Κ στις 20 Ιουλίου, Acilarin Bayrami Olmaz (ο πόνος δε γιορτάζεται). Ας προβληματιστούμε όλοι μαζί για το πώς θα απαλλάξουμε την πατρίδα μας από την κατοχή για να διασφαλίσουμε επιτέλους την ειρήνη σε αυτή την πολυμαρτυρική γη. Για να μην ξαναυπάρξει άλλη Nevcihan Olusum ή άλλη Χαρίτα Μάντολες σε αυτό το νησί.
*Ο Αλέξανδρος Δημητριάδης απόφοιτος των νομικών σχολών του University of Cambridge και του London School of Economics.
