ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

Μια κοινωνία που δεν αντέχει να ακούσει την αλήθεια...

**Της Στέλλας Κυριακίδου

Το πρόσφατο διπλό φονικό στο Στρόβολο είχε ως τραγικό αποτέλεσμα να χάσουν δυο άνθρωποι τη ζωή τους, δυο άνθρωποι της διπλανής πόρτας και ένα παιδί να μείνει ορφανό. Μετά από τις τελευταίες εξελίξεις, οι ένοχοι παραδέχθηκαν, έδωσαν γραπτές καταθέσεις και οδηγούνται ενώπιον της δικαιοσύνης. Το ζεύγος Χατζηγεωργίου έφυγε από τη ζωή και αυτό δυστυχώς, δεν αλλάζει.

Αυτό που πρέπει, και που μπορεί να αλλάξει, είναι ο τρόπος που στην πλειοψηφία της μια κοινωνία αντιδρά σε τέτοιου είδους εγκλήματα. Πόσο εύκολα όλοι καταδικάσαμε, πόσο εύκολα φτιάξαμε απίστευτα και νοσηρά δυστυχώς σενάρια. Σε τέτοιο βαθμό μάλιστα που ακόμη κι όταν το έγκλημα είχε εξιχνιαστεί πλήρως, με παραδοχές, καταθέσεις, μαρτυρικό υλικό, ευρήματα στη σκηνή πολλοί συνεχίζουν την σεναριολογία, συνεχίζουν να «υποθέτουν», συνεχίζουν το «εμείς ξέρουμε καλύτερα, εμείς μάθαμε κάτι περισσότερο», ή «δεν μας τα λένε όλα» και η φαντασία εξακολουθεί να καλπάζει με τρόπο επικίνδυνα νοσηρό, ωσάν αυτό που έχει συμβεί να μην είναι αρκετά τρομακτικό και γι’ αυτό ψάχνουμε το ακόμη χειρότερο.

Οι παραδοχές των κατηγορούμενων, οι καταθέσεις, ακόμη και τα τεκμήρια δυστυχώς δεν δείχνουν να ικανοποιούν. Η σεναριολογία οργιάζει ακόμη, το «εγώ άκουσα ότι…» συνεχίζει να ακούγεται από παντού σχεδόν καθημερινά, από μια κοινωνία η οποία αδυνατεί, ή δεν θέλει να ακούσει όπως δείχνουν τα πράγματα, την αλήθεια.

Ίσως αυτό που μας δυσκολεύει, να είναι το γεγονός ότι θύματα, ήταν απλώς δυο άνθρωποι της διπλανής πόρτας, δυο άνθρωποι ή μια οικογένεια όπως ακριβώς η δική μας, που δεν προκάλεσαν με κανένα τρόπο κι όμως έχασαν τη ζωή τους με αυτό τον φρικτό τρόπο. Κι αυτό να μεταφράζεται ως δικός μας φόβος, ότι δηλαδή θα μπορούσε να είχε συμβεί και σε εμάς, ότι στην πραγματικότητα δεν είμαστε ασφαλείς ούτε μέσα στο ίδιο μας το σπίτι, στο χώρο ο οποίος είναι η απόλυτη ασφάλειά μας.

Παρουσιάζοντας λοιπόν αυτή την άρνηση, προσπαθούμε να αποδώσουμε το έγκλημα σε άλλους λόγους από αυτούς που οι παραδοχές των ίδιων των συλληφθέντων δείχνουν. Προφανώς δεν μας αρκούν όλα όσα παρουσιάζονται στο δικαστήριο ως τεκμηριωμένα γεγονότα κι αυτό που προσωπικά με προβληματίζει είναι το ερώτημα γιατί ως κοινωνία έχουμε αυτή την ανάγκη να πλάθουμε τέτοιου είδους νοσηρά σενάρια που μόνο παθογένεια προβάλλουν;

Αυτό που οφείλει ο κάθε ένας από εμάς να κάνει - έστω και τώρα έστω και εκ των υστέρων - είναι να γίνει ανάχωμα σε αυτήν τη διασπορά της φήμης, του κουτσομπολιού, της σεναριολογίας, της συκοφαντίας σε τελική ανάλυση. Να θέσουμε τέρμα, εμείς οι ίδιοι στη συντήρηση της νοσηρής αυτής κατάστασης.

Να δεχτούμε την πραγματικότητα και να γίνουμε ανάχωμα σε όλους αυτούς που ισχυρίζονται ότι «ξέρουν», ότι «άκουσαν» ότι «έμαθαν». Όχι μόνο στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, αλλά και στα πηγαδάκια της παρέας. Να βάλουμε εμείς την τελεία. Θα είναι το ελάχιστο αυτό συγνώμη μας, στη σπίλωση δυο ανθρώπων που χάθηκαν πρόωρα και βάναυσα και που άφησαν πίσω τους ένα παιδί ορφανό.

ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ

Προσωπικότητες στην ''Κ'': Τελευταία Ενημέρωση

X