Οδηγός ο: (μτφ.) αυτός που επηρεάζει ή ρυθμίζει τις ενέργειες ή τη συμπεριφορά των ανθρώπων. Πόσο ταιριάζει αλήθεια ο πιο πάνω ορισμός στην κυπριακή πραγματικότητα των τελευταίων ημερών; Πόσες ζωές, ενέργειες και συμπεριφορές επηρεάστηκαν από τα πρόσφατα θανατηφόρα τροχαία ατυχήματα;
Φτάσαμε ακόμα μια φορά στο σημείο όπου οι τραγικές απώλειες στους δρόμους της Κύπρου φαίνεται να είναι αδύνατον να προβλεφθούν και να αποφευχθούν. Οι συζητήσεις επί του θέματος καταλήγουν σχεδόν πάντα στο απελπιστικό συμπέρασμα ότι δεν υπάρχει καμία πιθανότητα να αλλάξουμε μυαλά ως λαός. Το γεγονός αυτό σε συνδυασμό με τη γενικευμένη αντίληψη των πολιτών ότι επικρατούν ατιμωρησία και ανομία στους δρόμους, γίνεται η ιδανική δικαιολογία για τον κάθε ένα από εμάς που είναι αναπόφευκτα μέρος του προβλήματος
Η παγίδα των αριθμών στις αναφορές για τα θέματα οδικής ασφάλειας είναι πάντα εκεί και ξεγελά τους γνώστες του θέματος. Μετράμε συγκρούσεις, τραυματίες, νεκρούς, ημέρες, μοτοσυκλετιστές, πεζούς, ορφανά. Οι αριθμοί, όμως, είναι μόνο η βιτρίνα. Πίσω από κάθε αριθμό κρύβεται μια ζωή. Κρύβονται όνειρα. Χαρές και λύπες. Η συνειδητοποίηση της ανθρώπινης μορφής των αριθμών δεν έρχεται πάρα μόνο όταν ένα δικό μας άτομο γίνει μέρος αυτών. Η απώλεια από τροχαίο ατύχημα είναι ένα ισχυρό χτύπημα σε κάθε μέρος του σώματος, του οποίου ο πόνος δεν ξεπερνιέται. Η άδικη θυσία μιας ζωής στην άσφαλτο προκαλεί ανυπολόγιστη θλίψη και αφόρητες ενοχές σε όσους εμπλέκονται στη σύγκρουση και κατ’ επέκταση σε συγγενείς και φίλους των θυμάτων. Το ανούσιο και το άδικο της απώλειας από τροχαίο αφήνει πολλά αν και γιατί, με τα οποία παλεύουν για πάντα.
Οι παράγοντες που προκαλούν τις αλλεπάλληλες απώλειες είναι πάρα πολλοί και η ταυτόχρονη αντιμετώπισή τους είναι όντως δύσκολη και χρονοβόρα. Η ιδιαίτερα ενοχλητική και αποκλειστική επίρριψη ευθυνών από την αστυνομία στον ανθρώπινο παράγοντα και τη νοοτροπία των οδηγών αποτελεί ένα χαλί κάτω από το οποίο κρύβονται ευθύνες και υποχρεώσεις πολλών αρμοδίων. Οι χιλιάδες καταγγελίες από τις αναποτελεσματικές εκστρατείες των τελευταίων χρόνων τροφοδοτούν τη συνέχιση των λανθασμένων πρακτικών που ακολουθούνται.
Υπάρχει, όμως, τελικά ελπίδα; Υπάρχουν λύσεις και εφαρμόσιμες ιδέες που μπορούν άμεσα να λειτουργήσουν καταλυτικά έτσι ώστε να βγούμε από αυτό το τέλμα όπου βρισκόμαστε; Θα ήταν αδιανόητο ως άνθρωποι να δεχόμασταν ότι δεν υπάρχουν, αφού εκ φύσεως προσπαθούμε να επιβιώσουμε και να επεκτείνουμε τη διάρκεια της ζωής μας βελτιώνοντας παράλληλα την ποιότητά της. Φυσικά και υπάρχουν λύσεις και ας είναι όλα φαινομενικά εναντίον μας αυτή τη στιγμή.
Η αλλαγή που θέλουμε και επιζητούμε για την τραγική εικόνα της οδικής καθημερινότητας της χώρας μας, είμαστε πρώτα εμείς οι ίδιοι. Μια μικρή αλλαγή στην οδηγική συμπεριφορά του καθενός μας θα φέρει σημαντικά αποτελέσματα στη συνολική εικόνα. Πέραν της ατομικής ευθύνης που έχουμε απέναντι στην οικογένεια και στα παιδιά μας να είμαστε σωστοί πολίτες και οδηγοί (βλ. ορισμός), φέρουμε και τη συλλογική ευθύνη να αντιδράσουμε ως κοινωνία απαιτώντας με επίμονο τρόπο τη βελτίωση.
Γνωρίζω ότι η προσπάθεια μετακύλισης της ευθύνης στους οδηγούς για τη βελτίωση του προβλήματος δεν είναι ιδιαίτερα προσφιλής τακτική. Το ύφος και η μορφή της ανάλυσης επιλέγεται, όμως, ανάλογα με το ακροατήριο ή τους αναγνώστες στους οποίους απευθύνεται. Θέλω να πιστεύω ότι όσοι επιλέξουν να διαβάσουν αυτό το κείμενο έχουν διάθεση αυτοκριτικής και αυτοβελτίωσης. Ότι μπορούν να οδηγήσουν μέσα στα όρια, φορώντας ζώνη ή κράνος, αμυντικά, χωρίς κινητό στο χέρι, χωρίς αλκοόλ στο αίμα, με τα παιδιά στα κατάλληλα καθίσματα. Πρακτικές λύσεις, άμεσα εφαρμόσιμες που σώζουν χιλιάδες ζωές καθημερινά. Τις πιο δύσκολες και χρονοβόρες λύσεις πρέπει να τις απαιτήσουμε από όσους επιλέξαμε να μας εκπροσωπούν και να νομοθετούν εκ μέρους μας.
*Εκ παραδρομής στην έντυπη έκδοση της Καθημερινής αναφέρθηκε ότι ο κύριος Ιάσονας Σενέκκης είναι μέλος της Reaction. Θα θέλαμε να ξεκαθαρίσουμε ότι κύριος Σενέκκης δεν είναι μέλος της συγκεκριμένης οργάνωσης.
