ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

Να θωρακίσουμε τη γη που πατάμε

*του Γιώργου Σολωμού

Kathimerini.com.cy

info@kathimerini.com.cy

Κυπριακή Δημοκρατία γεννήθηκε πριν από 60 ακριβώς χρόνια. Ο τοκετός της δεν υπήρξε φυσιολογικός και ανώδυνος ούτε και η ανάπτυξή της ομαλή και απρόσκοπτη, αφού στα τρία μόλις χρόνια της ζωής της (1963), εκδηλώθηκε η τουρκική ανταρσία που επιχείρησε την κατάλυσή της. Έκτοτε, εσωτερικές φιλοδοξίες, γαμψώνυχες συνωμοσίες, δράσεις παραφρόνων, πραξικοπήματα και εισβολές, σημάδευαν την πορεία της. Όμως, η Κυπριακή Δημοκρατία επέζησε. Το 1964 η Βουλή των Αντιπροσώπων ψήφισε τον Νόμο περί Εθνικής φρουράς, με υποχρεωτική θητεία.

Το 1974, με την τουρκική εισβολή η Εθνική Φρουρά πολέμησε γενναία και παρόλη την προδοσία και με τη συμπαράσταση και τις θυσίες της Ελληνικής Δύναμης Κύπρου, ό,τι μπορούσε να διασωθεί, το διέσωσε. Έκτοτε, στο κατεχόμενο τμήμα της Κύπρου σταθμεύει μια τουρκική δύναμη 40.000 στρατιωτών, σε πλήρη διάταξη, υποστηριζόμενη από τεθωρακισμένα, πυροβόλα, αεροπορία και ναυτικό. Στα χρόνια που πέρασαν όλες σχεδόν οι κυβερνήσεις είχαν ως προτεραιότητά τους την αμυντική θωράκιση της Κύπρου και την ενίσχυση της αποτρεπτικής δύναμης της Εθνικής Φρουράς. Τα οπλικά συστήματα άρχισαν να αναβαθμίζονται, αγοράστηκαν από το υστέρημα του κυπριακού λαού, νέα υπερσύγχρονα οπλικά συστήματα, πύραυλοι, άρματα μάχης, πυροβόλα νέας γενιάς και άλλα οπλικά συστήματα, αποτρεπτικά μιας νέας τουρκικής επίθεσης.

Και αντί σήμερα που οι απειλές της Τουρκίας για κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας και για νέα επεκτατική δράση, να ενισχύσουμε ακόμα περισσότερο την άμυνά μας, οι κυβερνώντες υποβάθμισαν τις αμυντικές ανάγκες της Εθνικής Φρουράς, με το ανόητο πρόσχημα του δήθεν «καλού κλίματος». Το αξιόμαχο της Εθνικής Φρουράς απομακρύνθηκε από τις κυβερνητικές προτεραιότητες και όταν αναφέρεται κανείς στην ανάγκη εξοπλισμού της Εθνικής Φρουράς, θεωρείται γραφικός. Και περισσότερο γραφικός θεωρείται όποιος διαφωνεί με τη μείωση της στρατιωτικής θητείας. Είναι πρωτάκουστο μια χώρα που απειλείται τόσο ασύστολα με νέες στρατιωτικές επιχειρήσεις, να μειώνει τη στρατιωτική της θητεία και τις δαπάνες της αμυντικής της θωράκισης. Και είναι ανέκδοτο να τοποθετούνται σκιάχτρα σε φυλάκια της Ε.Φ. ωσάν απέναντί μας να έχουμε σπουργίτες και όχι πάνοπλους «Αττίλες».

Και μπορεί τα προηγούμενα χρόνια (κακώς) να μη δίναμε τόση σημασία στην άμυνά μας, όμως, οι ενεργειακές εξελίξεις στην περιοχή, η τουρκική προκλητικότητα και θρασύτατα που δεν κρύβεται, φέρνουν στην επιφάνεια το μεγάλο θέμα της άμεσης και χωρίς καμιά χρονοτριβή ενίσχυσης και αναβάθμισης της αμυντικής ικανότητας της Ε.Φ. Είμαστε νησί και δεν έχουμε ναυτικό! Πώς θα υπερασπιστούμε τα κυριαρχικά μας δικαιώματα, αν χρειαστεί και ιδιαίτερα τώρα που απειλούνται και οι θάλασσές μας; Οι Τούρκοι μια γλώσσα καταλαβαίνουν: «ποιο θα είναι το κόστος μου αν επιτεθώ;» Γι’ αυτό, ας διδαχθούμε από τα λόγια του Βιργιλίου: «Αν θέλεις ειρήνη, να ετοιμάζεσαι για πόλεμο». Βέβαια, ο δρόμος της ειρήνης δεν είναι ομαλός, αλλά στρωμένος με τις εσωτερικές και εξωτερικές υπονομεύσεις, με σκευωρίες και εκβιασμούς. Σήμερα, το 2020 προβάλλει καταθλιπτικό και αγχώδες.

Ο λαός αδρανεί. Αισθάνεται πολιτική πλήξη και εθνική ανία. Γιατί πολιτικά πληκτική και εθνικά ανιαρή είναι η ηγεσία του. Επιφανειακά δραστήρια και ουσιαστικά αδρανής. Με εθνική επίφαση και αντεθνικό περιεχόμενο. Ειδήμων στους μικροπολιτικούς ελιγμούς και αδαής στους κρίσιμους εθνικούς χειρισμούς. Χειρισμούς που θέτουν σε κίνδυνο την ίδια τη φυσική και εθνική μας επιβίωση. Καθένας από μας κρατά στα χέρια του τη ζωή του ή τον θάνατό του. Την επιβίωση της γης του ή τον χαμό της. Ας πάρουμε, λοιπόν, τη δέσμευση να ζήσουμε σ’ αυτή τη γη. Να τη θωρακίσουμε, να την προστατεύσουμε, να την κρατήσουμε, όχι για τίποτε άλλο, μόνο και μόνο γιατί είμαστε πάνω σ’ αυτή τη γη και την πατάμε. Γιατί αυτή η γη είναι δική μας.

*Ο κ. Γιώργος Σολωμού είναι μέλος της Γραμματείας Εκτελεστικού του Δημοκρατικού Κόμματος.

ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ

Άλλα άρθρα συγγραφέα

Kathimerini.com.cy

Προσωπικότητες στην ''Κ'': Τελευταία Ενημέρωση

X