ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

Πολιτικές για την οικογένεια

*του Δημήτρη Δημητρίου

Πιστεύω πως ήρθε η ώρα να κοιτάξουμε και να στηρίξουμε με χειροπιαστές αποφάσεις την οικογένεια. Αυτό μπορεί να μετεξελιχθεί μέχρι και σε οικογενειακή φορολογική πολιτική. Αυτό βεβαίως είναι το τελευταίο που πρέπει να γίνει. Μέχρι τότε όμως μπορούμε να κάνουμε πολλά. Μπορούμε να υιοθετήσουμε πολιτικές που να ενισχύουν την υπογεννητικότητα στη χώρα μας και θα έρθουν να ενισχύσουν αυτά που έγιναν τα τελευταία χρόνια. Η άδεια πατρότητας, για παράδειγμα, που εφαρμόστηκε πριν σχεδόν 2 χρόνια είναι μια πράξη ενίσχυσης της οικογένειας και ταυτόχρονα ενίσχυσης και της ισότητας μεταξύ συζύγων. Επίσης, «η προίκα του μωρού» είναι ένα μια σημαντική ενίσχυση για οικογένειες που πραγματικά έχουν ανάγκη από κάλυψη βασικών ειδών για ένα νεογέννητο.

Σήμερα χρειάζεται να δούμε μια συνολικότερη πολιτική που από τη μια δε θα έχει επιδοματική λογική σε όσους ανήκουν σε χαμηλότερο εισοδηματικό επίπεδο και από την άλλη θα ενισχύει την αξιοπρέπεια των πολιτών και των οικογενειών μας. Πολιτική, που θα έχει στο επίκεντρό της το πως μια οικογένεια που εργάζεται, και δη σε απαιτητικό ωράριο, δε θα πρέπει να στηρίζεται ούτε στους παππούδες για να μεγαλώσει τα παιδιά τους, αλλά ούτε και θα εξοντώνονται οικονομικά στη φύλαξη στους σταθμούς.

Ένα πρώτο που θα πρέπει να μετρήσουμε είναι η αύξηση της άδειας μητρότητας ή και της άδειας πατρότητας. Μια σταδιακή αύξηση που δε θα διαχωρίζει τον πατέρα από τη μητέρα, αλλά θα τη διαχειρίζονται οι γονείς από κοινού. Σίγουρα δεν μπορούμε και δεν πρέπει να συζητάμε την αύξηση στα επίπεδα των σκανδιναβικών χωρών αλλά στα πλαίσια των δυνατοτήτων μας, να επεκταθεί. Ένα δεύτερο που χρειάζεται να δούμε είναι το πως ενισχύεται μια οικογένεια από τη μέρα που επιστρέφουν οι γονείς του νεογέννητου πίσω στην εργασία τους. Ίσως να εξετάσουμε το σενάριο να δοθούν κίνητρα σε μεγάλους οργανισμούς να δημιουργήσουν δικούς τους βρεφοκομικούς σταθμούς και νηπιαγωγείων. Ή ένα σχέδιο που θα ενισχύει τα ζευγάρια στα πρώτα χρόνια του παιδιού τους, ακριβώς για να αντεπεξέλθουν στις απαιτητικές συνθήκες. Και πιστεύω πως είναι πολιτικές που χρειάζεται να μείνουν μακριά από τη λογική εισοδηματικών κριτηρίων. Μπορεί να είναι μια νούσιμη λογική αλλά είναι μια λογική που δυστυχώς σκοτώνει, σχεδόν σε όλα, τις οικογένειες που κατατάσσονται στη μεσαία τάξη.

Μια άλλη μεγάλη στρατηγική που χρειάζεται να σχεδιάσουμε πρέπει να έχει ως στόχο την αύξηση του πληθυσμού. Ίσως να είναι μια πολιτική που να ονομαστεί συν ένα (+1) που να έχει ως στόχο να πείσει οικογένειες να αυξήσουν τα μέλη τους κατά ένα, να γεννήσουν δηλαδή ακόμη ένα παιδί. Χωρίς περιορισμό αν με αυτό το παιδί θα ενταχθούν στους πολύτεκνους, δεδομένου πως σήμερα βλέπουμε νεαρά ζευγάρια που συνειδητά μένουν με ένα παιδί. Αυτή η στρατηγική, χρειάζεται να ξεφύγει από την στυγνή οικονομική ενίσχυση. Οι απαιτήσεις της σημερινής ζωής, πριν καταλήξουν στο οικονομικό ζήτημα περνούν από μια σειρά δυσκολιών. Που έχουν να κάνουν με τη φύλαξη των παιδιών τα απογεύματα, με την αναγκαιότητα να προχωρήσουμε στην ολική εφαρμογή του ολοήμερου σχολείου. Σίγουρα όμως χρειάζεται να είναι μια τολμηρή πολιτική που για να εφαρμοστεί θα χρειαστεί ένα σεβαστό κονδύλι, που θα αξίζει όμως τον κόπο δεδομένου του οφέλους που θα κριθεί από το αποτέλεσμα.

Οι παραγωγικοί άνθρωποι του τόπου μας χρειάζονται πολιτικές που να τους έχουν στο επίκεντρο. Ο τόπος μας χρειάζεται πολιτικές προσεγγίσεις που θα ξεφύγουν από τα τετριμμένα και θα κοιτάζουν την επόμενη γενιά στα μάτια. Αυτό χρειαζόμαστε τώρα, αυτό πρέπει να κάνουμε.

*Ο Δημήτρης Δημητρίου είναι Βουλευτής Λευκωσίας και Εκπρόσωπος Τύπου του ΔΗΣΥ

ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ

Προσωπικότητες στην ''Κ'': Τελευταία Ενημέρωση

X