Του Απόστολου Κουρουπάκη
Ανάγιωσε τον κολιό…
Είδατε, η κα Γιολίτη. Εμ, σιγά που θα άφηνε περιθώρια ακόμα και στον πρόεδρο της Δημοκρατίας να την αποπέμψει. Δεν με θέλετε μία, κύριε πρόεδρε, δεν σας θέλω χίλιες και επειδή έχω και ευχέρεια, γεια χαρά σας και έχω και ένα Dior να παρακολουθήσω, θα σκέφτηκε. Αλλά, όπως και να το κάνουμε, κυρία Γιολίτη, δεν σας μάλωσε και κανείς, αφήστε που η υπουργική καρέκλα δεν είναι στασίδι σε συντεχνιακό ναό, όποτε θέλω φεύγω. Τα υπουργεία τα μοιράζει ο πρόεδρος, και εκείνος, όταν κρίνει, τα παίρνει πίσω. Καταλαβαίνω ότι δεν είστε πολιτικός, και ότι δεν έχετε την απαιτούμενη σκευή, αλλά δεν τα ξέρατε αυτά πριν συμφωνήσετε με τον κ. Αναστασιάδη. Συμπεριφερθήκατε αλαζονικά μέχρι και την τελευταία στιγμή. Πάντως και ο πρόεδρος δεν ήξερε ποια διόριζε; Πάει και η φιλία με τις θυγατέρες, μέχρι και unfollow υπήρξαν!
Επιτροπή θέτε; Επιτροπή σας κάνουμε
Η δημοκρατία λέει τους θέλει όλους στο πλευρό της, τη δημοκρατία όμως τη θέλουν όλοι κοντά τους και τριγύρω τους; Ιδού το ερώτημα. Πάντως, η πολύ δημοκρατική μας Βουλή τους αγκαλιάζει όλους ας είναι και φρουροί του αρχηγού της φασιστικής και εγκληματικής και καταδικασθέντα και φυλακισμένου του Μιχαλολιάκου. Εμείς εδώ στο ΕΛΑΜ χατίρια δεν χαλάμε, μια επιτροπή για όλα τα μικρά κόμματα, και εκεί που μας τελείωσαν οι Επιτροπές οι κανονικές, φτιάχνουμε μια ad hoc, επί τούτω, μην κακοφανιστούν τα μωρά με τα μαύρα, μόνο που δεν φέρνουμε μηνύματα για μιαν αγάπη που ’χα, αλλά φασιστικές και δυστοπικές ιδέες. Και οι φωστήρες στη Βουλή έφτιαξαν την επί τούτω επιτροπή για το Μεταναστευτικό και τα ζητήματα πολυτέκνων. Βάλανε τον λύκο με προβιά προβάτου, να αλωνίζει. Σύγχρονο Κυλώνειον Άγος, μέσα στον ναό της Δημοκρατίας.
Μόνη Πανάξια Μάνα
Η Ανδριάνα Νικολάου πάλεψε με το τέρας της γραφειοκρατίας, με την απαξίωση, με τη διαφθορά, με την αναλγησία για να βρει την αλήθεια για τον αδικοχαμένο γιο της και μετά από δεκατρία χρόνια κάπως αγαλλίασε η ψυχή της. Αυτό το κράτος που ήθελε τη δολοφονία, κατά πως δείχνουν τα πράγματα, να είναι αυτοκτονία. Τώρα θα πρέπει όλοι να της ζητήσουν συγγνώμη, όλοι με πρώτο τον πρόεδρο της Δημοκρατίας, εκ μέρους του κράτους, έπειτα ο αρχηγός της Εθνικής Φρουράς, ο ιατροδικαστής, ο αρχηγός της Αστυνομίας. Όλοι. Δεν ξέρω πώς απαλύνεται ο πόνος μιας μάνας και ενός πατέρα που έχασαν το παιδί τους, αλλά καταλαβαίνω πόσο χειρότερο τον κάνει η αναλγησία, και η α λα καρτ απονομή δικαιοσύνης. Μια συγγνώμη και μια υπόσχεση από καρδιάς σε αυτή τη μάνα που αφέθηκε μόνη να παλεύει με τα τέρατα της γραφειοκρατίας και ευνοιοκρατίας.
Ανεπάρκεια και Βλακεία, Αρετές ανίκητες
Μία ακόμη νομική νίκη του γενικούεισαγγελέα, ο οποίος αποφάσισε τη μη ποινική δίωξη μελών της Αστυνομίας σε σχέση για μη εκτέλεση καθηκόντων κατά τη διερεύνηση της εξαφάνισης γυναικών και παιδιών στην υπόθεση Νίκου Μεταξά. Τώρα και σας παρακαλώ μην το παραβλέπετε, ο φάκελος στάλθηκε στην Ανεξάρτητη Αρχή Διερεύνησης Ισχυρισμών και Παράπονων εναντίον της Αστυνομίας, για να αποφασίσει για την ενδεχόμενη πειθαρχική δίωξη μελών της δύναμης. Δεν είχαν ένοχη διάνοια, ΑΠΛΩΣ δεν έκαναν καλά τη δουλειά τους, τώρα πείτε, από βλακεία, από χαζομάρα, δεν έκαναν τη δουλειά τους, πώς κάνετε κι εσείς έτσι. Άλλωστε, το λέει και το άρθρο 134 του Ποινικού Κώδικα«“λάθος, έστω και σοβαρό, αβλεψία, βλακεία, ανεπάρκεια ή ανικανότητα”, δεν ικανοποιούν το επίπεδο της αλόγιστης πράξης που απαιτείται για στοιχειοθέτη του αδικήματος της Παραμέλησης Υπηρεσιακού Καθήκοντος». Επτά λάθη έγιναν. Επτά ζωές, πέντε γυναικών και δύο κοριτσιών, επτά ξένες, επτά από τούτες χάθηκαν!
