Του Απόστολου Κουρουπάκη
«Τα καλά και συμφέροντα τοις ψηφοφόροις ημών». Πανηγύρισαν οι φίλαθλοι της Ομόνοιας, 11 χρόνια είναι αυτά, πανηγύρισαν και οι ναοί το Πάσχα, άλλα επετεύχθη μια win-win κατάσταση και όλοι είμαστε ευχαριστημένοι, και η ψυχούλα των ομονοιατών ευφράνθηκε και εκείνη των πιστών αγαλλίασε και όλα αυτά διά της υψηλής επιβεβαιώσεως του προέδρου της Δημοκρατίας, που με λίγα λόγια είπε «αφήστε τα μωρά να περιχαρίσουν», όπως έγινε και με τους πιστούς το Πάσχα, όταν άλλαξαν λίγο τα πράγματα, για να εορτάσει ο λαός. Βέβαια, όλο το προηγούμενο διάστημα οι ειδικοί και οι επιδημιολόγοι και ο υπουργός διαρρήγνυαν τα ιμάτιά τους για τη συλλογική ευθύνη. Δύο μέτρα και δύο σταθμά, εν ολίγοις, και ο Αίαντας που τύφλωσε το νεαρό κορίτσι ξεκουράζεται στα γκαράζ της Αστυνομίας μας –εγώ λέω να τον πουλήσουμε γιατί από μιας αρχής δεν μας χρειαζόταν.
Η Πύλη δεν έπεφτε τυχαία…
Το 81% των Κυπρίων είναι λέει διστακτικοί σχετικά με τα εμβόλια. Φοβούνται και επειδή ο φόβος φέρνει κόλαση καλό θα είναι να βγει η Πολιτεία πιο «επιθετικά» στο να διαφωτίσει τον κόσμο, γιατί δεν πρέπει να φοβάται. Πάντως, το ότι είμαστε πρώτοι πανευρωπαϊκά κάτι λέει. Σκέφτομαι εγώ, μήπως είμαστε τόσο πολύ ψαγμένοι που δεν πειθόμεθα, παρά μόνο από έγκυρες επιστημονικές μελέτες που θα μας τις παρουσιάσουν δημοσίως οι πιο τοπ των επιστημόνων; Διότι, φημιζόμεθα άλλωστε για την αγάπη μας στην πρόοδο. Από την άλλη μήπως αυτό το 81% έβαζε το χεράκι του για να πέφτει η Πύλη Εμβολιασμού; Μήπως τελικά η Πύλη έπεφτε από το αόρατο χέρι του Θεού, και όχι από τα χέρια των προγραμματιστών του Υφυπουργείου Έρευνας και Καινοτομίας και Ψηφιακής Πολιτικής; Πάντως, κάντε το εμβόλιο, αν μη τι άλλο για τα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης.
Εγώ θα… πόσο παλιό πια!
Ασχετο, αλλά όσο πλησιάζουν οι εκλογές τόσο παρατηρώ πόσες σημαντικές προσωπικότητες έχει αυτός ο τόπος. Ακούς στα ραδιόφωνα και στα κανάλια, διαβάζεις συνεντεύξεις υποψήφιων βουλευτών και βουλευτριών και νιώθεις μια ασφάλεια, και ταυτόχρονα αναρωτιέσαι; Μα πού ήσασταν τόσο καιρό, που σας χρειαζόμασταν. Ειλικρινά, αυτή η υπερπροσφορά άξιων και αγωνιστικών προσωπικοτήτων αν δεν κάνει και τον πιο δύσπιστο πολίτη να πάει στις κάλπες, δεν ξέρω τι άλλο μπορεί να τον οδηγήσει στο παραβάν. Μα τω Θεώ, ακούω συνέχεια «έχω μάθει να αγωνίζομαι», «νιώθω ότι μπορώ να προσφέρω», «θα διεκδικήσω για εκείνους που δεν έχουν φωνή» και άλλα παρόμοια και ειλικρινά φρίττω. Βέβαια, μετά από λίγο εξανίσταμαι, γιατί τους/τις ακούω να λένε φληναφήματα και λοιπές αερολογίες. Το θέμα λοιπόν δεν είναι να αισθάνεστε χρήσιμοι/ες, αλλά να είστε, διότι και εγώ αισθάνομαι αστροναύτης, αλλά δεν είμαι.
Τείχος δημοκρατίας
Και μιας και πιάσαμε τις εκλογές, σπεύσατε αθρόοι και αθρόες οι ψηφοφόροι, διότι με τις τελευταίες δημοσκοπήσεις που πήρε το μάτι μου, και με κάποιες πολιτικές συζητήσεις που έτυχε να παρακολουθήσω το αδελφάκι της καταδικασμένης εγκληματικής οργάνωσης Χρυσής Αυγής στην Κύπρο, το ΕΛΑΜ, σαν να πήρε κεφάλι και αυτό φέρνει τρόμο για την ποιότητα της δημοκρατίας που φτιάχνουμε για τις επόμενες γενιές. Αν σε ένα πράγμα χρειάζεται να ομονοήσουν τα μεγάλα και ιστορικά κόμματα της χώρας είναι να σταθούν ανάχωμα σε ρητορικές που ανήκουν στην ιστορία. Έζησε αρκετά σκληρά σύγχρονα χρόνια η Κύπρος, φτάνει.
