Στην παιδεία ψιχαλίζει

Στην παιδεία ψιχαλίζει
Μετά από έναν χρόνο έκλεισε το ζήτημα του εκπαιδευτικού και ζωγράφου Γιώργου Γαβριήλ. Τελικά δεν θα διωχθεί, έτσι αποφάσισαν στο Υπουργικό. Βλέπετε, είχαν πάρει φωτιά τα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης, άνθρωποι των Τεχνών και των Γραμμάτων, πολιτικοί, κόμματα, πλην του ΕΛΑΜ, βέβαια, κατακεραύνωναν κυβέρνηση, Εκκλησία, υπουργείο Παιδείας, Πρόδρομο Προδρόμου, πρόεδρο, Λόφο, τους πάντες όλους. Και έτσι εν τη σοφία τους σκέφτηκαν ότι αρκετούς μπελάδες έχουμε, με τη σελίδα που τελικά δεν σκίστηκε, αλλά ήταν σαν να σκίστηκε, από ένα βιβλίο που υπήρχε, αλλά τελικά δεν ήταν παρά μια οπτασία. Είπαν λοιπόν στον Λόφο ότι αφού η κοινωνία βράζει, ας ανοίξουμε το καπάκι να εκτονωθεί η κατάσταση. Κι έτσι και έγινε και οι εκπαιδευτικές οργανώσεις ανακουφίστηκαν, αφού δεν χρειάστηκε να λάβουν δραστικά μέτρα. Μη νομίζετε ότι έκαναν τις πάπιες... όχι, απλώς ήξεραν ότι θα βρέξει εκείνες τις μέρες και η συμμετοχή δεν θα ήταν μαζική, αλλιώς θα μας έδειχναν αυτές.

Εκλογές δεν κάνομεν!
Δεν ξέρω, αλλά όταν μια εκλογική διαδικασία μπαίνει στον πάγο για το καλό του συνόλου, εμένα μου μυρίζει άσχημα και με τρομάζει κιόλας. Αφού όλα ήταν έτοιμα, μερικές λεπτομέρειες έμεναν για να προχωρήσει η μεταρρύθμιση της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, γιατί να αναβληθούν οι εκλογές; Στο δικό μου μυαλό, όταν οι λύκοι, που συχνά δεν κυνηγούν σε αγέλες, συνεργάζονται, το κοπάδι κινδυνεύει, και γίνεται χειρότερο όταν δεν αντιλαμβάνεται τον κίνδυνο. Αισθάνομαι ότι η Δημοκρατία μας άρχισε να κουράζεται και τα κόμματα νιώθουν αδύναμα να την αναστήσουν και χρειάζονται και αυτά να ξαποστάσουν. Νιώθω ότι φοβούνται, όπως ο διάβολος το λιβάνι, μια εκλογική αναμέτρηση και γι’ αυτό κάνουν ό,τι μπορούν για να πείσουν και τους δικούς τους ακόμα ότι καλώς αναβάλλονται οι εκλογές. Η λαϊκή βούληση μπαίνει στον πάγο για δυόμισι χρόνια και έχει ο Θεός. Πάντως, όλοι μας διαβεβαιώνουν πως είναι δημοκράτες και αυτό είναι μια κίνηση για το καλό όλων μας!

Ο Θεός τα πέμπει
Από πού τα έχεις, κύριε/α αξιωματούχε; Σε αυτό το ερώτημα θα έπρεπε να απαντάνε όσοι υποβάλλουν δήλωση Πόθεν Έσχες, όχι τι έχουν. Είναι λίγο περιπαίξιμο, δεν νομίζετε, κύριοι και κυρίες της Βουλής, να μας λέτε λίγο-πολύ ότι έχετε καταθέσεις που είναι σχεδόν ίδιες με έναν φοιτητή, όταν πάει στην πόλη που πέρασε και πρέπει να επιπλώσει το σπίτι του; έχουμε και τη γελοιότητα του τάφου, του κυρίου Θεμιστοκλέους. Επίσης, συγκαλεί η κα Αννίτα Δημητρίου σύσκεψη για το Πόθεν Έσχες και δεν πάει παρά ένας, ένας μονάχος... και τη συγκάλεσε η πρόεδρος του Σώματος, όχι εγώ, φανταστείτε. Πάλι καλά που δεν της είπαν πόθεν πως, κυρία πρόεδρε, συγκαλείτε συσκέψεις; Όπως και να ’χει, το θεσμικό και νομικό πλαίσιο του Πόθεν Έσχες πρέπει να αλλάξει για να μη νιώθουν και οι πολίτες ότι τους κοροϊδεύουν.

Μετονομασία Δημοτικού Θεάτρου

Αρχίζουν τα όργανα και για το Δημοτικό Θέατρο Λευκωσίας, όχι δεν θα γίνει κάποια μουσική παράσταση, για το όνομά του. Κατέθεσε πρόταση το ΑΚΕΛ στην Ολομέλεια του Δημοτικού Συμβουλίου Λευκωσίας, την περασμένη Πέμπτη, να μετονομαστεί σε Μίκης Θεοδωράκης και αυτό ήταν too much και πρόταση αγνωμοσύνης για τόσες και τόσους ανθρώπους του κυπριακού θεάτρου. Φυσικά, η πρόταση δεν είχε συνέχεια, αφού όλοι οι κομματικοί συνδυασμοί ζήτησαν διορία 15 ημερών για να σκεφτούν τι θα πράξουν! Αυτά είναι θέματα, αυτά είναι προβλήματα στο πολιτιστικό μας τοπίο, όλα τα άλλα λύνονται, λίγο από εδώ, λίγο από εκεί κάτι γίνεται. Τέτοια προβλήματα να ’χουμε και ποιος μας πιάνει!