Του Απόστολου Κουρουπάκη
Οι γάτες του ΡΙΚ...
Ουδέν το μεμπτόν βρίσκω στο να ευλογηθούν τα κατοικίδια όσων το επιθυμούν από τον μητροπολίτη Λεμεσού και κανείς δεν επιβάλλει τίποτε και σε κανέναν. Άλλωστε, στην παράδοση και αυτού του τόπου οι ευλογίες κοπαδιών αιγοπροβάτων και όχι μόνο γινόντουσαν πολλές. Αλλά τώρα η έκθεση προς προσκύνημα στο θεατράκι του ΡΙΚ λειψάνων αγίων και ταυτόχρονα ο διωγμός των γάτων από το Ίδρυμα έρχονται σε μία κάποια αντίθεση. Ελπίζω ότι όπως και τα λείψανα τελικά δεν θα εκτεθούν και ο κ. Μιχαήλ να σκεφτεί σοβαρά και να αφήσει τα γατιά στην ησυχία τους. Οι ξιμαρισιές των γάτων δεν είναι τίποτε μπροστά σε άλλες. Καλό θα είναι να φροντίσει ο κ. Μιχαήλ να δει πώς θα γίνουν τα πράγματα πιο ευρωπαϊκά στο ΡΙΚ, να ενισχύσει την κυπριακή τηλεοπτική δημιουργία, να δώσει χώρο και χρόνο σε εκπομπές πολιτισμού στο ραδιόφωνο και στην τηλεόραση και άλλα παρόμοια και τα των γάτων δεν είναι δική του δουλειά.
Μια ουρά και ένας σκύλος
«Βρίσκει και κάνει» ο κ. Θεμιστοκλέους του ΕΛΑΜ, ενός κόμματος που δεν μπορεί να συζητάει, λόγω και της φιλοσοφίας του, δηλαδή, ένας μιλά, οι άλλοι προσοχή! Πρώτα ήταν οι επιθέσεις στην κα Ξάνθου, τώρα εναντίον των κατοίκων του Πύργου... αύριο ποιος/ποια θα είναι; Καλό είναι λοιπόν η κα Δημητρίου να ενεργοποιηθεί. Αφού η κωλοσυρμαθκιά της κουφής φαινόταν, καλά, κάποιοι δεν την είδαν, άλλοι την παρέκαμψαν, αλλά αυτοί που την εντόπισαν γιατί δεν φρόντισαν να την εξουδετερώσουν; Τρόπους η Δημοκρατία για τέτοιου είδους εξουδετερώσεις έχει πολλούς, αρκεί να τους ψάξει κανείς. Όσο λοιπόν αφήνουν τον κ. Θεμιστοκλέους να αλωνίζει στην Επιτροπή Παιδείας και να συμπεριφέρεται σαν να βρίσκεται σε παχνί, τότε και εκείνος θα αλωνίζει, και σε κανέναν δεν θα χρωστά αλεστικά. Μη σα πω ότι του χρωστάνε κάποιοι άλλοι και τώρα τους παίρνει και το βόδι, σιγά-σιγά και για να κλείσω τη ζωολογία «Η αλεπού κρυβόταν, μα η ουρά της φαινόταν».
Συζητώντας ήρεμα...
Και μιας και παραπάνω είπαμε για το ΡΙΚ, το ανακύψαν ζήτημα, αγώνας μποξ Μηλιώτη - Παπαπέτρου νομίζω είναι ενδεικτικό του δημόσιου λόγου στην κοινωνία μας και πώς αντιλαμβάνεται κάποιος τον ιστορικό του ρόλο. Δεν με αφορά να υποστηρίξω την κα Μηλιώτη, ούτε και να ψέξω τον κ. Παπαπέτρου, αυτό που με ενδιαφέρει είναι να μπορώ επιτέλους να παρακολουθήσω έναν σοβαρό διάλογο με επιχειρήματα, μια ανάλυση του τι έγινε για το Κυπριακό, χωρίς ευσεβοποθισμούς, αγκυλώσεις, προφητείες και ατελείωτη παρελθοντολογία. Ευτυχώς που η ιστορία δεν ήταν ποτέ το αγαπημένο μάθημα των πολιτικών μας, διότι θα ξεκινούσαμε τις συζητήσεις από το Συνέδριο του Βερολίνου το 1878. Όπως και να ’χει η κα Μηλιώτη μπορεί να ήταν λίγο εριστική, αλλά και ο κ. Παπαπέτρου δεν ήταν και πολύ ευγενής, λέγοντάς της να πάει να καθίσει «ποδά», αντιμετωπίζοντας την a priori ως προκατειλημμένη, αφού «το κάμνει συχνά τώρα τελευταία». Φυσικά, δεν άργησε το θέμα να γίνει πολιτικό στα ΜΚΔ.
ΚικιΡΙΚκου πολιτισμός
Και κρατώντας το νήμα από την αρχή της στήλης, σκέφτομαι, ο κ. Γρηγόρης Μαλιώτης , στις 20 Οκτωβρίου 2014, ως αν. διευθυντής Προγραμμάτων Τηλεόρασης, είχε πει ότι το ΡΙΚ στηρίζει σταθερά τον πολιτισμό...θυμάστε το «Το Εντέχνως» με την Αλεξία Καρακάννα; Πήγε καλιά του, τώρα έρχονται και αλλάζουν τις ώρες των δύο εκπομπών πολιτισμού, ενώ βάζουν και μία νέα εκπομπή με τίτλο «Σελίδες Ιστορίας: ο αρχειακός πλούτος του ΡΙΚ», τις 10:30 το πρωί. ArtCafé με Μαλένη και Προσωπογραφίες με Αγγελίδου ντάλα μεσημέρι, και η ιστορία για πέντε λεπτά στις 10:30 το πρωί! Ναι, μισή ώρα πάνω ή μισή ώρα κάτω παίζει ρόλο στην τηλεόραση. Και αφού είναι οι μοναδικές εκπομπές πολιτισμού θα έπρεπε στη δημόσια ραδιοτηλεόραση να τις έχουν σε σωστές ώρες. Ό,τι δεν κάνουν τα ιδιωτικά κανάλια, τα οποία παρουσιάζουν ριάλιτι διά πάσαν νόσο και μαλακία, ας το κάνει η δημόσια, και να μην πάει να της μοιάσει διά της πλαγίας.
