Του Ονασαγόρα
Ξεκίνησε Κυριακή βράδυ η πολυαναμενόμενη και αμφιλεγόμενη -ένεκα πολιτικής χροιάς- σειρά Famagusta με ταυτόχρονη προβολή σε Κύπρο και Ελλάδα. Η κυρία Άννα Μαραγκού, του νεοσύστατου κόμματος VOLT, βιάστηκε και αντέδρασε πολύ πριν η σειρά βγει στον αέρα. Στο τέλος έμεινε φοβερά εκτεθειμένη αφού η παραγωγή με κανένα τρόπο δεν πρόσβαλε την πόλη-σύμβολο αλλά αντιθέτως την ανέδειξε με τρόπο που στρατιές μισθωτών επικοινωνιολόγων και πολιτικών δεν κατάφεραν μισό αιώνα τώρα.
Στην υπερβολική -έως εμμονική- αντίδρασή της παρασύρθηκαν και άτομα που θεωρούνταν σοβαρά αποδεικνύοντάς μας πόσο εύκολα μπορεί ο φανατισμός να γελοιοποιήσει ακόμη και τους πιο καλλιεργημένους ανθρώπους.
Όταν πολιτικοί υποκρίνονται άθλια, μια ηθοποιός στέλνει τα πιο δυνατά μηνύματα.
Η Δέσποινα Μπεμπεδέλη στο ρόλο της Μάντολες ήταν πέρα από συγκλονιστική και φαίνεται πως όση Διαφώτιση για το Κυπριακό και την Αμμόχωστο απέτυχαν να κάνουν οι πολιτικοί και οι εκάστοτε Κυβερνήσεις μας θα το πετύχει μια σειρά μυθοπλασίας.
Το άλλο απίστευτο που πέτυχε η παραγωγή ήταν στη δεξίωση που ακολούθησε να βάλει στο ίδιο τραπέζι Νίκο Χριστοδουλίδη και Αβέρωφ Νεοφύτου. Το μόνο πιο σοκαριστικό θα ήταν να βλέπαμε να τρώνε μαζί σαν φιλαράκια τον Πούτιν με τον Ζελένσκυ.
Είναι η πρώτη φορά που ο απλός πολίτης έχει την δυνατότητα να γίνει μέλος ΔΣ Ημικρατικού Οργανισμού, χωρίς να πρέπει να πάει να παρακαλέσει και να περάσει μέσα από τις κομματικές διαδικασίες. Αυτό δήλωσε ο Πρόεδρος του Γνωμοδοτικού Συμβουλίου κι αν πραγματικά το πιστεύει τότε το πρόβλημα είναι πολύ μεγαλύτερο από όσο νομίσαμε. Διότι το να αντικαταστήσεις μερικές επιλογές των κομμάτων με επιλογές του περίγυρου του Προεδρικού δεν το λες και βήμα προς τα εμπρός. Ούτε και καινοτομία. Μας τα ‘χουν κάνει κι άλλοι και πιο επιστημονικά, να φανταστείτε ο Σπύρος ζητούσε και ταυτότητα.
Υπάρχουν πάντως -εκτός από τις προφανέστατα στημένες επιλογές- τρεις τουλάχιστον περιπτώσεις όπου η σύγκρουση συμφέροντος είναι τόσο εξόφθαλμη που θα μπορούσε να πετάξει έξω και τα μάτια τυφλού. Να αναμένετε ότι στη μία τουλάχιστον περίπτωση η πίεση για αντικατάσταση θα είναι έντονη και θα θυμίζει λίγο την καινοτομία με το διορισμό το πρωί και την ακύρωση το απόγευμα. Δεν πλήττουμε ποτέ.
Μα γιατί να διοριστεί κάποιος που διαφωνεί με την πολιτική του προέδρου, διερωτάται ο Πρόεδρος του Γνωμοδοτικού και κάπου εκεί γίνεται αντιληπτό ότι η μεγαλύτερη προσφορά του Συμβουλίου θα ήταν να αυτοδιαλυθεί ήσυχα και να πάρει τη θέση του δίπλα από τις αντιλήψεις ΔΗΚΟ 1978.
Τέλος, σαν κερασάκι στην τούρτα, μαθαίνουμε πως ο κύριος Αρέστη, ήταν ανάμεσα στην ομάδα των 101 προσωπικοτήτων που στήριξαν την υποψηφιότητα Νίκου Χριστοδουλίδη. Οπότε μιλάμε για τεράστιο βαθμό αντικειμενικότητας στην οποιαδήποτε κρίση του. Ξαναδιαβάστε το αυτό, διότι οι καινοτομίες σε αυτό τον τόπο δεν σταματούν να μας εκπλήσσουν.
