Του Ονασαγόρα
Η πρόταση που μετατράπηκε σε υπαρξιακό ερώτημα
Τελικά ήταν πρόταση; ήταν σχήμα λόγου; ήταν ένα σχήμα λόγου με πρόταση ή μια απάντηση-πρόταση;
Όλες οι πολιτικές δυνάμεις ψάχνονται να απαντήσουν τα σοβαρά ερωτήματα στα οποία τους έριξε η πρόταση του Αναστασιάδη, η οποία, παρά το ότι έγινε επίσημα ως γραπτή δήλωση δεν φαίνεται να έχει καμία άλλη τύχη εκτός από την εκμετάλλευση της οποίας θα τύχει για σύντομο χρονικό διάστημα από το ΑΚΕΛ. Διότι μόνο αυτό επιμένει ακόμα να την χρησιμοποιεί μην αφήνοντας κανένα να την ξεχάσει.
Στηριζόμενο σε αυτή την πρόταση ο Στεφάνου επιτέθηκε χθες στον Αναστασιάδη στο Εθνικό Συμβούλιο. Ωστόσο, παρά τους υψηλούς τόνους, τόσο από τον Αναστασιάδη όσο και από τον Στεφάνου, το αίνιγμα δεν λύθηκε. Όσο ο Στεφάνου ρωτούσε εάν είναι πρόταση ή σχήμα λόγου η πρόσκληση στους Τουρκοκύπριους για επιστροφή στο σύνταγμα του 1960, τόσο ο Αναστασιάδης του απαντούσε πως επρόκειτο για πρόταση-απάντηση. Ο ΓΓ του ΑΚΕΛ διερωτήθηκε εάν η ελληνοκυπριακή κοινότητα επιμένει στο σύνταγμα του 1960 ή σε αυτά που έχουμε συμφωνήσει. Κάπου εκεί ο Αναστασιάδης ανέβασε τους τόνους διερωτώμενος πως το ΑΚΕΛ δεν διάβασε το σύνολο της ανακοίνωσης στην οποία αναφερόταν ότι δεν είναι εμείς που διώξαμε τους Τουρκοκύπριους αλλά έφυγαν μόνοι τους και τις αναφορές στη μετεξέλιξη της Κυπριακής Δημοκρατίας στη συμφωνημένη βάση λύσης και διάβασε μόνο την αναφορά για επιστροφή στο σύνταγμα του 1960. Ακολούθησε άλλος ένας γύρος αντιπαράθεσης με τον Στεφάνου να καταλογίζει στον Αναστασιάδη ευθύνες για την εγκατάλειψη του Κραν Μοντανά και την αποενοχοποίηση της Τουρκίας. Ο Αναστασιάδης διερωτήθηκε εάν το ΑΚΕΛ εννοεί πως όλη η ευθύνη είναι δική του και δεν αποδίδονται ευθύνες στην Τουρκία. Επιπλέον ρώτησε τον Στεφάνου γιατί το ΑΚΕΛ όταν ήταν στην εξουσία δεν έλυσε το Κυπριακό με τον Ταλάτ;
Όλα τα άλλα ακολούθησαν ζωντανά στις οθόνες, με τις δηλώσεις του Στεφάνου και την επανάληψη του κατηγορητηρίου κατά του Αναστασιάδη, τις δηλώσεις του εκπροσώπου που διατήρησε το ερώτημα δήλωση ή απάντηση αλλά και των αρχηγών των υπόλοιπων κομμάτων που ελάχιστη σημασία έδωσαν στο θέμα.
Less is more
Από την άλλη, ο πανέξυπνος και επί της ουσίας ασχολούμενος Φούλης την έκανε με ελαφρά πηδηματάκια. Επέλεξε να μην μπει στη διαδικασία των ερωταπαντήσεων με τους δημοσιογράφους μπας και του ξεφύγει αυθόρμητα κάτι που δεν θα ήθελε να δημοσιοποιηθεί. Και έγραψε μια δήλωση ούτε 35 λέξεων, σε μία μόνο φράση, επιλέγοντας ξανά το less is more. «Το ζητούμενο είναι συνεχίσουμε τις προσπάθειες για να βρεθεί τρόπος επανέναρξης των διαπραγματεύσεων για την επίλυση του κυπριακού, εντός του πλαισίου που καθορίζουν τα ψηφίσματα του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών και της συμφωνημένης βάσης λύσης» δήλωσε και όποιος κατάλαβε, κατάλαβε.
Θα υπάρξει και συνέχεια;
Έκπληξη αποτέλεσε η δήλωση του πρίγκιπα Νικόλαου ο οποίος ουσιαστικά δικαίωσε τον Αναστασιάδη και όχι το ΑΚΕΛ, δηλώνοντας πως ο ίδιος δεν πρόκειται να δώσει συνέχεια στο θέμα, υπονοώντας πως ούτε η κυβέρνηση θα το πράξει. Τελικά ποιος κατάλαβε πιο σωστά τις εξηγήσεις του Αναστασιάδη; Ο πρίγκιπας Νικόλαος; Ο Φούλης ή ο Στεφάνου;
Λίγο αργότερα ο κυβερνητικός εκπρόσωπος δήλωσε ότι ο Αναστασιάδης θα κάνει αναφορά στο θέμα κατά τη συνάντησή του με τον Γκουτέρες, περιπλέκοντας ξανά το κουβάρι. Και τέθηκε το νέο ερώτημα: Θα θέσει στον Γκουτέρες επίσημη πρόταση από την πλευρά μας για επιστροφή στο σύνταγμα του ‘60 ή θα του αναφέρει απλά ότι έγινε η συγκεκριμένη πρόταση για να σπάσει το αδιέξοδο αλλά απορρίφθηκε από την άλλη πλευρά;
Ο Σεπτέμβρης αγαπητοί αναγνώστες μπήκε με μεγάλα και εμφανώς αναπάντητα ερωτήματα. Που τείνουν να μετατραπούν σε υπαρξιακά, ενισχυόμενα από την πολιτική σκοπιμότητα και παραδοξολογία που ανθεί στην ημικατεχόμενη πατρίδα μας.
Δεν ξέρω αν υπάρχει καλύτερη έκφραση για αποτύπωση του φαινομένου από την γνωστή κυπριακή παροιμία: Αφήκαμεν τα θέρη μας τζιαί ξικανναουρίζουμεν.
*Στο νοητό σταυροδρόμι της εξουσίας της Κύπρου ο Πρόεδρος ξεκινά την ανάβασή του από τον πάτο του πηγαδιού των τειχών στην οδό Ομήρου που διαπερνά τον πολιτικό μας βουλευτικό πολιτισμό εντός του παρηκμασμένουπολυπολιτισμικού κήπου, για να ανέβει με κακουχίες ιερομάρτυρα τον Λόφο της Σεβέρη, ξαποσταίνοντας για λίγο από τα πολεμικά παίγνια υπό το θλιμμένο βλέμμα του υπό απόκρυψη τις νύχτες Κυριάκου Μάτση. Όταν όμως ο λόφος καταληφθεί, είτε συγκυριακά είτε από τακτική μαεστρία, τα λάφυρα είναι μεθυστικά. Τον κατήφορο της επιστροφής στην οδό Ομήρου δεν τον επέλεξε ποτέ κανείς.
