Του Ονασαγόρα
Δουλεύει το μαγικό ραβδί του Φούλη;
Τελικά ποιος δεν θα είναι υποψήφιος για τη θέση του προέδρου της Βουλής; Έχουν πέσει τόσα πολλά ονόματα στο τραπέζι που το θέμα έγινε ανέκδοτο. Παρά όμως την κοσμοσυρροή γύρω από το προεδρικό γραφείο της Βουλής αυτός που θα καταφέρει αυτή τη φορά να κάτσει στην καρέκλα θα είναι μάλλον ένας από τους μεγάλους.
Πηγή μου που γνωρίζει και μπορεί να προβλέψει τα κομματικά πάρε-δώσε υποστηρίζει ότι με τα σημερινά δεδομένα το πιο πιθανό σενάριο είναι το παιχνίδι να παιχτεί μεταξύ Άντρου και Φούλη. Από την πλευρά του ΑΚΕΛ γίνονται παρασκηνιακές διαβουλεύσεις με τους συμμάχους τους ελπίζοντας σε στήριξη του Άντρου. Αν τους βγει θα είναι μια άκρως βολική διευθέτηση για την αποχώρηση του Άντρου από την ηγεσία του κόμματος με την ταυτόχρονη ανάληψη της προεδρίας της Βουλής. Χρειάζεται πολλή δουλειά αλλά ως στόχος δεν είναι ακατόρθωτος.
Από την Πινδάρου γίνεται επίσης εντατική βολιδοσκόπηση για το ενδεχόμενο στήριξης της υποψηφιότητας Αβέρωφ. Χθες στο πολιτικό γραφείο λέχθηκαν κάποιες απόψεις και αποφασίστηκε να εξουσιοδοτηθεί ο πρόεδρος για να φέρει συγκεκριμένη πρόταση. Κάποιοι χαμογέλασαν όταν διάβασαν την ανακοίνωση του κόμματος. Κάποιοι ειρωνικά, διερωτώμενοι από πότε ένας πρόεδρος κόμματος θα πρέπει να εξουσιοδοτηθεί για να υποβάλει πρόταση στο κόμμα του. Κάποιοι άλλοι όμως χαμογέλασαν πονηρά, επειδή γνωρίζουν πως το εισιτήριο που έλαβε ο Φούλης είναι για να κάνει τα μαγικά του, όπως αυτός γνωρίζει. Η μάνταμ του Φούλη μου ελεγε χθες ότι «ο Χάρι Πότερ της κυπριακής πολιτικής σκηνής αναλύει με ταχύτητα υπερυπολογιστή όλα τα πιθανά σενάρια και ετοιμάζει προτάσεις και συνεργασίες, ακόμα και έξω από το κουτί». Πολύ σύντομα θα μάθουμε αν το μαγικό ραβδί του Αβέρωφ λειτουργεί ακόμα…
Στο πριγκιπάτο δεν φαίνεται να υπάρχουν πολλές ελπίδες για υποψηφιότητα του πρίγκιπα Νικόλαου, παρά το ότι ο ίδιος θα έβλεπε με μεγάλη χαρά ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Ακόμα και με την ΔΗΠΑ είναι διατεθειμένος να συνομιλήσει προκειμένου να πετύχει συγκλίσεις που θα τον βοηθήσουν να αναρριχηθεί στην προεδρία της Βουλής. Το μεγάλο ερώτημα είναι εάν υπάρχει διάθεση συζήτησης από την πλευρά της ΔΗΠΑ...
Φεύγει ο Άντρος, ποιος έρχεται;
Τέλος εποχής για τον Άντρο που ύστερα από 12 χρόνια στο τιμόνι του ΑΚΕΛ αναγκάζεται να αποσυρθεί υπό το τεράστιο βάρος άλλης μιας οδυνηρής εκλογικής ήττας. Κατ’ αρνητική σύμπτωση και εντελώς άσχετα, το τέλος εποχής του Άντρου συγχρονίζεται με το τέλος εποχής του Νετανιάχου, ο οποίος επίσης εξαναγκάζεται σε αποχώρηση ύστερα από 12 χρόνια στην ηγεσία της χώρας του. Το τι σημαίνει για την Κύπρο η αποχώρηση του Νετανιάχου από την ηγεσία του Ισραήλ αλλά και η αποχώρηση του Άντρου από το ΑΚΕΛ, θα το αναλύσουμε άλλη στιγμή.
Ας δούμε πρώτα τις αλλαγές την ώρα που γίνονται. Ιδιαίτερα στο ΑΚΕΛ που ήρθαν τα πάνω κάτω και τρέχουν όλοι και δεν φτάνουν.
Όπως με ενημέρωσε η κυρία Γιαννούλλα, η οποία ως γνωστόν ακούει όλα όσα ψιθυρίζονται στους διαδρόμους του ΑΚΕΛ και ακόμα περισσότερα, το κλίμα στο κόμμα δεν μπορούσε να ήταν πιο βαρύ. «Ο κύριος Άντρος σχεδόν δεν μιλιέται ενώ και κάποιοι που ετοιμάζονται να φορέσουν το κοστούμι του υποψήφιου, στοχοποιούνται από άλλους ως συνυπεύθυνοι για τους χειρισμούς και την ήττα ως μέλη της ανώτερης ηγετικής ομάδας» μου ανέφερε αναστατωμένη η κυρία Γιαννούλλα. «Θα μπορούσα να πω ότι ζούμε μια τραγωδία» μου είπε, τονίζοντας: «βιώνουμε μια φοβερή και τραγική ανατροπή, εκεί που όλοι μιλούσαμε ότι την επομένη των εκλογών θα αρχίζαμε δουλειά για αλλαγή της κυβέρνησης με το ΑΚΕΛ πρωταγωνιστή, βρεθήκαμε να δουλεύουμε για την αλλαγή στο ίδιο το ΑΚΕΛ».
Παρά τη στεναχώρια της η κυρία Γιαννούλλα απάντησε και στην ερώτησή μου ποιος θεωρεί ότι θα είναι ο νέος ηγέτης του ΑΚΕΛ. Όπως μου είπε μόνο οι Στεφάνου και Λουκαίδης έχουν ελπίδες, όσοι άλλοι κι αν υποβάλουν υποψηφιότητα. Αρνήθηκε όμως να τοποθετηθεί μεταξύ των δύο σημειώνοντας πως είναι και τα δύο παιδιά του ΑΚΕΛ με πολύχρονη υπηρεσία στο κόμμα, από τα πιο χαμηλά σκαλοπάτια μέχρι την ανώτερη ηγετική ομάδα.
*Στο νοητό σταυροδρόμι της εξουσίας της Κύπρου ο Πρόεδρος ξεκινά την ανάβασή του από τον πάτο του πηγαδιού των τειχών στην οδό Ομήρου που διαπερνά τον πολιτικό μας βουλευτικό πολιτισμό εντός του παρηκμασμένου πολυπολιτισμικού κήπου, για να ανέβει με κακουχίες ιερομάρτυρα τον Λόφο της Σεβέρη, ξαποσταίνοντας για λίγο από τα πολεμικά παίγνια υπό το θλιμμένο βλέμμα του υπό απόκρυψη τις νύχτες Κυριάκου Μάτση. Όταν όμως ο λόφος καταληφθεί, είτε συγκυριακά είτε από τακτική μαεστρία, τα λάφυρα είναι μεθυστικά. Τον κατήφορο της επιστροφής στην οδό Ομήρου δεν τον επέλεξε ποτέ κανείς.
