Του Ονασαγόρα
Δεν είμαι Αμερικανάκι, είπε ο Κασσελάκης, εννοώντας προφανώς πως δεν είναι ένας άσχετος αλλά ούτε και κάποιος που πλασαρίστηκε με σπρώξιμο ενός αμερικανικού δούρειου ίππου. Έχω πάντως σοβαρές υποψίες πως ανάμεσα σε αυτούς που τον ψήφισαν υπήρχαν πολλά Αμερικανάκια, όχι από άποψη καταγωγής αλλά με τη γνωστή έννοια του χαρακτηρισμού.
Βέβαια, και πέραν της πλάκας, παρά την ξεκάθαρη πολιτική ασχετοσύνη του, δεν αποκλείεται ο Κασσελάκης να μας προκύψει στο τέλος πιο ωφέλιμος, ή έστω λιγότερο επιζήμιος, από τα υποτιθέμενα τσακάλια της πολιτικής, που ενίοτε τα έκαναν μαντάρα σαν μαθητούδια. Ας του δώσουμε λοιπόν χρόνο. Πόσο τραγικότερος από τον Τσίπρα μπορεί να είναι;
Αυτή η κυβέρνηση όχι μόνο δεν πολέμησε το σαθρό σύστημα αλλά το εξελίσσει σε επιστήμη. Τάδε έφη Παμπορίδης. Ο πρώην υπουργός, έχοντας στο βιογραφικό του την επιτυχία με το ΓεΣΥ, δεν εγκατέλειψε πλήρως την ιδέα της πολιτικής του επανόδου. Και ας μην το ομολογεί δημόσια…
Παραμένει στη θέση του, αλλά ξεκάθαρα υπό επιτήρηση, ο αρχηγός της Αστυνομίας, ο οποίος βασικά έχει φάει κίτρινη κάρτα και στην κόκκινη θα πρέπει να αποχωρήσει. Κάποιοι κακεντρεχείς ισχυρίζονται βέβαια πως, στην κοινή γνώμη, κίτρινες κάρτες –και μάλιστα αρκετές– έχει δεχθεί και ο ίδιος ο πρόεδρος.
Πάντως, το σίριαλ με τον αρχηγό της Αστυνομίας κατάντησε φαρσοκωμωδία και ο χειρισμός εκ μέρους του προέδρου σίγουρα δεν διεκδικεί δάφνες πολιτικής αποφασιστικότητας ή ηγετικής προσέγγισης. Όπως λέει και η θρυλική ατάκα «είναι πολλά τα λεφτά –και οι αστοχίες– Άρη». Και τώρα που το θυμήθηκα ο Άρης Λεμεσού –και Λευκορωσίας– σκίζει και στην Ευρώπη. Μια χαρά τον βρίσκω. Τους υπόλοιπους δεν μας βλέπω πολύ καλά. Η σωτηρία της ψυχής, αλλά και το καλάθι του σούπερ μάρκετ, είναι πολύ μεγάλο πράγμα, φίλε Νίκο. Και χρειάζονται πολύ περισσότερα, εκτός από το να μείνεις αξύριστος, για να πιστέψουμε ότι πραγματικά συμπάσχεις.
Στο ΑΚΕΛ ενοχλήθηκαν από την μπηχτή Σιζόπουλου πως η ΕΔΕΚ ήταν το μοναδικό κόμμα που αντιστάθηκε οργανωμένα στη Χούντα, αλλά θα προσπεράσουν την ενόχλησή τους –όπως και το γεγονός ότι η ρητορική της υποτιθέμενα αριστερής ΕΔΕΚ είναι παντελώς αντίθετη με τη δική τους– προκειμένου να μη διασαλευθεί το ενδεχόμενο κάποιας συνεργασίας στις επερχόμενες εκλογές.
Όλοι έχουμε ακούσει το περιβόητο σλόγκαν «Η Κύπρος αποφασίζει και η Ελλάς συμπαρίσταται». Αυτή τη βδομάδα η συμπαράσταση της μητέρας πατρίδας χτύπησε κόκκινο αφού την Τετάρτη βρισκόντουσαν στο πολύπαθο νησί μας οι δύο πιο ποθητοί Έλληνες: ο Σάκης Ρουβάς που τραγουδούσε στους κήπους του Προεδρικού –τραγούδησε και το «Όλα καλά θα μας πάνε» σαν συμβολική στήριξη στον αξύριστο Πρόεδρο– και ο Στέφανος Κασσελάκης (με δύο Σίγμα όπως λέγαμε Τάσσος), ο οποίος τιμώντας το όνομα Στέφανος κατέθετε στεφάνια από όπου και αν περνούσε.
Έτσι λοιπόν, παρόλο που πολύ λίγο έμεινε στο νησί μας (δεν είμαστε δα και καμιά Μύκονος) πρόλαβε να καταθέσει στεφάνια παντού, από τον Τύμβο Μακεδονίτισσας στα Φυλακισμένα Μνήματα και στο Μνημείο Καβάζογλου-Μισιαούλη. Είναι αυτό που λέμε όλα τα σφάζει, όλα τα μαχαιρώνει.
Έτσι, μετά το ρεκόρ Γκίνες που σπάσαμε με τον Χριστοδουλίδη στην τέλεση εγκαινίων, τώρα θα σπάσουμε και νέο ρεκόρ Γκίνες με τον Κασσελάκη στην κατάθεση στεφανιών. Για την Κύπρο, ρε γαμώτο.
