Τα Ιουλιανά
«Μετά τους ρόλους του ελαφρολαϊκού ρεπερτορίου –σοσιαλιτέ, υπουργός Πρετ α Πορτέ, ινφλουένσερ ΚΑΙ ινσταγκράμερ– ήρθε η ώρα να δοκιμαστεί η Έμιλυ στα δύσκολα. Ως μάνα, που στέλνει τον γιο της στο μέτωπο, ήταν συναρπαστική» σάρκασε η Ευγενία η Καλαμαρού, καταφέρνοντας να κεντρίσει το ενδιαφέρον του καρέ. «Τι έκανε πάλι η τέως υπουργός της καρδιάς μας;» ενδιαφέρθηκε να μάθει η Κουλλίτσα Κυριακού. « Έγραψε στο twitter επί λέξει: «Γιε μου, σήμερα που κατατάσσεσαι, εάλω το Βαρώσι. Γιε μου το χρέος μας είναι τεράστιο. Με την ευχή μου γιε μου, φέρτε μας την λευτεριά». Άλαλα τα χείλη των χαρτοπαικτριών!
Κι ύστερα γέλασαν, καθώς οι κυρίες αναγνώρισαν βεβαίως το γελοίον του πράγματος. Μονάχα η Ιουλία παρέμεινε κατηφής. «Θα μας πεις επιτέλους τι έγινε στην Αθήνα;» τη ρώτησε η Κουλλίτσα. «Στην Αθήνα συνάντησα έπειτα από 35 καλοκαίρια έναν αναπάντεχο έρωτα» απάντησε η χήρα, αλλά ήταν σαν να έτρεχε το μυαλό της αλλού. Όταν πλέον έφερε η Ρωσίδα τα Gin and Tonic άρχισε να ξετυλίγει το νήμα της αφήγησης…
Όλα ξεκίνησαν την περασμένη εβδομάδα, όταν είδε στο Facebook την ανάρτηση ενός πίνακα που την τάραξε. Την γνώριζε εκείνη τη λευκοντυμένη γυναίκα η Ιουλία. Όπως γνώριζε και το ειδυλλιακό τοπίο, τα βραχάκια της Ύδρας και το ηλιοβασίλεμα του μακρινού 1986. Έστειλε μήνυμα στον ζωγράφο κι εκείνος ευθύς ανταποκρίθηκε. «Αν θέλετε, ελάτε στο ατελιέ μου, κάτω από την Ακρόπολη» της απάντησε. Ήθελε. Γι’ αυτό και την επόμενη ημέρα, χωρίς να το πολυσκεφτεί, βρέθηκε στην πρωινή πτήση με προορισμό την Αθήνα.
«Άλλαξε ο Σεμπάστιαν» σκέφτηκε. Βάθυναν οι ρυτίδες στο πρόσωπό του, τα γαλάζια του μάτια όμως διατηρούσαν το παλιό τους φως. Τότε είχε μακριά μαλλιά, ολόιδιος ο Άγιος Σεβαστιανός, με λιπόσαρκο κορμί που σκαρφάλωνε σαν ζαρκάδι τα δρομάκια της Ύδρας. Η Ιουλία περιφερόταν μόνη, αυτοεξόριστη στο νησί έπειτα από την πρώτη μεγάλη προδοσία του Ουίλσον. Παραδόθηκε στον εφήμερο έρωτα του Σεμπάστιαν και εκείνος τη ζωγράφιζε επί ώρες, σαν να ήθελε να αιχμαλωτίσει τη στιγμή.
«Σας ενδιαφέρει λοιπόν ο πίνακας;» ρώτησε ο ζωγράφος, κοιτώντας την ηλικιωμένη γυναίκα με περιέργεια. Η Ιουλία πήρε τον πίνακα στα χέρια της και διάβασε αυτό που αναγραφόταν στην πίσω πλευρά: « Ένας αναπάντεχος έρωτας» ψιθύρισε. «Γεράσαμε, Σεβαστιανέ…».
Το Σαββατοκύριακο κύλησε σαν ορμητικό ποτάμι που παρέσυρε συναισθήματα, αναμνήσεις, καλοκαίρια και χειμώνες, χρόνια ολόκληρα… Από το μικρό μπαλκόνι του Σεβαστιανού έβλεπαν μονάχα μια φέτα από τον βράχο της Ακρόπολης αλλά ήταν υπεραρκετό, καθώς οι δύο παλιοί εραστές συμφώνησαν πως «στον κόσμο που ’ρθαμε χορτάσαμε γκρεμό». Μαζί περπάτησαν την πόλη και η Ιουλία μετά από καιρό ακούμπησε σε ένα ανδρικό ώμο. Μαζί έφαγαν σε μια ταράτσα με πιάτο την παλιά Αθήνα και μαζί βρέθηκαν στην υπαίθρια συναυλία της τζαζ μπάντας όπου χόρεψαν, αναπολώντας τα χρόνια της νεότητάς τους. Μαζί αποχαιρέτισαν και τον Τόλη τον άρχοντα, όταν εκείνος σιγοτραγούδησε στο αφτί της… «Ανεπανάληπτος, ανεπανάληπτος θα είμαι εγώ για σένα».
Οι κυρίες του καρέ, η Ρωσίδα, ακόμα και η Ελλού, την άκουγαν με κομμένη την ανάσα. «Και γιατί επέστρεψες;» ψέλλισε η Κουλλίτσα Κυριακού. «Γιατί η ζωή μου είναι εδώ, ανάμεσα στα συντρίμμια, τους αρρωστημένους και τα αγρίμια» απάντησε η Ιουλία και ζήτησε από τη Σβετλάνα Αλεξάντροβα να σερβίρει τον δεύτερο γύρο Gin and Tonic.
Η ανασκόπηση της επικαιρότητας επικεντρώθηκε όπως ήταν φυσικό στη διαμαρτυρία των αντιεμβολιαστών. Καμιά τους δεν ήθελε να μιλήσει για το Βαρώσι καθώς οι εξαγγελίες του Ερντογάν τους πλάκωναν την ψυχή. Αλλά για τους τραμπούκους που κτύπησαν το Sigma είχαν να πουν πολλά. «Η Ελένη Θεοχάρους είδε δάκτυλο της MIT» ενημέρωσε το καρέ η πάλαι ποτέ ψηφοφόρος της Αλληλεγγύης Φώφη Κούταλου και οι υπόλοιπες γέλασαν συγκαταβατικά. «Η είδηση θα ήταν να μην έβλεπε» σχολίασε η αριστερή (με την καλή έννοια) Κουλλίτσα Κυριακού και το θέμα θεωρήθηκε λήξαν. «Άλλα ήταν τα ρεζιλίκια εκείνης της μέρας» συμπλήρωσε κι έδειξε στην Ιουλία το βίντεο που έγινε talk of the town ενόσω εκείνη σαλιάριζε στην Αθήνα με τον παλιό της εραστή.
«Είναι η τελευταία σου ευκαιρία να δείξεις στον κόσμο ότι υπάρχεις», λέει στο βίντεο ο καναλάρχης Κωστής Χατζηκωστής στον πρόεδρο της Δημοκρατίας. «Με διατακτικό ύφος, απευθύνεται στον πρώτο πολίτη της Δημοκρατίας σαν να είναι ο μισταρκός του» είπε η Κουλλίτσα, ενώ η Ιουλία αδυνατούσε να πιστέψει αυτό που έβλεπαν τα μάτια της και άκουγαν τ’ αφτιά της. «Είναι ό,τι πιο ντροπιαστικό λέχθηκε ποτέ σε πρόεδρο Δημοκρατίας. Αν ζούσαμε σε κανονική χώρα, αυτό θα ήτανε πρώτη είδηση» είπε δύσθυμα η χήρα και οι κυρίες ομόφωνα αποφάσισαν πως ήταν η κατάλληλη στιγμή για το τρίτο Gin and Tonic.
Αργά το απόγευμα και ελαφρά ζαλισμένες από το ποτό, ήταν έτοιμες για το σεμνό τελετουργικό. Το πορτρέτο βγήκε από το ξύλινο κουτί και η Ρωσίδα τοποθέτησε τη νέα γυναίκα με το λευκό φουστάνι στην τραπεζαρία. Σαν να φωτίστηκε ξαφνικά το δωμάτιο, ενώ γύρω τους έπνεε το δροσερό αεράκι της Ύδρας και σκαρφάλωναν οι ανθισμένες βουκαμβίλιες στους γέρικους τοίχους. « Έρωτά μου, αγκάθι, στέμμα και βέλη μου Σεβαστιανά» τραγούδησε η Ιουλία, ενώ έβγαινε στο μπαλκόνι για ν’ απολαύσει τη δροσιά της νυχτερινής Λευκωσίας.
