Τα Ιουλιανά
«Του μέλλοντος η μέρες στέκοντ’ εμπροστά μας, σα μια σειρά κεράκια αναμένα» ψιθύρισε δύσθυμα η Ιουλία Παλαιολόγου Ουίλσον, καθώς η Ρωσίδα απόθετε τον δίσκο μπροστά της. Το μόνο που απόμεινε πια για να ξεχωρίζουν τα κυριακάτικα πρωινά από την καθημερινή της ρουτίνα είναι αυτό το μικρό τελετουργικό: Πρόγευμα και ανάγνωση των εφημερίδων στο κρεβάτι. Το γραπτό μήνυμα στο κινητό της, από έγκυροκονέ, της θύμισε ότι υπάρχει κάτι ακόμα που μπορεί να ζωηρέψει ένα κυριακάτικο ξύπνημα: το πολιτικό κάρμα του Αναστασιάδη.
«Επίκειται εκ-καλαμαροποίηση του Χρήστου Στυλιανίδη» ανέγραφε το μήνυμα.Η χήρα χρειάστηκε μερικά λεπτά περισυλλογής και δύο – τρία τηλεφωνήματα στους σωστούς ανθρώπους για να επιβεβαιώσει ότι συνέβαινε στ’ αλήθεια: O Μητσοτάκης πρότεινε στον Στυλιανίδη το νέο υπουργείο Κλιματικής Αλλαγής και Πολιτικής Προστασίας, με παράλληλη παραχώρηση της ελληνικής ιθαγένειας! «Ποιο είναι το κλίμα;» ρώτησε η Ιουλία την πηγή της στον Λόφο και η απάντησηπου έλαβε άντλησε τον ποιητικό της ρεαλισμόαπό τα άπαντα του Καρβέλα: «Η ατμόσφαιρα ηλεκτρισμένη, λέξη από τα χείλη μας δεν βγαίνει, η σιωπή τα λέει απόψε όλα, τι να πεις και τι να πω. Αμηχανία…».
Η ατμόσφαιρα στο καρέ, πάντως, μάλλον μουδιασμένη ήταν με τα εξ Αθηνών νέα. Η αριστερή (με την καλή έννοια) Κουλλίτσα Κυριακού αρκέστηκε σε μια politically correct δήλωση του τύπου «αναμφίβολα είναι καλός γνώστης του αντικειμένου λόγω πρότερης ευρωπαϊκής εμπειρίας», ενώ η έρμη η Καλαμαρού έψαχνε απεγνωσμένα από κάπου να πιαστεί για να μην παραδεχτεί το ηχηρό χαστούκι που δέχτηκε ο Νίκαρος. Κι ως συνήθως, σε κάτι τέτοιες περιπτώσεις, ο πνιγμένος από τα μαλλιά του πιάνεται...
«Ο Χρήστος Στυλιανίδης είναι Έλληνας της Κύπρου με πλήρη συναίσθηση της έννοιας του Έθνους και εξαίρετη γνώση του αντικειμένου και της ελλαδικής πραγματικότητας. Σου εύχομαι κάθε επιτυχία Χρήστο μου, βέβαιος ότι θα είσαι χρήσιμος στη Μητέρα και θα τιμήσεις ξανά την ιδιαίτερη πατρίδα σου» ανάγνωσε η Καλαμαρού το tweet του Μιχάλη Σοφοκλέους. Ακολούθησαν μερικά λεπτά σιωπής. Κι έπειτα η Ιουλία Παλαιολόγου Ουίλσον απευθύνθηκε ψύχραιμα στη φιλενάδα της: «Ας συμφωνήσουμε τουλάχιστο σε αυτό: οι δεκάρικοι των εθνικοφρόνων σωματείων δεν συνάδουν με την πολιτική κουλτούρα της αστικής δεξιάς. Σε αυτό είμαι βεβαία πως θα συμφωνούσε και ο φίλτατος Χρήστος».
Το Twitter ευτυχώς λειτούργησε ως από μηχανής Θεός ελαφρύνοντας κάπως την ατμόσφαιρα. «Τώρα είναι κυπριακό όνομα το Στυλιανίδης; Που είναι τα Τάσος Τάσου, Πανίκος Πανικού, έστω Προστασιάς Προστασiου, παντού ψέμα» διάβασε η Ιουλία και οι κυρίες χαμογέλασαν επιτέλους. «Και για να το κλείσουμε... Όπως μου είπε εκλεκτός γόνος της αστικής Λευκωσίας, η περίπτωση Στυλιανίδη με ποδοσφαιρικούς όρους έχει ως εξής: Είναι σαν να παίζεις δανεικός σε ευρωπαϊκή διοργάνωση και ενώ τα πηγαίνεις εξαιρετικά καλά, ο προπονητής σου σε στέλνει στα αποδυτήρια. Λογικό δεν είναι να αποδεχτείς, όταν σου προτείνουν να παίξεις στην Πρέμιερ Λιγκ;».Δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει τη φράση της και ακούστηκε η Ελλού, εν τη θυμοσοφία της, από το μέσα δωμάτιο: «Τζι ύστερα ο προπονητής δακκάνει το ένα,τζιαιπονεί τα ούλλα».
Με την Ευγενία αληθινά συντετριμμένη και την Κουλλίτσα να απολαμβάνει τον ανέλπιστο θρίαμβο, ήταν φανερό πως η Ιουλία έπρεπε να επιστρατεύσει μια εξτραβαγκάντζα για να αναστρέψει το κλίμα. Τι καλύτερο λοιπόν από τα διαφημιστικά σποτ του ΡΙΚ, για τη νέα τηλεοπτική σεζόν, όπου το ευαγές ίδρυμα σκορπά απλόχερα εγκεφαλικά στο ανυπεράσπιστο κοινό του.
«Ποιος τα σκέφτεται όλα αυτά;» μουρμούρισε εντυπωσιασμένη η Καλαμαρού βλέποντας την Άντρη Καραντώνη, ντυμένη αεροσυνοδό, να ρωτά «καφέ όξα τσάι;» και μετά να τραγουδά ανέμελη κυπριακά άσματα, καθώς ο Μιχάλης Χατζημιχαήλ, ντυμένος πιλότος, οδηγούσε το τηλεοπτικό μας μέλλον πίσω στη δεκαετία του ’80! «Δεν υπάρχει ελπίδα, μάνα μου» ψιθύρισε η Κουλλίτσα Κυριακού, για να λάβει αμέσως μια απάντηση που την αποτελείωσε: «Υπάρχει και μάλιστα με ονοματεπώνυμο: Ελπίδα Ιακωβίδου!».
Αν νομίζει η Καραντώνη ότι θα κάνει σουξέ με το μουσικοχορευτικό υπερθέαμα προφανώς υπολογίζει χωρίς την ταμπεραμεντόζα Ελπίδα του «Όμορφη μέρα, κάθε μέρα». Η οποία πρωταγωνιστεί σε παρωδία της «Μαλένα», υπό τη μορφή κυπριώτικου σκετς, περιστοιχισμένη από αυθεντικές χωριατοπούλες. «Κοπέλες μου, καλημέρα!» σκούζει στο τέλος αποδεικνύοντας έμπρακτα ότι η κακογουστιά δεν αποτελεί προνόμιο μονάχα της trashtv. Σε κάποιες περιπτώσεις, κακή ώρα, τα καταφέρνει θαυμάσια και η κρατική.
Οι κακές κόπιες των βιντεοταινιών της δεκαετίας του ’80 μοιραία οδήγησαν τη συζήτηση στις κακές κόπιες γενικώς. Όπως τον ανεκδιήγητο Ανδρέα Θεμιστοκλέους για παράδειγμα, ο οποίος ξεπατικώνει τα φερσίματα του Κασιδιάρη ελπίζοντας να αλιεύσει ψήφους από τα απόνερα της ακροδεξιάς. «Δαμαί είσαι ένα τίποτε» είπε στην Έφη Ξάνθου ο ογκόλιθος του κοινοβουλευτισμού, σε ένα ακόμα ρεσιτάλ πολιτικής χυδαιότητας. «Ευτυχώς εμείς γλυτώσαμε απ’ αυτόν» είπε η Καλαμαρού, φανερά ανακουφισμένη, αφού ως γνωστόν ο όψιμος ΕΛΑΜίτης έγραψε τη μικρή του θλιβερή ιστορία στα έδρανα του ΔΗΣΥ. «Ο τόπος πώς θα γλυτώσει μ’ αυτούς που μπλέξαμε;» αναρωτήθηκε η Κουλλίτσα Κυριακού, δίχως να περιμένει φυσικά απάντηση. Το ερώτημα, έτσι κι αλλιώς, ήταν ρητορικό.
Ρητορικό ήταν επίσης ένα ακόμα ερώτημα, ενώ παρακολουθούσαν από την ΕΡΤ την τελετή αποχαιρετισμού του Μίκη Θεοδωράκη. «Ο Πρόεδρός μας γιατί δεν πήγε στην κηδεία;» ρώτησε η Ιουλία, αλλά τα λόγια της βυθίστηκαν σε μια πηχτή σιωπή.
