ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

Στο ντιβάνι της ψυχαναλύτριας

Του Σταύρου Χριστοδούλου

Τα Ιουλιανά

Τα Ιουλιανά

Άμα τη αφίξει της έγινε χαμός! Η φήμη της Νεοφύτας Νεοφύτου Φρίντενσμπουργκ, άλλωστε, κυκλοφορούσε εδώ και χρόνια στα σαλόνια της αστικής Λευκωσίας. Όχι μόνο επειδή έκανε μια εξαιρετικά επιτυχημένη καριέρα ως ψυχαναλύτρια εις την αλλοδαπήν, αλλά κυρίως γι’ αυτό που η Ιουλία Παλαιολόγου Ουίλσον ονόμασε «χηρεία με προστιθέμενη αξία». Τουτέστιν, τον γάμο της με τον Βερολινέζο εισοδηματία Καρλ Φρίντενσμπουργκ, από τον οποίο κληρονόμησε ένα επταώροφο ακίνητο στην εμβληματική Friedrichstrasse και ένα φουσκωμένο λογαριασμό στη Γενεύη.

Δεν ήταν εύκολο για τη χήρα να κλείσει το ραντεβού. Αλλά όχι και αδύνατον, όπως αποδείχτηκε, αρκεί να ενεργοποιούσε τις κατάλληλες διασυνδέσεις. Έπειτα από επίπονη προσπάθεια λοιπόν και καμιά δεκαριά τηλεφωνήματα, κάθισε επιτέλους στο Le Corbusier ανάκλιντρο. Ακούμπησε την τσάντα της στο πάτωμα, έβγαλε τις γόβες της κι ανασήκωσε με μια μελοδραματική κίνηση το κεφάλι της, κοιτώντας με υγρά μάτια τη γιατρό. «Είμαι η Ιουλία Παλαιολόγου Ουίλσον και δεν είμαι καλά», ξεκίνησε τη χειμαρρώδη της εξομολόγηση.

«Παλαιά, γιατρέ, κάποια απλά πράγματα προσδιόριζαν το κοινωνικό στάτους. Μια Chanel τσάντα για τις κυρίες ή ένα καλό κουβανέζικο πούρο για τους κυρίους από τον αγαπητό μας Φεραίο επί παραδείγματι... Κάπως έτσι, ήρεμα και πληκτικά, κυλούσε η ζωή στην αστική Λευκωσία. Ώσπου βρεθήκαμε μέσα στη δίνη των νέων λεφτών και της πανδημίας. Για να καταλήξουμε, στο πλέον σουρεάλ, να θεωρείται η επιτομή της κοινωνικής αναγνώρισης το εμβόλιο COVID-19 διά χειρός Γιαννάκη!

Τα είδατε προχθές υποθέτω... που πήγε ο άνθρωπος του Θεού να εμβολιασθεί και τον έπνιξε η άλλη στα φιλιά και τις διαχύσεις. Το δε μαλλί ατάραχο... Αν δεν γνωρίζετε τίποτε περί της κουπ Γιαννάκη, γιατρέ, λυπάμαι πολύ για τα πτυχία σας. Εδώ μιλάμε για υπερπαραγωγή. Για την αποθέωση της λακ. Για το όγδοο θαύμα του σύγχρονου κόσμου!

Ας επανέλθω όμως στην υποδόρια θλίψη που με έφερε απέναντί σας, αγαπητή Νεοφύτα Νεοφύτου Φρίντενσμπουργκ. Για τα νέα λεφτά τα έχω πει τόσες πολλές φορές, που καταντά πλέον κουραστικό. Εσείς, γιατρέ, ενδεχομένως να μη γνωρίζετε, καθότι απόδημος, πλην όμως στο νησί όλοι ξέρουν την ηγερία των nouveau riche. Την Τέως υπουργό Πρετ α Πορτέ Έμιλυ Γιολίτη, με τον φωτογενή ιντσταγκραμικό βίο. Ίδρωσε το έρμο το κορίτσι να του δώσουμε σημασία με μια σειρά υπερ-χλιδάτων αναρτήσεων και η παγερή αδιαφορία του φιλοθεάμονος κοινού πόνεσε προφανώς το fragile ego της. Κάπως έτσι αποφάσισε να καταφύγει στα μεγάλα μέσα...

Πρώτα τα έβαλε με τον δημοσιογράφο της «Καθημερινής» Απόστολο Κουρουπάκη, ο οποίος τόλμησε να αναφερθεί στο It Girl της Λεμεσιανής Ριβιέρας χωρίς να πάρει την άδειά της. “Σε αυτόν και λοιπούς καλοθελητές που σιγά σιγά κάτι αναγνωρίζουν, εύχομαι από καρδιάς οι ίδιοι να βρουν που παν τα τέσσερα τους” έγραψε η αενάως αδικημένη Έμιλυ. Και για να βεβαιωθεί ότι κάποιος επιτέλους θα της έδινε σημασία, συνέχισε με κράξιμο τόσο του Γιώργου Παμπορίδη όσο και του Μακάριου Δρουσιώτη, για διαφορετικούς και άσχετους λόγους που βαριέμαι να αναφέρω.

Είναι σκληρό να είσαι δεξιά στις μέρες μας, αγαπητή Νεοφύτα Νεοφύτου Φρίντενσμπουργκ. Γιατί δεν είναι μόνο ότι κατέρρευσε ο παλιός μας κόσμος. Δεν είναι μόνο ότι έβγαλε η μύγα κώλο κι έχεσε τον κόσμο όλο, σόρι κιόλας, ή ότι φτάσαμε στο έσχατο σημείο να μας κυβερνούν οι σοσιαλιτέ. Είναι που έβαλε στόχο και σκοπό ο Αβέρωφ να γίνει Πρόεδρος της Δημοκρατίας, εγκαινιάζοντας μια καμπάνια που αναβλύζει κέφι, ενέργεια και εφευρετικότητα: Ο Αβέρωφ γκαρσόνι (για καλό σκοπό), ο Αβέρωφ χορτοφάγος (την παγκόσμια ημέρα βεγκανισμού), ο Αβέρωφ αγρότης (σε φυτεία παπουτσόσυκων), ο Αβέρωφ φυσιολάτρης (με σχετικό ενσταντανέ στα βράχια). Τι ζω, γιατρέ μου, η γυναίκα και δεν τρελαίνομαι!

Όσο νιώθει ο Αβέρωφ την ανάσα του Χριστοδουλίδη στον σβέρκο του το πράγμα θα γίνεται όλο και χειρότερο. “Χώνεψέ το επιτέλους” επιμένει η φίλη μου η Ευγενία η Καλαμαρού. “Ο Αβέρωφ δεν είναι ένας απλός πρόεδρος κόμματος. Είναι ρόλος!”. Και καλά, ας δεχτώ ότι ο Αβέρωφ είναι ιδιοσυγκρασιακός και θα παίξει όλο το ρεπερτόριο του “εκτελούνται κουτσοδούλεια” ώς το 2023. Ο Χάρης γιατί εκτίθεται τόσο πολύ, γιατρέ;

Στα παλαιού τύπου κομμουνιστικά κόμματα, αγαπητή Νεοφύτα Νεοφύτου Φρίντενσμπουργκ, υπάρχει κάτι που λέγεται “δημοκρατικός συγκεντρωτισμός”. Ποιος να μας το έλεγε ότι ο Χάρης θα μετέτρεπε ένα φιλελεύθερο κόμμα σε κακέκτυπο της πάλαι ποτέ Σοβιετίας. Το κομματικό μπούλινγκ στον Χριστοδουλίδη είναι τόσο απροκάλυπτο, που δεν θα εκπλαγώ εάν δω τη Φιλίππα στην Πινδάρου να τραγουδάει με σφιγμένη τη γροθιά: “Διότι δε συνεμορφώθην προς τας υποδείξεις”.

Σαν να μη μας έφταναν τα νέα από το συναγερμικό μέτωπο άστραψε και βρόντηξε το ΔΗΚΟ ώστε να μην μείνει κανείς δεξιός παραπονεμένος. Ζώστηκε τ’ άρματα ο Χρύσανθος Σαββίδης την ημέρα έναρξης της περιόδου του κυνηγίου και με μια ανάρτηση σκόρπισε εγκεφαλικά στον άμαχο πληθυσμό: “Από τα παλιά χρόνια, από την αρχαιότητα σχεδόν, ο άντρας ήταν κυνηγός” έγραψε. “Στις πανάρχαιες κοινωνίες το κυνήγι αποτελούσε πεδίο διάκρισης, αναγνώρισης και απόκτησης κύρους. Οι σημερινοί κυνηγοί εκτός του ότι αγαπούν στο κυνήγι, το έχουν και σαν μια έξοδο από τη ρουτίνα”.

Δεν μεταδίδω άλλο, αγαπητή Νεοφύτα Νεοφύτου Φρίντενσμπουργκ. Όπου κι αν στρέψω το βλέμμα μου αυτή η χώρα με πληγώνει».

ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ

Άλλα άρθρα συγγραφέα

Τα Ιουλιανά

Τα Ιουλιανά: Τελευταία Ενημέρωση

X