24sports.com.cy
«Όλη μου η ζωή και πάρτε το χαμπάρι, εκείνο το ξημέρωμα 30 του Γενάρη». Μια φράση που έγινε σύνθημα στα χείλη των οπαδών της Ανόρθωσης, πανό, αλλά και βίωμα για κάθε Ανορθωσιάτη. Θα βρεις πολλούς να μη θυμούνται το αποτέλεσμα ενός αγώνα, ή και πόσα πρωταθλήματα έχει κερδίσει ο σύλλογος, όμως το 1911 και το 30/1 οι φίλοι του συλλόγου το ξέρουν όλοι.
Αυτό γιατί το έτος ίδρυσης και η ιστορία του σωματείου αποτελεί και τη μεγαλύτερη περηφάνια όσων αυτή την ομάδα την ακολουθούν. Όπως συχνά θα τους ακούσεις να λένε, «η Ανόρθωσις υπήρχε πριν από τους Βαλκανικούς». Για τους Ανορθωσιάτες, αν μπορούν να βγάλουν αυτή τη φράση από το στόμα τους τότε θεωρούν πως δικαιούνται να είναι περήφανοι ανεξάρτητα από το τι συμβαίνει στο σήμερα.
Το ξημέρωμα κάθε 30 του Γενάρη, βαραίνει λίγο η πλάτη του σωματείου, φέτος γιορτάζει τον αριθμό 108 από τότε. Μέσα στα 108 αυτά χρόνια, αν κανείς τα αναλύσει, θα βρει γεγονότα που συνδέονται με όλους τους μεγάλους σταθμούς στη νεότερη ιστορία του ελληνισμού γενικότερα και της Κύπρου ειδικότερα. Η εύφημος μνεία από τον Ελευθέριο Βενιζέλο για την προσφορά στους Βαλκανικούς, η συμμετοχή στα Οκτωβριανά, τον αγώνα της ΕΟΚΑ, τους παγκοσμίους πολέμους, η εισβολή, η προσφυγιά. Όλα τα βρίσκεις κάπου να συνδέονται είτε με καταστροφές του οικήματος, είτε με μέλη του σωματείου που χάθηκαν είτε με τα αλύτρωτα κατεχόμενα εδάφη μας.
Παράλληλα όμως και μέσα στους αθλητικούς στίβους η Ανόρθωσις Αμμοχώστου διέπρεψε και πολλές φορές υπήρξε πρωτοπόρα. Από τα σωματεία ιδρυτικά μέλη τόσο της ΚΟΠ, όσο της ΚΟΚ και της ΚΟΠΕ, καλλιέργησε κατά καιρούς πολλά αθλήματα και ανέδειξε μεγάλους αθλητές, πέραν από ήρωες.
H συγκυρία κάτω από την οποία γιορτάζει τα 108 χρόνια του ο σύλλογος σαφώς και δεν είναι η καλύτερη δυνατή, αφού η αγωνιστική πορεία της ποδοσφαιρικής ομάδας είναι έξω από την πρόβλεψη και των πλέον απαισιόδοξων. Ουδείς μπορούσε να φανταστεί πως η χρονιά που η Ανόρθωση θα γινόταν η πρώτη κυπριακή ομάδα που μπήκε στους ομίλους του Champions League, θα ήταν η επιτυχία αυτή που έχει να θυμάται. Όμως αυτή είναι η σκληρή πραγματικότητα με την οποία ζουν όλοι όσοι υπηρετούν την Ανόρθωση από οποιοδήποτε πόστο. Ένδεκα χρόνια χωρίς την παραμικρή αξιοσημείωτη αγωνιστική επιτυχία συμπληρώνονται και ο προβληματισμός στις τάξεις του κόσμου είναι πολύ μεγάλος. Το ζητούμενο είναι να ληφθούν οι αποφάσεις εκείνες που θα οδηγήσουν ξανά την ομάδα στην ανάκαμψη και τις επιτυχίες τόσο εντός όσο και εκτός συνόρων.
Το μεγαλείο της ιστορίας της, δεν μπόρεσαν ούτε οι κατακτητές που την πολέμησαν και θέλησαν να την αφανίσουν να το πειράξουν. «Το πνεύμα της δεν πτοείται», όπως είπε κάποτε και ο Αναστάσιος Οικονομίδης. Η ιστορία έγραψε και όσα γράφει δεν μπορεί κανείς να τα σβήσει. Αυτό που όλοι απαιτούν, είναι να βρεθεί ο τρόπος ώστε να αρχίσουν να συμπληρώνονται και άλλες σελίδες της ιστορίας αυτής, που από άποψη αγωνιστικών επιτυχιών εδώ και χρόνια μένουν κενές.
Υ.Γ.: Η Ανόρθωση καλλιεργεί φέτος τμήμα χειροσφαίρισης (Β’ κατηγορία), τμήμα μπάσκετ (ακαδημίες αγόρια-κορίτσια), ποδοσφαίρου, πετόσφαιρας (ανδρών-γυναικών) και φούτσαλ. Έχει ακόμα τμήματα ποδηλασίας, μπόουλινγκ, επιτραπέζιας αντισφαίρισης και κατά καιρούς σκάκι, υδατοσφαίριση, στίβο κ.α.
