24sports.com.cy
Οι δηλώσεις του Σωφρόνη Αυγουστή μετά τον αγώνα με την ΑΕΛ και την τέταρτη σερί αποτυχημένη απόπειρα της ομάδας να κερδίσει ντέρμπι, έχει ένα βαθμό, συζητιούνται ευρέως στο περιβάλλον του Απόλλωνα και από ανώνυμους και επώνυμους.
Προφανώς έχει πολλά στο μυαλό του και τα είπε, αφού το κλίμα και η αυτοπεποίθηση των παικτών δεν έχει σχέση με το τι βλέπαμε προηγουμένως. Είναι σαφές πως κάποιοι δεσμοί έσπασαν αφού τους κρατούσε γερά και ο ίδιος, αλλά από την άλλη είναι και δική του ευθύνη να τους επαναφέρει. Σε συνεργασία με τη διοίκηση που όπου επιβάλλεται, είναι ρόλος της να παρεμβαίνει.
Η ήττα του Απόλλωνα από την ΑΕΛ, όπως και εκείνη στο «Α. Παπαδόπουλος», είναι από αυτές που θεωρούνται οι χειρότερες που μπορεί να πάθει μια ομάδα. Γιατί ήταν ήττες προβλεπόμενες πριν ξεκινήσει το ματς από μεγάλη μερίδα του κόσμου. Με την Ανόρθωση με το που ακούστηκε η ενδεκάδα και με την ΑΕΛ από την ανακοίνωση για τους τραυματίες της Παρασκευής. Είναι αυτά που συζητά εδώ και μήνες όλος ο κόσμος και όταν αυτή η μουρμούρα βρίσκει επιχειρήματα επιβεβαίωσης φτάνει σε σημείο που δεν αντέχεται.
Όμως το να τα ρίξεις όλα σε 35 μέρες εκτός του ό,τι είναι λάθος ως επιχείρημα, θα εξηγήσουμε, λειτουργεί και ως ένα χαλί που σκεπάζει τα πάντα. Είναι αυτό που χρειάζεται η ομάδα τώρα όμως;
Για να μπούμε στη διαδικασία να μιλήσουμε για όλα που έγιναν θέλουμε 6-7 κείμενα, έτσι πάμε να αναλύσουμε την καταταλαιπωρημένη θέση του κεντρικού αμυντικού που φανερώνει το γιατί αυτή η ομάδα μόνο ως τέτοια δεν παρουσιάζεται.
Προσπερνάμε γρήγορα τα όσα έγιναν με τον Γιούστε και τον περσινό τραυματισμό του, αφού είναι χιλιοειπωμένα. Το πρόβλημα δεν ήταν αυτός κάθε αυτός ο τραυματισμός, αλλά το ζήτημα που αναδείκνυε η διαχείρισή του. Στην ομάδα υπήρχε αρχικά ένας, Ντιλάν, και από το Γενάρη δυο, Σελίμοβιτς, κεντρικοί αμυντικοί. Ο προπονητής επέλεγε στα περισσότερα παιχνίδια και ειδικά τα κρίσιμα τον Χάμπο πίσω. Το Καλοκαίρι το πρόβλημα γιγαντώθηκε όταν τέθηκε εκτός ομάδας ο Ρομπέρζ και στη θέση του, τουλάχιστον επικοινωνιακά αυτό καταλάβαμε, ήρθε ένας ακόμα μικρός ο Σάλαι. Φτάσαμε σε ένα σημείο που η πιο «σταθερή» ως δίδυμο θέση στον Απόλλωνα έγινε αυτή με το μεγαλύτερο rotation! Διαβάστε και θα καταλάβετε:
Ο Απόλλων έδωσε 15 αγώνες μέχρι τώρα στη σεζόν. Εφτά πρωτάθλημα και οκτώ Ευρώπη. Είδαμε κατά σειρά τα εξής δίδυμα:
Γιούστε-Σελίμοβιτς, Σάλαι-Ντιλάν, Γιούστε-Σάλαι, Γιούστε-Κυριάκου, Γιούστε-Σάλαι, Γιούστε-Σάλαι, Γιούστε-Κυριάκου, Γιούστε-Σάλαι. Αυτά στην Ευρώπη. Στο πρωτάθλημα έρχεται ο Βουκομάνοβιτς και βλέπουμε: Γιούστε-Σάλαι, Γιούστε-Σελίμοβιτς, Γιούστε-Σελίμοβιτς, Σάλαι-Σελίμοβιτς. Επιστρέφει ο Αυγουστή και βλέπουμε: Ρομπέρζ-Κυριάκου, Ρομπέρζ-Γιούστε και Γιούστε-Σάλαι.
Να σας κάνουμε και τα μαθηματικά: εφτά διαφορετικοί συνδυασμοί κεντρικών αμυντικών σε 15 αγώνες. Έχει την εξήγησή του το πράγμα και συνδέεται από τη μια με τα προβλήματα που αντιμετώπισαν οι δυο βασικοί αλλά και με το γεγονός πως οποιοσδήποτε άλλος συνδυασμός από το Ρομπέρζ-Γιούστε είτε δημιουργούσε θέματα στο κέντρο (βλέπε Κυριάκου) είτε δεν απέδιδε ώστε να παραμείνει.
Θα μπορούσε κανείς να γράψει κι άλλα κείμενα με τέτοιες αναλύσεις για το αριστερό μπακ από την αποχώρηση Ζάντερ, μέσα σε ένα χρόνο ήρθαν πέντε και οι τρεις είναι ήδη εκτός ομάδας, το φορ από την αποχώρηση Μάγκλιτσα το δεκάρι με την υπόθεση Φακούντο που είναι από μόνη της θέμα και δεν ξέρω και γω τι. Η ποδοσφαιρική λογική μοιάζει κινέζικη φράση.
Η πίεση δεν βοηθά στο καθαρό μυαλό και εδώ και μήνες κανείς δεν διαθέτει τέτοιο στον Απόλλωνα σε όποιο πόστο και αν βρίσκεται. Η μεγαλύτερη ζημιά είναι η απώλεια των συνδετικών κρίκων διοίκησης-ομάδας-κόσμου αφού το κοινό δεν πιστεύει πια πως το πράγμα γυρίζει για φέτος. Ότι κινήσεις ακολουθήσουν, πρέπει να έχουν σαν επιδίωξη να επανέλθει η εμπιστοσύνη και η πίστη στον κόσμο.
Υ.Γ.: Κρίνοντας ένα χρόνο μετά, τελικά τα δυο ματς με τη Μαρσέιγ έκαναν ζημιά στον Απόλλωνα. Το πρώτο με τον Γιούστε και το δεύτερο με τις ψευδαισθήσεις που προκάλεσε. Έχει από εκείνη τη βραδιά στη Μασσαλία να φουσκώσουν τα στήθη του Απολλωνίστα με περηφάνια.
