Του Χρίστου Ζαβού
Δεν ξέρω αν είναι ανάδρομος ο Ερμής, ούτε και ποια κακιά μάγισσα στέριωσε πάνω από την Αγίου Ανδρέου, προκαλώντας διαφόρων ειδών προβλήματα στο «θεό» της πόλης.
Και όταν λέμε προβλήματα, εννοούμε πολλών και διαφόρων επιπέδων. Από το αγωνιστικό που είναι η βιτρίνα, μέχρι την Ιβηρική Χερσόνησο και τη Μεσολογγίου. Άμα σε μπέρδεψα κάνε υπομονή και θα δεις...
Γενικώς η κατάσταση έχει ζόρια. Ξεκινώντας από το πρώτο σκέλος, εξ όσων διαφαίνεται ο δεύτερος από τους τρεις στόχους που είχαν τεθεί στην αρχή της σεζόν, χάνεται.
Μετά δηλαδή την απώλεια του πρώτου στόχου, της εισόδου στους ομίλους του Γιουρόπα Λίγκ, η κατάκτηση του πρωταθλήματος ολοένα και απομακρύνεται. Υποθετικά προσεγγίζοντας το θέμα γιατί μιλάμε για τον Απόλλωνα. Μια ομάδα που κουβαλά ένα σωρό ιδιαιτερότητες μες στο dna της.... και Φιλανδός να είσαι, γνωρίζεις ότι είναι ικανός για το καλύτερο και για το χειρότερο.
Με τα δεδομένα που έχουμε ενώπιον μας όμως, ρεαλιστικά άμα το προσεγγίσουμε η πρόβλεψη ότι ο φετινός Απόλλωνας μπορεί να πάρει πρωτάθλημα μπορεί να γίνει από μια παρέα που κάθεται στο Κεντρικό και πίνει μπύρες μέχρι να αδειάσει το ψυγείο, προετοιμαζόμενοι για την μεγάλη παρέλαση των Καρναβαλιών.
Το συμπέρασμα πάντως για την αδυναμία να πάρει το πρωτάθλημα δεν βγαίνει μέσα από τη βαθμολογική διαφορά. Δεν είναι δηλαδή οι οκτώ βαθμοί από τον πρώτο, αλλά τι παρουσιάζει μες στο γήπεδο. Αστάθεια, ασυνέπεια και τον τελευταίο καιρό και ανασφάλεια. Λίγο οι τραυματισμοί, λίγο η ατυχία, πολύ περισσότερο δε, οι λάθος κινήσεις που έγιναν το καλοκαίρι και συνεχίστηκαν τον χειμώνα διαμόρφωσαν μια κατάσταση που για να τη δεις θετικά πρέπει να κάτσεις με την παρέα που σου γράφω πιο πάνω.
Οι φόβοι για την άμυνα και το σούπερ αισιόδοξο σενάριο ότι ο Ρομπέρζ μπορεί να αντικατασταθεί από την πιτσιρικαρία των Σελίμοβιτς και Σάλαϊ ή τις κατ’ ανάγκην λύσεις των Χάμπου, Ενσούε και Αντωνιάδη μάλλον πήγε στράφι όπως τουλάχιστον βλέπουμε μέχρι στιγμής. Επίσης η μιάμιση επιλογή για τη θέση του σέντερ φορ, με το Μπένσποπ και τον μικρό Αργεντινό δεν ενισχύει κανέναν στην κουβέντα κατά πόσο πλεονεκτεί των βασικών αντιπάλων του για το πρωτάθλημα. Άμα κιόλας προσθέσεις ότι ο μοναδικός επιθετικός χαφ της προκοπής που υπάρχει είναι και πάλι ο Παπουλής που θα σκάσει ο άνθρωπος, τότε και πάλι αποδυναμώνεται όποιος ισχυρίζεται ότι ο Απόλλωνας διαθέτει εκείνες τις επιλογές που θα φέρουν το 4ο Λεμεσό.
Για τον προγραμματισμό γενικότερα, ας το μιλήσουμε μια άλλη φορά.
Άμα σ’ όλα αυτά προσθέσεις και το ότι το ρεπορτάζ του Απόλλωνα θυμίζει μαθήματα πρωτοετούς στην Ιατρική και το μόνο που δεν περιλαμβάνει είναι τον κορωνοϊό, χτύπα ξύλο... άσ' τα να πάνε στο διάολο.
Αλλά ξέρεις. Τα γράφεις όλα αυτά και είναι ένας «κάττος» εκεί από πίσω, να τα φέρει τούμπα και να μείνεις χάσκοντας. Το εύχομαι μέσα από την καρδιά μου, γιατί θα δουλέψουν τα μαγαζιά στη Λεμεσό και θα βλέπουμε καθημερινά χαρούμενες φάτσες… μες στη συνολική μιζέρια που ζούμε γενικότερα. Αλλά σου λέω, με την παρέα που πίνει μπύρες εγώ δεν κάθομαι.
Χαρούμενες φάτσες, τον Μάιο μπορούμε να δούμε ελέω κυπέλλου. Τη νοοτροπία που αναπτύχθηκε τα τελευταία χρόνια ανάμεσα στους Απολλωνίστες του τύπου «μα τι να κάνω το κυπελλάκι», όχι μόνο δεν τη συμμερίζομαι αλλά δεν έχει και κανένα υπόβαθρο. Η Ρεάλ που τα τρόπαια της δεν χωρούν στις αποθήκες του λιμανιού δεν υποτιμά κανένα τίτλο, κάποιοι μες στη Λεμεσό το σνομπάρουν. Δηλαδή να αποκλείσεις ΑΕΛ και να κερδίσεις στον τελικό είτε Ανόρθωση, είτε Ομόνοια τους πέφτει λίγο. Πάω πάσο. Και εγώ θέλω να φιλήσω τη Κλόντια Σίφερ στα χείλη… αλλά είναι απλά μια επιθυμία. Από μεγαλομανία, είμαστε ευτυχώς απαλλαγμένοι.
Το άλλο θέμα που είναι πιο ζόρικο από το όποιο αγωνιστικό είναι ακριβώς η αναμόχλευση του θέματος περί των «περίεργων» μεταγραφών έτσι όπως αρχικά αναδημοσίευσε η El Pais και ανακοίνωσε η ίδια η Europol. Μιλάμε για την σημαντικότερη εφημερίδα ανάμεσα στους ισπανόφωνους ολόκληρου του πλανήτη και μια επίσημη αρχή της Ευρώπης. Δεν μιλάμε δηλαδή για κουτσομπολιό όπως ακούσαμε τον αναπληρωτή πρόεδρο να μας λέει για το άλλο δημοσίευμα της El Confidential και μας έπεσε η μασέλα.
Στον Απόλλωνα, δικαίωμα τους να μην ανησυχούν αλλά το ότι η ομάδα εμπλέκεται σ’ ένα τέτοιο σενάριο δεν είναι και το πλέον τιμητικό. Επ’ αυτού μου κάνει εντύπωση που ακόμη δεν έχουν τοποθετηθεί δημόσια, θυμίζοντας μας το συμπαθητικό πτηνό του στρουθοκάμηλού.
Σε καμία περίπτωση δεν υιοθετώ το τι λένε και τι γράφουν, αλλά όπως κανείς δεν μπορεί να υποβαθμίσει ένα τέτοιο στόρι μέσα από στο οποίο εμπλέκονται θεοί και δαίμονες.
Δεν έφταναν τα πιο πάνω, αναδύεται και ένα ακόμη θέμα, το οποίο σου το λέω ενδέχεται να απασχολήσει και τον πιο απλό Απολλωνίστα. Και λέω απλό, γιατί σχετίζεται με το σωματείο και τις επικείμενες εκλογές του καλοκαιριού, χωρίς όμως ακόμη να έχει καθοριστεί η ημερομηνία.
Χθες, εμφανίστηκαν πληροφορίες που φέρουν τον κύριο Ξενοφών Χαραλάμπου, μέλος του Δ.Σ της εταιρείας άρα και εκλεκτός του Νίκου Κίρζη για την προεδρία του σωματείου. Λογικό αφού το σωματείο είναι ο Άρχων στον Απολλωνίστικο πλανήτη και μεταξύ άλλων εμπλέκεται και στο γήπεδο του Κολοσσιού.
Χωρίς να γνωρίζω προσωπικά τον άνθρωπο, ζώντας όμως ανάμεσα σε Απολλωνίστες ο συγκεκριμένος υποψήφιος δεν φαίνεται να κάνει τακτ ανάμεσα στον κόσμο . Εδώ καλά, καλά τον Ονησίφορο ρώτησα που γεννήθηκε το 1954 και δεν είχε μια πληροφορία να μου δώσει.
Προς Θεού και ειλικρινέστατα δεν αμφισβητώ καθόλου την ποιότητα ή την ικανότητα του συγκεκριμένου υποψήφιου εάν και εφόσον είναι όντως, αλλά από την άλλη είμαι σίγουρος ότι η υποψηφιότητα του θα προκαλέσει αντιδράσεις και ενδεχομένως κάποιοι εντός του Απόλλωνα ήδη να κινητοποιούνται μήπως και επέλθει η όποια αλλαγή στις βλέψεις του Κίρζη. Ή δεν ειναι και περίεργο να προκύψει διχασμός και να πάμε σε εκλογική μάχη, εάν δεν βρεθεί λύση πίσω από τις κουρτίνες.
Είχαμε που είχαμε του κόσμου τα ζόρια, μην αποκλείσεις το ενδεχόμενο στον Απόλλωνα να εμπλακεί και βασικότερο στοιχείο του dna του, που δεν είναι άλλο από την εσωστρέφεια. Και μην κατηγορήσεις γι’ αυτό… λίγο να ξέρεις την ιστορία του σωματείου είναι το πρώτο πράγμα που συμπεραίνεις.
