24sports.com.cy
Όταν είδα, το Χένινγκ Μπεργκ να υψώνει τη γροθιά του αμέσως μετά τη λήξη του αγώνα στο «Αντώνης Παπαδόπουλος», απευθυνόμενος προς τον κόσμο της Ομόνοιας, μου ήρθε αμέσως στο μυαλό η ιστορική φωτογραφία από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1968, όπου ο Τόμι Σμιθ και ο Τζον Κάρλος ύψωσαν τις γροθιές τους κατά την απονομή των μεταλλίων.
Θυμίζουμε ότι όταν οι δυο αμερικανοί αθλητές προέβησαν στη συγκεκριμένη πράξη, το έκαναν για να καταγγείλουν τον ρατσισμό στις Ηνωμένες Πολιτείες και την καταπίεση των Αφροαμερικανών, και το έκαναν γνωρίζοντας πως για αυτή την πράξη τους θα τιμωρηθούν αυστηρότατα, παρ’ όλα αυτά το έκαναν, και δεν το μετάνιωσαν ποτέ, και οι συνέπειες ήταν βαριές. Η ΔΟΕ τους απέβαλε από τους αγώνες, τους αφαιρέθηκαν τα μετάλλια, η αθλητική τους καριέρα έσβησε. Όταν επέστρεψαν στην πατρίδα τους αναγκάστηκαν να κάνουν δουλειές του ποδαριού για ένα κομμάτι ψωμί. Η γυναίκα του Τόμι τον χώρισε και η γυναίκα του Τζον αυτοκτόνησε.
Ερχόμαστε στο Χένινγκ Μπεργκ. Πάει ο Νορβηγός και υψώνει την αριστερή γροθιά του. Όχι, δεν παρομοιάζεται με τους Αφροαμερικανούς αθλητές. Θα ήταν αστείος, τέτοιος παραλληλισμός. Αυτοί ήταν δυο ήρωες που ύψωσαν τη γροθιά τους απέναντι στο κατεστημένο της εποχής και πλήρωσαν, εν γνώση τους, βαρύ τίμημα.
Η υψωμένη γροθιά είναι σύμβολο νίκης, αξιοπρέπειας των καταπιεσμένων και αλληλεγγύης. Αυτό που –υποθέτουμε ότι - θέλησε να εκφράσει ο Νορβηγός ήταν ότι το αποτέλεσμα του προχθεσινού ματς ήταν ουσιαστικά μια «νίκη» της ομάδας του κόντρα σε πολύ αντίξοες συνθήκες. Συνθήκες, που καμιά ομάδα δεν θέλει ποτέ να βρει μπροστά της.
Η θετική προχθεσινή εικόνα της Ομόνοιας καταγράφηκε κόντρα σε αυτές τις συνθήκες. Στις τεράστιες και πολύ ασυνήθιστες δυσκολίες των τελευταίων ημερών.
Τους σοβαρότατους τραυματισμούς των δυο κήπερ –που προκάλεσαν σοκ σε όλους- του Μικού, την αγωνία, το μπόλικο άγχος και γενικά τη πολύ ψυχοφθόρα διαδικασία της εξεύρεσης κήπερ που πήγε… περίπου από το αεροδρόμιο στο γήπεδο, την απρόσμενη ήττα στην Πάφο και φυσικά το ότι είχε απέναντι της μια πολύ καλή ομάδα, σε μία «καυτή» έδρα.
Ήταν επίσης η συγκεκριμένη κίνηση του κόουτς, ένδειξη αλληλεγγύης. Που υποδηλοί ότι όλοι μαζί –προπονητής παίκτες, διοίκηση κόσμος- δεν θα υποχωρήσουν, όποιες κι αν είναι οι δυσκολίες στο δρόμο τους. Δεν θα υποχωρήσουν και δεν θα σταματήσουν ποτέ τον αγώνα για την υλοποίηση των στόχων τους.
