ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

Πως να αποδεχτούμε τη διαφορετικότητα και την ενσωμάτωση στον μετά-κορωνοϊό κόσμο

Η συζήτηση έγινε στα πλαίσια του Digital Agenda Cyprus Summit 2020

Σε συζήτηση γύρω από την θεματική με τίτλο «Πως να αποδεχτούμε τη διαφορετικότητα και την ενσωμάτωση στον μετά-κορωνοϊό κόσμο», παρευρέθησαν ο Asif Sadiq, επικεφαλής του Παγκόσμιου Τμήματος Ετερογένειας και Ενσωμάτωσης της Adidas, ο Πρύτανης του Ευρωπαϊκού Πανεπιστημίου Κύπρου, καθηγητής Κώστας Γουλιάμος και ο Μιχάλης Περσιάνης, Διευθυντής Διεύθυνσης Εταιρικών Υποθέσεων της Τράπεζας Κύπρου.

Η συζήτηση έγινε στα πλαίσια του συνεδρίου ψηφιακής εποχής, Digital Agenda Cyprus Summit 2020, την Τετάρτη, 21 Οκτωβρίου 2020.

Κατά την παρουσίαση του, ο κ. Sadiq, «κατέρριψε» τη θεωρία πως η ποικιλομορφία είναι το πιο σημαντικό σε έναν εργασιακό χώρο, σε μια στρατηγική ή σε μια ομάδα, γιατί το να προσλάβεις κάποιον απλά για την κάλυψη της ανάγκης της ποικιλομορφίας, δεν είναι αρκετό και ούτε λύνει το πρόβλημα. Όπως σημείωσε, αυτό που μετρά περισσότερο από την ποικιλομορφία είναι η συμπερίληψη. Το να αξιοποιείς τις διαφορές που έχει το κάθε μέλος της ομάδας για να πετύχεις καλύτερα αποτελέσματα, και κάνοντας αυτό, ο καθένας θα νιώσει ασφάλεια και πως ανήκει στο σύνολο, κάτι που θα τον οδηγήσει να συμπεριφέρεται αναλόγως.

Ανέφερε, ότι η ποικιλομορφία και η ενσωμάτωση, επιτυγχάνεται από τα πιο απλά, καθημερινά πράγματα. Το να πεις ένα «γεια», το να πάρεις μεσημεριανό με κάποιο που δεν συνήθιζες, γιατί ακριβώς με αυτό τον τρόπο η ποικιλομορφία μετατρέπεται σε «συμπερίληψη».

Ωστόσο τόνισε ότι η ποικιλομορφία σε καμία περίπτωση δεν σημαίνει ότι πρέπει όλοι να συμμεριζόμαστε τις ίδιες απόψεις, «αλλα να αντιλαμβανόμαστε πως δεν είμαστε όλοι ίδιοι». «Ο καθένας έχει τη δική του ταυτότητα, και πρεπει να εκτιμουμε τους ανθρωπους απο αυτά που τους κανουν να διαφερουν», σημείωσε.

Ο κ. Περσιάνης από τη πλευρά του άνοιξε το πάνελ της συζήτησης προβάλλοντας ότι «δεν υπάρχει αμφιβολία στο ότι χρειάζονται σε μεγαλύτερο επίπεδο η ποικιλομορφία και η ενσωμάτωση στις εταιρείες», κάτι που όπως εξηγεί λόγω της απουσίας του «οδηγεί στην απουσία της επικοινωνίας μεταξύ συναδέλφων». Αυτό όπως κατέληξε γίνεται καθώς δεν υπάρχει μια ζώνη της άνεσης, στην οποία οι υπάλληλοι «να μπορούν να προσεγγίσουν άλλα άτομα».

Από την πλευρά του, ο κ. Γουλιάμος τόνισε ότι σε σε δέκα χρόνια θα ξεπεράσουμε το επίπεδο του «ψηφιακού κόσμου» για το οποίο μιλάμε σήμερα, και θα συζητάμε για ένα «κβαντικό επίπεδο».

«Το μεγαλύτερο πρόβλημα της εποχής μας είναι η κατανόηση της δημοκρατίας, η δημοκρατία σε οικονομικό, πολιτικό, κοινωνικό και σε επίπεδο κουλτούρας» ανέφερε. Σύμφωνα με τα λεγόμενα του, έρευνες αποκαλύπτουν πως οι αμερικανικές εταιρείες χάνουν 300 δισ. δολάρια ετησίως, λόγω της αποδέσμευσης υπαλλήλων.

Για αυτό το λόγο, υπογράμμισε, στους πιο πάνω τέσσερις πυλώνες, κατά την μετά-πανδημική περίοδο, μπορούμε να χαρακτηρίσουμε ότι χρειάζεται ο επαναπροσδιορισμός της έννοιας της δημοκρατίας στην καθημερινότητα μας. Παράλληλα, πρόσθεσε ότι οι τομείς της ποικιλομορφίας και της ενσωμάτωσης αποτελούν επίσης σημαντικά κομμάτια που θα πρέπει να συμπεριληφθούν σε αυτό τον επαναπροσδιορισμό.

Συνεχίζοντας, ο κ. Περσιάνης αναφέρθηκε στο ερώτημα για τον ρόλο των εταιρειών στα κοινωνικά δρώμενα, όπως την ποικιλομορφία και εάν πρέπει οι οργανισμοί να τοποθετούνται δημόσια επί συγκεκριμένων ζητημάτων.

Επανερχόμενος στις τοποθετήσεις των συνομιλητών του, ο κ. Sadiq τόνισε ότι «ο κοσμος αγοραζει πλέον προϊόντα με γνώμονα αν ειναι βιώσιμα για το περιβάλλον, αν η εταιρείες που τα παράγουν, ακολουθούν καποιες αξιες και αν είναι δίκαιες». Πρόσθεσε ότι «η κοινωνία αλλάζει με τους πολίτες να απαιτούν περισσότερα» και το στοίχημα πλέον είναι «το πως θα διαχειριστούν (οι εταιρείες - οργανισμοί), αυτήν την αλλαγή».

«Το μήνυμα της αλλαγής δεν μπορεί να έρχεται μόνο από την κορυφή της οργανωτικής πυραμίδας μιας εταιρείας, αλλά πρέπει να διαχέεται και στους υφιστάμενους, κυρίως από άτομα τα οποία βρίσκονται στο μέσο της καριέρας τους», ανέφερε ο κ. Sadiq, ενώ τόνισε ότι και «οι ίδιοι οι υπάλληλοι πρέπει να κυνηγούν αυτήν την αλλαγή».

Ο κ. Γουλιάλμος με τη σειρά του σημείωσε ότι «περιγράφουμε μια δομή που μοιάζει πολύ με αυτή της «βιομηχανικής» κοινωνίας, ενώ μιλάμε για αυτήν της «ψηφιακής» κοινωνίας, και σε δέκα χρόνια από σήμερα, θα μιλάμε για την «κβαντική» κοινωνια. Πρέπει να ξεκινήσουμε να δημιουργούμε εντελώς διαφορετικές οργανωσιακές δομές από αυτές που έχουμε συνηθίσει μέχρι σήμερα».

Όπως ανέφερε, για το λόγο αυτό προέβαλε την ανάγκη για τον επαναπροσδιορισμό του θεσμού της δημοκρατίας μέσα στους οργανισμούς και τον εταιρικό κόσμο. «Συνήθως όταν αναφερόμαστε την δημοκρατία, εννοούμε σε αυτή του πολιτικού συστήματος, αλλά αυτό που πρέπει να γίνει είναι η εδραίωση της δημοκρατίας εντός των οργανισμών και εταιρειών».

Σύμφωνα με τον κ. Sadiq, η ένταξη της ποικιλομορφίας πρέπει να έρχεται φυσικά και όχι ως αναγκαιότητα στην καθημερινότητα των υπαλλήλων, όπου «θα γίνεται αναφορά σε αυτή μόνο για πέντε λεπτά και μετά θα ξεχνιέται».

Υποστήριξε ακόμη πως η «ποικιλομορφία δεν είναι ένα πρόβλημα το οποίο προσπαθούμε να λύσουμε, αλλά μια ευκαιρία την οποία προσπαθούμε να αγκαλιάσουμε». «Αν αντιμετωπίζεται ως ευκαιρία, δεν θα έχει ποτέ τέλος - θα αποτελεί στόχος» σημείωσε, «αλλά όταν αυτή αντιμετωπίζεται ως πρόβλημα δεν θα υπάρξει ποτέ τρόπος για την τελική εναρμόνιση της».

Ο κ. Γουλιέλμος επανερχόμενος επί του θέματος, τόνισε πως για το λόγο αυτό πρέπει να καθιερώσουμε μια κουλτούρα αξιών, η οποία θα περιέχει μεταξύ άλλων την ποικιλομορφία, την ενσωμάτωση, την δημοκρατία, την διαφάνεια, την συμμετοχή και την ανάληψη ευθυνών. Παράλληλα πρόσθεσε ότι σε αυτούς τους οργανισμούς «θα πρέπει να υπάρχει και σεβασμός ως προς τα ανθρώπινα δικαιώματα, την αξιοπρέπεια και την αρχή των ίσων ευκαιριών». Τέλος, πρόσθεσε πως όταν μιλάμε για το θέμα της ενσωμάτωσης, αυτή «πρέπει να γίνεται σε επίπεδο κοινωνίας, πολιτικής, κουλτούρας και οικονομίας»

Ο κ. Περσιάνης με τη σειρά του υπογράμμισε πως η συζήτηση μοιάζει πολύ με την κατάσταση που επικρατούσε στις ΗΠΑ την δεκαετία του 1960, γύρω από το θέμα της ποικιλομορφίας και της ενσωμάτωσης, και ανέφερε το αν η συζήτηση πρέπει να κινείται γύρω από τα θέματα του χρώματος του δέρματος ή του φύλου.

Ταυτόχρονα διερωτήθηκε αν πρέπει ή όχι να γίνεται αναφορά στο θέμα της ποικιλομορφίας, μέσα στα εταιρικά δρώμενα. Αν δηλαδή πρέπει να γίνεται προσπάθεια της ανάδειξης αυτού το ζητήματος (π.χ. Να μην γίνεται αναφορά σε χρώμα και φύλο, συνεχίζοντας την προσπάθεια για περισσότερη ποικιλομορφία και ενσωμάτωση).

Απαντώντας στο ερώτημα του κ. Περσιάνη, ο κ. Sadiq τόνισε πως αυτό που δεν θέλουμε είναι η ταμπελοποιηση των προσώπων. «Αν για παράδειγμα τονίσουμε την πρόσληψη μιας γυναίκας, ο κόσμος θα νομίζει ότι αυτό έγινε μόνο στο όνομα της ποικιλομορφίας», σημείωσε. Παρόλα αυτά, αναγνωρίζει ότι ως άντρας «κατέχει» περισσότερα προνόμια και θα έχει περισσότερες προοπτικές, γιατί αυτή είναι η παρούσα δομή της κοινωνίας, που πρέπει να αλλάξουμε.

Καταληκτικά ανέφερε πως πρέπει να εξελιχθούμε σε μια κοινωνία όπου είναι κοινώς αποδεκτό πως όλοι δεν είμαστε ίδιοι, αλλά είμαστε ίσοι. «Αν οι άντρες υποστήριζαν τη φυλετική ισότητα όσο οι γυναίκες, θα είχαμε καλύτερα αποτελέσματα» υπογράμμισε.

Από την πλευρά του ο κ. Γουλιάμος συμφωνώντας με τους άλλους ομιλητές, πρόσθεσε την ανάγκη για την ύπαρξη της μιας ισορροπίας μεταξύ οικογενειακής και επαγγελματικής ζωής. Ακόμη αναφέρθηκε στα εμπόδια που μπορούν να υπάρξουν όχι μόνο σε εταιρικό επίπεδο, αλλά και σε κοινωνικό, πολιτικό και περιβαλλοντικό.

 

 

Νέα: Τελευταία Ενημέρωση

X