ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

Λαγκάδα Ταϋγέτου – Λακωνία: Αναρρίχηση και παγωμένες βουτιές

Ξύπνημα με τις πρώτες ακτίνες φωτός όπως όλα τα ζώα, απόλυτος συντονισμός με το περιβάλλον

Kathimerini.gr

Όλγα Χαραμή

Κουκουβάου στο ένα δέντρο, τσιρ τσιρ στο άλλο, διακεκομμένα βήματα στα πεσμένα φύλλα. Απόλυτο σκοτάδι μέσα στο φαράγγι της Λαγκάδας, οι ήχοι δυναμώνουν κι αρχίζουν οι μαντεψιές. Πτηνά, σκιουράκια, ερπετά, μωρά αγριογούρουνα μακρύτερα – βάρδα μην είναι και η μάνα μαζί τους. Κυκλοφορούν ανενόχλητα γύρω μας γιατί είμαστε μόλις οκτώ άτομα, «παρείσακτα» μέσα στη φύση του Ταϋγέτου. Ξύπνημα με τις πρώτες ακτίνες φωτός όπως όλα τα ζώα, απόλυτος συντονισμός με το περιβάλλον. Καφές κουταλάτος στο πλαστικό, κάτω από τα πελώρια πλατάνια. Τα πρωινά αναρρίχηση στο πεδίο Σπληθάρι και τα απογεύματα στο πεδίο Αλώνι, τα μεσημέρια σιέστα στις αιώρες. Να λέμε κάθε μέρα να πεταχτούμε ως τον Μυστρά κι όλο εδώ να μένουμε.

© ΟΛΓΑ ΧΑΡΑΜΗ

Δροσιά μόνιμη, άλλη εποχή εδώ πέρα. Τα τηλεφωνήματα από τον καύσωνα της Αθήνας μοιάζουν να έρχονται από κάποιον άλλο πλανήτη, κι ας απέχουμε μόλις δυόμισι ώρες από εκεί. Ευτυχώς δεν έχει και σήμα. Από τον κεντρικό δρόμο ψηλότερα, που ενώνει Σπάρτη με Καλαμάτα, ζήτημα να περνούν δέκα αυτοκίνητα την ημέρα – φημίζεται για το στροφιλίκι του και τα περάσματα μέσα από τα λαξευτά στον βράχο τούνελ.

Οι πιο covid-free μέρες της χρονιάς. Για να δούμε άνθρωπο, πρέπει να νυχτώσει και να πεινάσουμε, να φτάσουμε στο κοντινό χωριό Τρύπη και να διαλέξουμε ταβέρνα. Ο «Καρβασσαράς» μάς κλέβει την καρδιά συνήθως, είναι σαν το σπίτι του παππού και της γιαγιάς. Και τα «Χρώματα» στα γειτονικά Πικουλιάνικα: ντρεπόμαστε να μπούμε με τα αναρριχητικά αλλά οι απίθανες πειραγμένες γεύσεις του συγκινούν και τους πιο αμετανόητους κάμπερ. Τι άλλο να θελήσει ο άνθρωπος;

© ΟΛΓΑ ΧΑΡΑΜΗ

Ένα μπάνιο. Εδώ και αυτό. Κάτω από την Τρύπη, στις πηγές του ποταμού Κνακίωνα. Τρεχούμενα νερά και βάθρες για θεαματικές βουτιές. Ημέρα Κυριακή παθαίνουμε πολιτισμικό σοκ. Έρχονται από παντού εκδρομείς για κολύμπι, παιδάκια σωρό πηδάνε στα παγωμένα νερά δίχως δεύτερη σκέψη, χαλούν τον κόσμο με τις φωνές τους. Κοιταζόμαστε συνωμοτικά: ήρθε η ώρα να ξαναγυρίσουμε στις «σπηλιές» μας.

 

ΣΧΕΤΙΚΑ TAGS

Ταξίδια: Τελευταία Ενημέρωση

X