ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

Ατταλίδου: «Θα έκανα τα ίδια πράγματα, με οποιοδήποτε κόστος»

Η κ. Ατταλίδου έχει μόνο καλά να θυμάται από την θητεία της και όταν ακόμη δεχόταν επιθέσεις από πολίτες γιατί εκπροσωπούσε ευρωπαϊκό θεσμό, δηλώνει πως κανένα παράπονο δεν έχει.

ΚΥΠΕ

Δεν μετανιώνω για οτιδήποτε και αν και σήμερα αναλάμβανα το ίδιο πόστο, αυτό του Εκπροσώπου Τύπου του Γραφείου του Ευρωκοινοβουλίου στην Κύπρο τα ίδια πράγματα θα έκανα, με οποιοδήποτε κόστος αυτό συνεπάγεται, δηλώνει στο ΚΥΠΕ η Αλεξάνδρα Ατταλίδου. Η απελθούσα Εκπρόσωπος Τύπου που την περασμένη βδομάδα έκλεισε έναν κύκλο 12 χρόνων στο Γραφείο στη Λευκωσία και με την οποία συνεργαστήκαν κατά καιρούς όλοι οι δημοσιογράφοι όλων των ΜΜΕ στη χώρα μας.

Η κ. Ατταλίδου έχει μόνο καλά να θυμάται από την θητεία της και όταν ακόμη δεχόταν επιθέσεις από πολίτες γιατί εκπροσωπούσε ευρωπαϊκό θεσμό, δηλώνει πως κανένα παράπονο δεν έχει.

Αναφέρει πως οι δράσεις του Γραφείου ήταν μεν συνυφασμένες με την ατζέντα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και τις πολιτικές της Ένωσης, αλλά πάντα με τοπικό άρωμα και χρώμα για να δίνουν απαντήσεις και πληροφόρηση στους πολίτες της Κύπρου.

Θυμάται τους διαδρόμους επικοινωνίας που άνοιξαν με τον Τάσο Γεωργίου, τότε Επικεφαλής του Γραφείου, με τους κοινωνικούς εταίρους για την πορεία της νομοθετικής διαδικασίας σε τομείς που τους αφορούσαν, πέρα από τη θεσμική ενημέρωση προς τους λειτουργούς των ΜΜΕ.

«Νομίζω ότι θα έπρεπε να είμαστε πιο πειστικοί, ώστε να υιοθετηθεί από το κράτος ως επίσημη απόφαση, η διδασκαλία της ιστορίας της ΕΕ στα σχολεία. Είναι τραγικό μετά από 16 χρόνια να υπάρχουν απόφοιτοι σχολείων και πανεπιστημίων, μεταξύ αυτών και πολιτικοί που δεν γνωρίζουν πως λειτουργεί η Ένωση, σε ποιους τομείς έχει αρμοδιότητα και πού σταματά η ευθύνη της και ξεκινά η ευθύνη των κρατών μελών», αναφέρει όταν την ρωτήσαμε αν μπορεί να απαριθμήσει έστω και ένα λάθος το οποίο ενδεχομένως να έγινε στην πορεία της στο Γραφείο στη Λευκωσία.

«Δεν μπορώ όμως να σκεφτώ κάτι για το οποίο θα έκανα κάτι διαφορετικό. Νομίζω πάλι τα ίδια θα έκανα, με το οποιοδήποτε κόστος αυτό συνεπάγεται», αναφέρει.

Ένοιωσε ποτέ αδικημένη, πικραμένη ή απογοητευμένη, από την κριτική των πολιτών, την ρωτάμε, ειδικά την περίοδο της οικονομικής κρίσης και απαντά πως εκείνη την εποχή κανένας δεν υπερασπιζόταν την ΕΕ, και η κοινή γνώμη τεχνηέντως, όπως αναφέρει, στρεφόταν από πολλούς πολιτικούς και άλλους εμπλεκόμενους στην οικονομική καταστροφή κατά των Ευρωπαϊκών θεσμών συλλήβδην, έστω και αν την απόφαση την είχε πάρει το εξωθεσμικό Εurogroup.

«Όταν μιλούσα στα ΜΜΕ, δεχόμουν επιθέσεις από πολίτες που με κατηγορούσαν ότι υπερασπιζόμουν το Ευρωκοινοβούλιο και την Ένωση γιατί ήμουν υπάλληλος των Θεσμικών Οργάνων. Παράπονο κανένα. Οι πολίτες αντιδρούν και εκφράζονται ανάλογα με την πληροφόρηση που έχουν, άρα και εμείς είχαμε ευθύνη αν δεν καταφέραμε να περάσουμε τη σωστή πληροφόρηση σε όλους», αναφέρει.

Η ίδια θεωρεί πως η κοινή γνώμη στη χώρα μας εκφράζεται θετικά ή αρνητικά ανάλογα με τι συμβαίνει στην Κύπρο και υπενθυμίζει πως ξεκινήσαμε το 2004 με μεγάλη αποδοχή, μετά αυτή έπεσε λόγω των συνεπειών του δημοψηφίσματος, πάλι ανέβηκε, ξανάπεσε με την οικονομική κρίση και το κούρεμα, ανέβηκε και ξανάπεσε όταν η Τουρκία άρχισε τις παρεμβάσεις στην ΑΟΖ.

«Θυμάμαι ακροατή σε ραδιόφωνο που ήταν έξω φρενών εναντίων της ΕΕ γιατί δεν προστάτευε τα σύνορα της Κύπρου. Όταν του υπενθύμισα ότι δεν υπάρχει κοινή πολιτική ασφάλειας και άμυνας και ότι σημαντικές πολιτικές δυνάμεις του τόπου δεν συμφωνούν να προχωρήσει η Ένωση σε περισσότερη συνεργασία στον τομέα αυτό, με ρώτησε ‘τότε γιατί μπήκαμε;’», αναφέρει χαρακτηριστικά.

Πιστεύει πως μια σημαντική μερίδα του πληθυσμού, ειδικά αυτοί που ένιωσαν τα θετικά της ένταξης και της έννοιας της Ευρωπαϊκής πολιτότητας που συμπεριλαμβάνει την ελεύθερη διακίνηση, εγκατάσταση και εργασία στην επικράτεια της, δεν μπορούν να φανταστούν ότι θα πάνε πίσω στον μικρόκοσμο του νησιού και στον καιρό που χρειάζονταν βίζες και άδειες για ταξίδια.

Η αγωνία αυτή, τονίζει, εκφράστηκε ιδιαίτερα με την απόφαση του Ηνωμένου Βασιλείου να αποσυρθεί από την Ένωση.

«Οι Βρυξέλλες είναι μακριά γιατί βολεύει να έχουμε αποδιοπομπαίο τράγο. Όταν τα πράγματα είναι καλά οι κυβερνήσεις οικειοποιούνται τις επιτυχίες, όταν τα πράγματα δεν πάνε καλά είναι βολικό να τα φορτώνεις στις Βρυξέλλες. Ένας Άγγλος Ευρωβουλευτής των Συντηρητικών στην τελευταία συνεδρίαση της Ολομέλειας πριν την αποχώρηση των Βρετανών μελών, πολύ συγκινημένος δήλωσε ότι η χώρα αντιμετωπίζει αυτή την καταστροφή γιατί κανένας πολιτικός δεν επέστρεψε μετά από συνάντηση στις Βρυξέλλες και να αναλάβει την ευθύνη να εξηγήσει στον κόσμο γιατί πάρθηκε αυτή η απόφαση και γιατί ήταν σωστή», αναφέρει.

Για ποιες στιγμές νοιώθει περισσότερο περήφανη ως Κύπρια και ως Ευρωπαία η Αλεξάνδρα Ατταλίδου, στη διάρκεια των 12 αυτών χρόνων, την ρωτήσαμε.

Αναμφίβολα αναφέρει οι εκλογικές διαδικασίες του 2009, 2014 και 2019 ήταν πραγματική γιορτή της δημοκρατίας και ενίσχυσης του ρόλου του ΕΚ στα μάτια των πολιτών και αυτό την κάνει χαρούμενη.

Επίσης ιστορική στιγμή ήταν η ανάληψη της Προεδρίας του Συμβουλίου της ΕΕ το 2012.

«Θυμάμαι τις αποστολές των δημοσιογράφων στο Στρασβούργο όταν ο Πρόεδρος Χριστόφιας θα έκανε την παρουσίαση των προτεραιοτήτων και τον απολογισμό της Προεδρίας. Ήταν περήφανες στιγμές γιατί η μικρή Κύπρος έδειξε μια απίστευτη σοβαρότητα και χειρίστηκε με ευρωπαϊκό πνεύμα την Προεδρία. Εδώ πρέπει να αναφερθώ στον Ανδρέα Μαυρογιάννη, άξιο εκπρόσωπο της Κύπρου στο ρόλο αυτό, όπως και στην άρτια ομάδα που δημιουργήθηκε, τη Γραμματεία, για να χειριστεί τα της Προεδρίας», αναφέρει.

Η κ. Ατταλίδου προσθέτει πως και η ίδια και ο Τάσος Γεωργίου τότε ένοιωθαν μεγάλη χαρά μετά από κάθε επίσκεψη Επιτροπής του ΕΚ ή του Προεδρείου και του ίδιου του Προέδρου, όταν εξέφραζαν όλοι την ικανοποίηση τους για την εξαιρετική δουλειά και την οργάνωση.

Σημαντική στιγμή ήταν επίσης, αναφέρει, το 2010 όταν η Επιτροπή Νομικών Υποθέσεων του ΕΚ, υιοθέτησε τη θέση της για το θέμα του απευθείας εμπορίου, θέση που ικανοποίησε, προσθέτει, την κυβέρνηση και τα πολιτικά κόμματα της Κύπρου.

«Τραγική στιγμή ήταν το 2013 όταν με τον τότε πρόεδρο του ΕΚ κ. Μάρτιν Σούλτζ περπατούσαμε την έρημη Μακαρίου και ο κόσμος του περιέγραφε με μελανά χρώματα τα οικονομικά προβλήματα. Μετά το κούρεμα των καταθέσεων δεχθήκαμε επίθεση στο Γραφείο, με αποτέλεσμα τον τραυματισμό φρουρού και την ακύρωση εκδηλώσεων μετά από απειλές κατά της ζωής μας», αναφέρει η κ. Ατταλίδου.

Δεν μπορεί επίσης να ξεχάσει την εφιαλτική νύκτα της 11 Δεκεμβρίου 2018 στο Στρασβούργο όπου βάφτηκε με αίμα από τρομοκρατική επίθεση το κέντρο της πόλης.

«Θυμάμαι την αγωνία μέχρι να διαπιστώσω ότι κανένας από τους δημοσιογράφους μου δεν βρισκόταν εκείνη τη στιγμή κοντά στη Χριστουγεννιάτικη αγορά και κανένας δεν έχασε τη ζωή του ή τραυματίστηκε. Εγώ μαζί με άλλους συναδέλφους από Κύπρο και Ελλάδα βρισκόμαστε σε ταξί την ώρα της επίθεσης με κατεύθυνση το ξενοδοχείο μας, με αποτέλεσμα να περιφερόμαστε για ώρες μετά τα μεσάνυκτα στους δρόμους αφού η περιοχή του κέντρου είχε αποκλειστεί από την αστυνομία», αναφέρει.

Τι πήρε όμως σε πιο προσωπικό και ανθρώπινο επίπεδο η Αλεξάνδρα Ατταλίδου από την θητεία της ως Εκπρόσωπος Τύπου;

«Πάρα πολλά. Έδωσα το είναι μου γιατί πίστευα ότι αυτό δεν είναι μια δουλειά αλλά μια αποστολή. Πήρα όμως τόσα πολλά πίσω που αισθάνομαι πολύ τυχερή. Εμπειρίες απίστευτες, γνώση για τη λειτουργία των θεσμών και τρόπους που μπορεί η Κύπρος να παίξει τον ρόλο του κράτους μέλους εποικοδομητικά», αναφέρει.

Μας λέει πως έζησε στιγμές ιστορικές από κοντά, ήρθε σε επαφή με ανθρώπους από 28 χώρες και έκανε μοναδικές γνωριμίες που κατέληξαν σε στενές φιλίες.

«Συνάδελφοι μου, σε πόστα κλειδιά, στήριξαν τις θέσεις της Κύπρου ως αποτέλεσμα της γνωριμίας μας και της κατανόησης των θεμάτων που μας απασχολούν. Η στενή σχέση με τους δημοσιογράφους είναι ένα μεγάλο σχολείο και σας ευχαριστώ όλους για τη στήριξη του έργου μου όλα αυτά τα χρόνια. Πάνω από όλα όμως σας ευχαριστώ για τη φιλία που μου χαρίσετε που ελπίζω να με συνοδεύει και στο μέλλον», αναφέρει.

ΣΧΕΤΙΚΑ TAGS

Άλλα άρθρα συγγραφέα

ΚΥΠΕ

Κόσμος: Τελευταία Ενημέρωση

X