Kathimerini.gr
ΝΙΚΟΣ ΕΥΣΤΑΘΙΟΥ
Οσοι ταξιδεύουν συχνά στην Κωνσταντινούπολη γνωρίζουν πως πρόκειται για μία πόλη που μεταμορφώνεται διαρκώς και εξελίσσεται ραγδαία. Ωστόσο, ακόμα και για τα δεδομένα της πολυσύχναστης μεγαλούπολης, οι αλλαγές των τελευταίων δύο ετών είναι αξιοσημείωτες και αποτελούν μια ολιστική προσπάθεια ανάδειξης μιας νέας αισθητικής, μιας καινούργιας μεγαλοπρεπούς Τουρκίας.
Με αφορμή τις τοπικές εκλογές της 31ης Μαρτίου, δεκάδες έργα γιγαντιαίων διαστάσεων εγκαινιάστηκαν πρόσφατα στην Πόλη των δύο ηπείρων, συνοδευόμενα από μια περήφανη καμπάνια του κυβερνώντος κόμματος, παρότι τελικά οι ψηφοφόροι προτίμησαν τον υποψήφιο της αντιπολίτευσης, Εκρέμ Ιμάμογλου.
Η πρώτη ριζική αλλαγή περιμένει τον επισκέπτη από τα πρώτα δευτερόλεπτα της άφιξής του. Πρόκειται για το καινούργιο αεροδρόμιο της Κωνσταντινούπολης που άνοιξε τις πόρτες του την πρώτη εβδομάδα του Απριλίου, του οποίου η έκταση είναι 150.000 τετραγωνικά μέτρα, είναι δηλαδή μαγαλύτερο από το το Μανχάταν της Νέας Υόρκης.
Το νέο αεροδρόμιο της Κωνσταντινούπολης παραμένει ημιτελές μέχρι το 2030, όταν θα είναι πλέον έτοιμο να υποδεχθεί τον φιλόδοξο στόχο των 200 εκατομμυρίων επιβατών.
Το αεροδρόμιο παραμένει ημιτελές μέχρι το 2030, όταν θα είναι πλέον έτοιμο να υποδεχθεί τον φιλόδοξο στόχο των 200 εκατομμυρίων επιβατών, ωστόσο με την πρώτη ματιά ακόμη και ο πιο καχύποπτος ταξιδιώτης δεν μπορεί παρά να εντυπωσιαστεί. Πλαισιωμένο από τεράστιους γυάλινους τοίχους που αφήνουν το φως να απλώνεται διάχυτο, το κτίριο αποτελεί ένα πάντρεμα σύγχρονης και οθωμανικής αρχιτεκτονικής, καθώς ο πύργος ελέγχου σχεδιάστηκε με τη μορφή της τουλίπας, του εθνικού λουλουδιού της Τουρκίας, και η αίθουσα διέλευσης του κεντρικού τερματικού σταθμού ακολουθεί το σχήμα των στενών του Βοσπόρου.
Ο εντυπωσιασμός δίνει σταδιακά τη θέση του στον εκνευρισμό όταν ο επισκέπτης ξεκινήσει το ταξίδι του για τη συλλογή των αποσκευών – παρά τα 7 δισεκατομμύρια ευρώ που ξοδεύτηκαν για την κατασκευή του γιγαντιαίου αεροδρομίου, δεν υπάρχει τρένο μεταφοράς από τις πύλες και έτσι απαιτούνται κατά μέσον όρο 30 λεπτά για να φτάσει κανείς στον προορισμό του με τα πόδια. Μπορεί το αεροδρόμιο να βρίσκεται δίπλα από την όμορφη ακτή της Μαύρης Θάλασσας, ωστόσο απέχει 32 χιλιόμετρα από την Κωνσταντινούπολη και συνδέεται μονάχα με λεωφορεία. Επειτα από περίπου τρεις ώρες που χρειάζεται για να φτάσει κανείς, εν μέσω της κίνησης, στο κέντρο της πόλης, είναι λογικό να μορφάσει βλέποντας τις αφίσες που κοσμούν την είσοδο με την επιγραφή: «Δεν πρόκειται για αεροδρόμιο, αλλά για ένα μνημείο νίκης».
Ενα μήνα πριν από τα εγκαίνια του καινούργιου αεροδρομίου, ένα ακόμη συμβολικό μνημείο άνοιξε τις πόρτες του στους πολίτες της Κωνσταντινούπολης. Το γιγάντιο Τσαμιλτζά τζαμί, χτισμένο στην κορυφή ενός λόφου στην ασιατική πλευρά της πόλης που ατενίζει τα νερά του Βοσπόρου, χωράει συνολικά 63.000 πιστούς και είναι διακριτό σχεδόν από κάθε γωνιά της μεγαλούπολης. «Οταν ένα άλογο πεθαίνει, αφήνει πίσω του τη σέλα του, ενώ όταν ένας άνθρωπος πεθαίνει αφήνει πίσω τα έργα του. Θα μας θυμούνται για χρόνια με αυτό το τζαμί», ανέφερε με περηφάνια ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν στα μεγαλοπρεπή εγκαίνια του τζαμιού, κάνοντας ξεκάθαρο το γεγονός πως το τζαμί χτίστηκε για να αποδείξει τη δύναμη της τουρκικής οικονομίας και να αποτελέσει κληρονομιά για την προεδρική θητεία του.
Το γιγάντιο Τσαμιλτζά τζαμί χτίστηκε για να αποδείξει τη δύναμη της τουρκικής οικονομίας.
Συμβολική αλλαγή
Ισως η πιο συμβολική αλλαγή της Κωνσταντινούπολης έλαβε χώρα πρόσφατα στη ζωντανή καρδιά του πιο σύγχρονου κομματιού της. Η πλατεία Ταξίμ εμφανίστηκε στα πρωτοσέλιδα του παγκόσμιου Τύπου το 2013, όταν διαδηλωτές μαζεύτηκαν εκεί για να διαμαρτυρηθούν για την κατεδάφιση του πάρκου Γκεζί.
Πλέον, η πλατεία πλαισιώνεται από ένα ακόμη γιγάντιο τζαμί, το οποίο θα ολοκληρωθεί το 2019, ενώ απέναντί του βρίσκεται κατεδαφισμένο το πολυαγαπημένο Πολιτιστικό Κέντρο Ατατούρκ, το οποίο επίσης μεταμορφώνεται στα πρότυπα της νέας αισθητικής του AKP. Πριν από μερικές μέρες, έτυχε να συναντήσω στην πλατεία μια χούφτα διαδηλωτών του κουρδικού κόμματος, οι οποίοι διαμαρτύρονταν για τα εργασιακά τους δικαιώματα. Ηταν στριμωγμένοι σε λίγα τετραγωνικά μέτρα έξω από την πλατεία, περικυκλωμένοι από μπάρες που είχαν τοποθετήσει από πριν οι Αρχές, και απέναντί τους, κάτω από το κεντρικό άγαλμα της πλατείας Ταξίμ, βρισκόταν τριπλάσιος αριθμός αστυνομικών.
