Η τουρκική αξιωματική αντιπολίτευση, παρά το γεγονός ότι σε επίπεδο αρχών στην υπόθεση της ΑΟΖ συμφωνεί με την κυβέρνηση του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, δεν κρύβει τον έντονο προβληματισμό της για την τροπή των εξελίξεων στο πεδίο της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής. Το Ρεπουμπλικανικό Λαϊκό Κόμμα (ΡΛΚ) δεν συμφωνεί με την στρατηγική που ακολουθεί η κυβέρνηση του Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (ΑΚΡ) στο ζήτημα της Λιβύης και στις σχέσεις της χώρας με τις άλλες χώρες της Ανατολικής Μεσογείου.
Την συνολική αμφισβήτηση της σύγχρονης τουρκικής εξωτερικής πολιτικής από το ΡΛΚ εκφράζει σε μια ηχηρή παρέμβαση του στο Euronews ο πρώην Πρέσβης της Τουρκίας στο Λονδίνο, Ουνάλ Τσεβίκοζ, ο οποίος σήμερα είναι αρμόδιος για θέματα εξωτερικής πολιτικής στο κόμμα της τουρκικής αξιωματικής αντιπολίτευσης.
«Καθώς οι διμερείς σχέσεις της Τουρκίας με τις περιφερειακές χώρες, ξεκινώντας από το Ισραήλ και την Αίγυπτο, επιδεινώθηκαν σταθερά τα τελευταία δέκα χρόνια, εμφανίστηκαν νέες συμμαχίες στην περιοχή, ιδίως στον τομέα της εξερεύνησης και εκμετάλλευσης των πόρων των υδρογονανθράκων. Η Τουρκία δεν μπόρεσε να αποτελέσει μέρος αυτών των εξελίξεων, κυρίως λόγω των σφαλμάτων της εξωτερικής πολιτικής της. Η παραμέληση της διπλωματίας από την Τουρκία στην Ανατολική Μεσόγειο δημιούργησε ένα σοβαρό πολιτικό κενό και ανισορροπία», σημειώνει ο πρώην υψηλόβαθμος Τούρκος διπλωμάτης.
Κριτική στην στρατηγική για Λιβύη
Ο κ. Τσεβίκοζ ξεκαθαρίζει την αντίθεση του με την στρατηγική της Άγκυρας για την κρίση της Λιβύης με τα εξής λόγια: «Η Τουρκία, για να διασφαλίσει τα ναυτικά της δικαιώματα που απορρέουν από το διεθνές δίκαιο στην Ανατολική Μεσόγειο, κινδυνεύει να γίνει μέρος του Εμφυλίου Πολέμου στη Λιβύη, ενδεχομένως ενός άλλου πληρεξούσιου πολέμου στην περιοχή, όπως συνέβη στη Συρία το 2011».
Συνολική αμφισβήτηση
Στην συνέχεια, ο έμπειρος Τούρκος διπλωμάτης σημειώνει τα εξής για την τουρκική εξωτερική πολιτική: «Η εξωτερική πολιτική της Τουρκίας έχει βιώσει μια αλλαγή. Αντί της πολύτιμης αμεροληψίας της, τόσο στην περιοχή όσο και παγκοσμίως, η Τουρκία συνεργάστηκε με τις εμπλεκόμενες πλευρές στην επίλυση των συγκρούσεων και έχασε την αδιαμφισβήτητη ικανότητα της να είναι ειλικρινής διαμεσολαβητής, ειδικά στη Μέση Ανατολή και την Ανατολική Μεσόγειο. Αυτή η νέα τάση, τροποποιημένη με μια σεχταριστική και ιδεολογική προσέγγιση στην επίλυση προβλημάτων, εγείρει ανησυχίες και καταλήγει σε σοβαρή αμφισβήτηση των προθέσεων της Τουρκίας στην περιοχή. Η απώλεια της αμεροληψίας και η απώλεια της θέσης του διαμεσολαβητή ή ενός έντιμου διαμεσολαβητή, αντικαθιστά τις διπλωματικές δεξιότητες με επιθετική και αποτρεπτική ρητορική».
Τέλος, το στέλεχος της τουρκικής αξιωματικής αντιπολίτευσης στέλνει την εξής προειδοποίηση στην τουρκική κυβέρνηση: «Η αποστολή στρατευμάτων στο εξωτερικό, στο Ιράκ, τη Συρία, τη Λιβύη, τη Σομαλία και το Κατάρ αποδυναμώνει το soft power της Τουρκίας και υποστηρίζει την θέση περί επεκτατικών βλέψεων. Οι κατηγορίες για τον νεο-οθωμανισμό σχετίζονται κυρίως με μια τέτοια αντίληψη. Η Τουρκία, δυστυχώς, δεν αναιρεί αυτές τις κατηγορίες αλλά τις ενισχύει με τη συμπεριφορά της στην περιοχή. Εάν η Τουρκία θέλει να αποτρέψει τους γείτονές της από την χρήση του hard power, πρέπει να εστιάσει στη διπλωματία και στον διάλογο».
