Ο λόγος για τους δεκάδες μετανάστες συνολικά 18 διαφορετικών εθνικοτήτων οι οποίοι βρίσκονται εδώ και μερικούς μήνες ή ακόμη και χρόνια στο κέντρο φιλοξενίας στη Κοφίνου. Οι περισσότεροι έφτασαν με μια βάρκα ανοιχτά της Λάρνακας με κύριο στόχο να βρουν ένα καλύτερο μέλλον στη Κύπρο. Η «Κ» βρέθηκε στο Κέντρο Φιλοξενίας όπου και συνομίλησε με τους φιλοξενούμενους καταγράφοντας την δική τους ιστορία.
Στο κέντρο υπάρχουν γυναίκες, άνδρες και παιδιά που αναμένουν την έκδοση της απόφασης για το εάν θα παραμείνουν στο έδαφος της Κυπριακής Δημοκρατίας ή αν θα απελαθούν πίσω στη χώρα τους.
«Θα ήθελα να μείνω στη Κύπρο. Μου αρέσει η Κύπρος και δεν θα ήθελα να επιστρέψω πίσω στη χώρα μου. Εδώ δεν έχει πολέμους, δεν έχει φασαρίες», υποστήριξαν αρκετοί φιλοξενούμενοι διαφόρων εθνικοτήτων.
Συνομιλώντας μαζί τους ελάχιστοι ήταν αυτοί που θέλησαν να μοιραστούν μαζί μας την δική τους ιστορία και τι ήταν αυτό που τους οδήγησε στην απόφαση να μεταναστεύσουν στη Κύπρο.
Με κυνήγησαν γιατί ήμουν ξένος. Έπρεπε να φύγω
Ιρακινός άνδρας, γεροδεμένος, καθόταν σε μία καρέκλα έξω από το δωματιάκι που του προσφέρεται σαν στέγη για τον ίδιο τη γυναίκα και τα παιδιά του. Με την θλίψη ζωγραφισμένη στο πρόσωπο του μας εξιστόρησε την δική του περιπέτεια που τον οδήγησε στην Κύπρο
«Δούλευα ως security στην αμερικάνικη πρεσβεία. Σε κάποια επεισόδια και εφόσον έμαθαν ότι είμαι ξένος, Ιρακινός, δέχθηκα επίθεση», να σημειώσουμε ότι μας υπέδειξε μερικά από τα σημάδια που έφερε στο σώμα του, τα οποία σύμφωνα με τον ίδιο προκλήθηκαν από ξυλοδαρμό.
«Μετά από αυτό, δεν μπορούσα να μείνω άλλο στη χώρα, έπρεπε να φύγω. Πήρα τη γυναίκα και τα παιδιά μου και ήρθα εδώ. Το μόνο που ελπίζω είναι να πάρω την άδειά μου και να βρω μια δουλειά. Να φύγω από εδώ και ζήσω έξω ήσυχα με την οικογένεια μου γιατί είναι και η μόνη που έχω στη ζωή», ανέφερε.
Σχετικά με τις συνθήκες διαβίωσης εντός του κέντρου, ο ίδιος εξέφρασε τη δυσαρέσκεια του μόνο προς το φαγητό το οποίο, όπως υποστήριξε, πολλές φορές είναι άνοστο και δεν τρώγεται.
Δέχτηκα κακοποίηση...
Πλησιάζοντας μία νεαρή κοπέλα από ένα χωριό της Αφρικής, με δισταγμό μας αποκάλυψε ότι ο λόγος που την ανάγκασε να έρθει στη Κύπρο ήταν μια «μεγάλη και πονεμένη ιστορία».
«Είχα δεχθεί κακοποίηση και γι αυτό τον λόγο έπρεπε να φύγω», ήταν το μόνο που θέλησε να μοιραστεί μαζί μας, με την ίδια να τονίζει ότι «δεν θα ήθελα να μπω σε λεπτομέρειες γιατί με βασανίζει καιρό».
Σεβόμενοι την θέλησή της δεν επεκταθήκαμε και στην συνέχεια την ρωτήσαμε την άποψη της για το κέντρο. Η ίδια εστίασε στην ποιότητα του φαγητού και τόνισε ότι θα προτιμούσε να φύγει όσο πιο γρήγορα, βρίσκοντας μια δουλειά.
Γέννησε το παιδί της στη κέντρο και ζει εκεί μόνη
Χαρακτηριστική ήταν και η περίπτωση μίας γυναίκας με το 10 μηνών βρέφος της η οποία όπως πληροφορηθήκαμε έφτασε στη Κύπρο μόνη, χωρίς συγγενείς, και γέννησε το παιδί της στο κέντρο φιλοξενίας.
Η εν λόγω κοπέλα, που δεν θέλησε να προβεί σε δηλώσεις, όπως πληροφορηθήκαμε μεγαλώνει το 10 μηνών βρέφος της στο κέντρο και δυσκολεύεται ιδιαίτερα στο να βρει μία δουλειά αφού δεν έχει κάποιο να της φροντίζει το παιδί όσο αυτή θα εργάζεται.
Ακατάλληλος ο χώρος για παιδιά
Σε δηλώσεις τους στη «Κ», ο πρόεδρος του κέντρου φιλοξενίας στη Κοφίνου, Ανδρέας Βαρνάβα, μας ανέφερε ότι στο κέντρο υπάρχουν αρκετά παιδιά για τα οποία θεωρεί ότι δεν είναι ο κατάλληλος χώρος για να ζουν.
«Τα παιδιά μπορούν να φοιτούν κανονικά σε σχολεία της Λάρνακας και με λεωφορεία μεταβαίνουν κάθε πρωί σε αυτά, ενώ τους παρέχουμε και εκπαιδευτικά προγράμματα με εθελοντικές ομάδες και ειδικούς, ωστόσο ο χώρος αυτός δεν είναι ο κατάλληλος για αυτούς», σημείωσε.
Σύμφωνα με τον κ. Βαρνάβα το κέντρο φιλοξενίας, τον τελευταίο ένα χρόνο, έχει σημειώσει μεγάλη πρόοδο όσον αφορά τις εγκαταστάσεις, τις συνθήκες αλλά και τον προγραμματισμό.
Πλέον υπάρχει μεγαλύτερη στελέχωση με αρκετά περισσότερο προσωπικό, δημιουργία γραφείων, ψύκτες νερού, τηλεόραση, πλυντήρια, ψυγεία, κλιματιστικά κλπ.
Έχει εκλεγεί πενταμελής επιτροπή αιτητών για να εκφράζουν τα αιτήματα και τα παράπονά τους τα οποία εκφράζουν σε προγραμματισμένες συνεδρίες και οι λύσεις τους μελετώνται.
Το κέντρο αποτελείται από 400 κλίνες (δηλαδή μπορούν να φιλοξενηθούν μέχρι 400 άτομα) και με βάση το νόμο ο κάθε αιτητής έχει το δικαίωμα να παραμείνει στο κέντρο μέχρι 6 μήνες, ωστόσο υπάρχουν περιπτώσεις όπου αιτητές παραμένουν μέχρι και 1-2 χρόνια.
