Ήταν 19 Μαρτίου 2020. Η έγκυος 25 εβδομάδων με δίδυμη κύηση, εν αναμονή θετικού ή αρνητικού αποτελέσματος για λοίμωξη Covid 19, έπειτα από πρόωρη ρήξη υμένων, του ενός από τους δυο αμνιακούς σάκους, μεταφέρεται αργά το βράδυ με ασθενοφόρο στο Μακάρειο νοσοκομείο. Ήταν το πρώτο περιστατικό που κλήθηκαν οι μαίες να χειριστούν εν μέσω πανδημίας στην Κύπρο. Η γυναίκα είχε έρθει για διακοπές στην Κύπρο με τον σύζυγό της, τη μητέρα της και τα άλλα δύο παιδιά τους. «Θυμάμαι έντονα το φόβο και την αβεβαιότητα που ήταν ζωγραφισμένη στα μάτια της μόλις την παραλάβαμε στην είσοδο του νοσοκομείου, αλλά και το άγχος όλης της ομάδας περίθαλψης, ώστε να τηρηθούν όλες οι διαδικασίες/ πρωτόκολλα αναφορικά με τη λοίμωξη COVID-19», εξιστορεί στην «Κ» η πρόεδρος των μαιών/μαιευτών-ΠΑΣΥΝΜ, Στέλλα Λεοντίου. Η έγκυος εξετάστηκε από τον γυναικολόγο και τη μαία στο ειδικό δωμάτιο που ορίστηκε ως δωμάτιο αξιολόγησης των ύποπτων/επιβεβαιωμένων περιστατικών πριν από την εισαγωγή. «Ακολούθως, αφού επιτρέψαμε στον σύζυγό της να την αποχαιρετήσει, ο οποίος φαινόταν επίσης φοβισμένος, μεταφέρθηκε στον θάλαμο του νοσοκομείου που ορίστηκε για τα μαιευτικά και γυναικολογικά περιστατικά ύποπτα/ θετικά στη λοίμωξη COVID 19, σε μονόκλινο δωμάτιο. Η έγκυος έλαβε συντηρητική αγωγή και μεταφέρθηκε σε τρεις μέρες με αερο-ασθενοφόρο στη χώρα της, όπου γέννησε στις 32 εβδομάδες εγκυμοσύνης πρόωρα στην πατρίδα της».
«Μια τραυματική εμπειρία»
Εν μέσω πανδημίας, η μέλλουσα μητέρα διακατέχεται από αισθήματα άγχους, φόβου και απογοήτευσης που δεν θα μπορεί ενδεχομένως να βιώσει τον τοκετό της όπως τον είχε φανταστεί, λόγω των μέτρων για τη πρόληψη της διασποράς της λοίμωξης COVID 19. «Όλοι μου έλεγαν ότι ο Μάιος οπότε και θα γεννούσα με καισαρική τομή, ήταν ιδανικός μήνας λόγω των θερμοκρασιών που επικρατούν. Ωστόσο, τίποτα δεν ήταν ιδανικό», αναφέρει στην «Κ», η Ειρήνη Π. η οποία έφερε το παιδί της στον κόσμο εν μέσω πανδημίας τον περασμένο Μάιο, με καισαρική τομή στο Μακάρειο νοσοκομείο. Η Ειρήνη χαρακτηρίζει στην «Κ» τα όσα βίωσε ως μια τραυματική εμπειρία. «Θα γεννούσα με καισαρική τομή σε ιδιωτική κλινική στη Λευκωσία. Κατά τη διάρκεια των τελευταίων εξετάσεων πριν από τον τοκετό, υποβλήθηκα εκεί σε τεστ για τον κορωνοϊό. Μου τηλεφώνησε ο γιατρός μου, ο οποίος μού ανακοίνωσε ότι το αποτέλεσμα ήταν θετικό. Έπαθα σοκ! Δεν είχα κανένα σύμπτωμα, όλα ήταν φυσιολογικά».
Η Ειρήνη νοσηλεύθηκε τότε στο Μακάρειο όπου γεννά το παιδί της με αυστηρά πρωτόκολλα και σε ένα πρωτόγνωρο περιβάλλον, που δεν θύμιζε σε τίποτα όσα είχε η ίδια φανταστεί για την πιο σημαντική εμπειρία της ζωής της. Απομονωμένη σε ένα δωμάτιο νοσοκομείου. «Γέννησα στις 3 Μαΐου. Όλοι μου φέρθηκαν πολύ ανθρώπινα, παρά το γεγονός ότι όλο αυτό ήταν κάτι νέο για εμάς. Γέννησα και δεν κράτησα το παιδί μου στην αγκαλιά μου, ούτε μπορούσα να το δω κάτω από αυστηρά μέτρα. Ήμουν πολύ στεναχωρημένη. Το παιδί μου το πήρα στην αγκαλιά μου μετά από πέντε ημέρες, όταν βγήκαν τα επόμενα δύο τεστ για τον κορωνοϊό στα οποία είχα υποβληθεί με το αποτέλεσμα εν τέλει να είναι αρνητικό», θυμάται η Ειρήνη. Αυτό που έχει σημασία όπως λέει η ίδια, είναι ότι το κοριτσάκι της γεννήθηκε υγιέστατο και πλέον μεγαλώνει φυσιολογικά.
Άγχος και απομόνωση
Με την «Κ» μοιράζεται τη δική της ιστορία και η Μαρία Μ., η οποία στις 7 Σεπτεμβρίου έφερε στον κόσμο ένα υγιέστατο αγοράκι. «Το μεγαλύτερο μου άγχος ενώ ήμουν έγκυος ήταν να μη μολυνθώ από τον ιό και ν’ αναγκαστώ να νοσηλευθώ μακριά από τους δικούς μου. Αυτό με φόβιζε. Όσο πλησίαζε ο τοκετός, ήμουν ακόμη πιο πανικοβλημένη, διότι σε τέτοια περίπτωση θα ήμουν απομονωμένη μακριά από τον γιατρό μου και την οικογένειά μου. Ανησυχούσα και για το μωρό. Για τις εξετάσεις κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης έπρεπε να πηγαίνω χωρίς τον σύζυγό μου. Πρόκειται για μια δύσκολη διαδικασία για τη μέλλουσα μαμά και ακόμα περισσότερο για τον πατέρα που δέχεται δυσμενή διάκριση και μένει εκτός από σημαντικές στιγμές της εγκυμοσύνης. Δεν γέννησα εν μέσω του lockdown, αλλά την περίοδο της χαλάρωσης των μέτρων, ωστόσο ενώ βρισκόμουν στην κλινική, δεν μπορούσε κανείς να με επισκεφθεί εκτός από τον σύζυγό μου. Ούτε καν η μητέρα μου, η οποία μπορούσε να έρθει μόνο στην υποδοχή και με έβλεπε από ένα παραθυράκι. Στην αρχή δεν το πολυσκέφτεσαι ότι θες κόσμο δίπλα σου, αλλά μετά όταν επιστρέφεις στο σπίτι ειδικά την πρώτη περίοδο, νιώθεις την απομόνωση και είναι ψυχοφθόρο».
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
