Της Ιωάννας Κυριάκου
Γυναίκα περιέγραψε ενώπιον της Επιτροπής Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων της Βουλής τις άθλιες συνθήκες νοσηλείας που βίωσε η αδελφή της στην ψυχιατρική κλινική Λευκωσίας, αναφέροντας μεταξύ άλλων ότι κατά τη διάρκεια της παραμονής της στο νοσοκομείο, τις περισσότερες ώρες ήταν απομονωμένη και χωρίς καμία στήριξη. Στη συνεδρία, όπου συζητείται το ανθρώπινο δικαίωμα στην εξασφάλιση αξιοπρεπούς διαβίωσης ατόμων με ψυχολογικά προβλήματα, η γυναίκα ανέφερε:
«Η αδελφή μου νοσηλεύτηκε για 29 ημέρες. Από την στιγμή που ξυπνούσε, μέχρι τις 2-3 το μεσημέρι, δεν ήξερε ακριβώς τι ώρα θα την έβλεπε ο ψυχίατρός της. Οι νοσηλευτές δεν είχαν καμία επαφή μαζί της, το μόνο που έκαναν ήταν να της δίνουν τη φαρμακευτική της αγωγή. Με την προσωπική της νοσηλεύτρια δεν έγινε ποτέ διάγνωση των αναγκών της ώστε να καθοριστούν κάποιοί στόχοι και να οριστούν κάποιες ενέργειες. Δεν είχε συναντήσεις εργοθεραπείας, παρά μόνο μια ημέρα πριν λάβει το εξιτήριό της. Οι μόνες δραστηριότητες ήταν ζωγραφική και χειροτεχνία δύο φορές την εβδομάδα, ωστόσο λόγω των επισκεπτηρίων η αδελφή μου έχανε την χειροτεχνία. Όταν ρώτησα το προσωπικό γιατί δεν υπάρχουν προγραμματισμένες δραστηριότητες τα Σαββατοκύριακα, η απάντηση που πήρα ήταν “δουλεύουμε Δευτέρα – Παρασκευή». Η ομαδική της συνάντηση με τους ψυχολόγους της έγινε μόνο την τρίτη εβδομάδα της νοσηλείας της. Δεν υπήρχαν άλλες δραστηριότητες ψυχικής ενίσχυσης. Τις περισσότερες ώρες η αδελφή μου ήταν απομονωμένη, την άφηναν μόνη της με τις σκέψεις της όλη μέρα. Ένα σαββατοκύριακο μου έστειλε μήνυμα που έγραφε “άλλη μια ημέρα μοναξιάς”».
Αναφερόμενη στις συνθήκες διαβίωσης, η γυναίκα είπε «υπάρχουν 20 κλίνες, οι 6 παραχωρούνται σε εξαρτημένα άτομα. Στις υπόλοιπες φιλοξενούνται όλοι οι ασθενείς μαζί, ανεξαρτήτως ηλικίας ή πάθησης. Η αδελφή μου κατά τη διάρκεια της νοσηλείας της άλλαξε τέσσερις συγκάτοικους. Δεν μπορούσε να κάνει μπάνιο επειδή ήταν βρώμικο και η κουρτίνα μουχλιασμένη. Όταν το ανέφερα στο προσωπικό, μου είπαν “εδώ είναι ψυχιατρική κλινική”. Το παράθυρο του δωματίου της δεν έκλεινε εντελώς. Στο σαλόνι υπάρχει μια μοναδική ανακοίνωση η οποία χρονολογείται από το 2006, χωρίς επικαιροποιημένα στοιχεία για τις ώρες επίσκεψης. Το πρόγραμμα θεραπείας της αδερφής μου δεν της εξασφάλισε το δικαίωμα της για αξιοπρεπή μεταχείριση».
