Του Απόστολου Κουρουπάκη
Ξαναέγραψα παλαιότερα για την τηλεοπτική σειρά «Κάρμα» που προβάλλεται κάθε Κυριακή, από τον Alpha Κύπρου, σε σενάριο της Χριστιάνας Αρτεμίου και σκηνοθεσία Ναστάζιας Χριστοδούλου. Τότε είχα γράψει «[…] αυτή δεν είναι η τηλεόραση που μας διασκεδάζει, αποφεύγει τα στερεότυπα ή μάλλον τα πολεμάει με όλα της τα όπλα. Το ‘Κάρμα’ είναι η κυπριακή κοινωνία που δεν θέλουμε να βλέπουμε, που επιλέγουμε να αγνοούμε, από την οποία όμως δεν μπορούμε να ξεφύγουμε, δεν γίνεται να την αγνοούμε και έρχεται μία σειρά να μας δώσει τη σφαλιάρα, που δεν είναι αρκετή για να ξυπνήσουμε, δυστυχώς».
Η τρίτη σεζόν του «Κάρμα» μάλλον θέλει να ανταγωνιστεί τη δεύτερη σεζόν, της σειράς, όπως ακριβώς η δεύτερη έκανε για την πρώτη… Ποιον ενδιαφέρει, όμως, το Αβραάμ εγέννησε… Αυτό που ενδιαφέρει κατ’ αρχάς είναι ότι η σειρά «Κάρμα» είναι ένα κοινωνιολογικό μάθημα, που δείχνει την κυπριακή κοινωνία γυμνή, την εκθέτει στα μάτια όλων μας, και κανείς δεν έχει πια δικαιολογία να πει δεν ξέρω. Και μη νομίζετε ότι μόνο εμείς είμαστε μια κοινωνία υποκριτών και Φαρισαίων, όχι, και αλλού στον κόσμο συμβαίνουν τα ίδια, ίσως και χειρότερα, αλλά εμείς ξέρετε τι κάνουμε ως κοινωνία; Κοιτάμε τον γείτονα για να αποδείξουμε ότι εμείς είμαστε καλύτεροι και εδώ έρχεται το «Κάρμα» και σου επιβάλλει να κοιτάξεις την αυλή σου, που είναι ρυπαρότερη και από τα υποστατικά του κάθε σφαγείου που κρύβεται πίσω από νόμους, μεγαλόσχημους και έρευνες. Ρυπαρότερα και από τους δρόμους που σαρίζουν οσημέραι κοπέλες.
Στο επεισόδιο της Κυριακής 6 Δεκεμβρίου το «Κάρμα» μάς έδωσε πάλι μια σφαλιάρα, που ήταν όλη δική μας, διότι μη νομίζετε ότι το λεξιλόγιό μας έχει καθαρίσει από λέξεις όπως «μαυρούα», «τζείνες», και άλλες παρόμοιες, ούτε γίναμε καλύτεροι μετά από την υπόθεση «Ορέστη». Κάντε μια βόλτα στα σούπερ μάρκετ και θα δείτε καλάθια αγορών να τα σέρνουν ως αροτριώντα κτήνη κοπέλες με τις μάνταμ ως ζευγολάτες…
Το επεισόδιο της Κυριακής έφερε την κόλαση κάποιων ανθρώπων στη θαλπωρή του σαλονιού ή της κρεβατοκάμαράς μας, αντέχουμε την επομένη το πρωί να ξυπνήσουμε χωρίς μαυρούα και τζείνες; Αλλά με τη Νόρα, τον Παρπίν, τη Νίσα, με τον άνθρωπο που κάνει ό,τι εμείς δεν θέλουμε ή δεν προλαβαίνουμε.
Ο κ. Λούης Κουτρουκίδης, ο οποίος μίλησε για τις οικιακές βοηθούς στο τέλος του επεισοδίου, τα είπε χωρίς περιστροφές, χείμαρρος ο λόγος τους, που όμως δεν φτάνει εκεί που πρέπει, γιατί οι ανευθυνοϋπεύθυνοι των υπηρεσιών δεν βλέπουν και δεν ακούν τίποτε, αν πρώτα δεν πρωτοκολλήσει ο αιτών τη φόρμα. Η δε Αστυνομία γνωρίζει και φροντίζει να τακτοποιεί τις υποθέσεις, για το καλό της κοινωνίας, όπως δει.
Εκτός από τον εξαιρετικό τρόπο με τον οποίο το «Κάρμα» προσεγγίζει σοβαρά κοινωνικά ζητήματα, καταφέρνει να μεταμορφώσει, ας μου επιτραπεί η λέξη, τους και τις ηθοποιούς που λαμβάνουν μέρος. Βγάζει σε όλους και όλες τον καλύτερο υποκριτικό τους εαυτό, σε σημείο που ηθοποιούς που αγαπάς, δεν θέλεις να τους βλέπεις ως ανθρωπάρια. Ένα από τα εξαιρετικά στοιχεία της σειράς είναι η επιμονή στη λεπτομέρεια, η προσεγμένη σκηνοθεσία, που φαίνεται στα άδεια πλάνα, που όμως λένε πολλά. Μα και η παντελής απουσία κομπάρσων λέει πολλά, όπως και εκείνα τα κοντινά πλάνα στα πρόσωπα… Μεγάλη η απορία μου τι συμβαίνει πίσω από τις κάμερες και οι ηθοποιοί γίνονται μέσα διά των οποίων προτρέπουν εμάς ως θεατές να ποιήσουμε ήθος.
Θα κλείσω όπως είχα κλείσει στο προηγούμενο σημείωμά μου: «Το ‘Κάρμα’, ωστόσο, δεν μπορεί να αποτελέσει το απαραίτητο αντίβαρο της πάρα πολύ κακής τηλεόρασης που έχουμε και η οποία πλασάρει τόσα στερεότυπα όσα αστέρια έχει ο ουρανός. Καταληκτικά, αν η κυπριακή τηλεόραση θέλει να αποκτήσει θεατές καλά θα κάνει να σοβαρευτεί, το ‘Κάρμα’ έκανε την αρχή στη μυθοπλασία και έθεσε τον πήχη ψηλά».
Δυστυχώς, όμως, η τηλεόρασή μας ακόμα περνάει κάτω από τον πήχη, δεν προσπαθούν καν να τον πλησιάσουν.
