Του Απόστολου Κουρουπάκη
Μία σειρά λυδία λίθος είναι το «Κάρμα», η σειρά του Alpha βασίζεται σε πραγματικά εγκλήματα, για τους ηθοποιούς που συμμετέχουν, αφού καλούνται να αναμετρηθούν με τους εαυτούς τους και οι θεατές να καταλάβουμε ποιος τελικά το κατέχει το άθλημα. Αυτό ως πρώτο σχόλιο για μία σειρά παράδεισο, στην κόλαση της κυπριακής τηλεόρασης. Οξύμωρο το να χαρακτηρίζεις το «Κάρμα» παράδεισο, διότι με τις επιλογές των θεμάτων (trafficking πορνεία, παιδική πορνογραφία, ψυχικές ασθένειες κ.ά.) μόνο την κόλαση –όπως αυτή μας παραδίδεται– αποτυπώνει. Η σειρά αυτή σε σκηνοθεσία Ναστάζιας Χριστοδούλου και σενάριο Χριστιάνας Αρτεμίου σαφώς δεν είναι η τηλεόραση που μας διασκεδάζει, αποφεύγει τα στερεότυπα ή μάλλον τα πολεμάει με όλα της τα όπλα. Το «Κάρμα» είναι η κυπριακή κοινωνία που δεν θέλουμε να βλέπουμε, που επιλέγουμε να αγνοούμε, από την οποία όμως δεν μπορούμε να ξεφύγουμε, δεν γίνεται να την αγνοούμε και έρχεται μία σειρά να μας δώσει τη σφαλιάρα, που δεν είναι αρκετή για να ξυπνήσουμε, δυστυχώς. Ωστόσο, τολμάει η ομάδα παραγωγής με προεξάρχουσα τη Χριστιάνα Αρτεμίου.
Οι ηθοποιοί που συμμετέχουν στα επεισόδια πραγματικά ξεπερνάνε εαυτούς και το αποτέλεσμα είναι απλώς εξαιρετικό. Οι ερμηνείες είναι τόσο καλές που σχεδόν ανακαλύπτεις τους ηθοποιούς που έχεις δει δεκάδες φορές –ελάχιστες είναι οι αναμενόμενες ερμηνείες, που στέκονται όμως επάξια. Δεν υπάρχουν δεύτεροι ρόλοι στο «Κάρμα», και όσοι έχουν λίγες ατάκες τις έχουν μετρημένες, μικροί ρόλοι που μας λένε κάτι, χωρίς λόγια... προσέξτε τον αστυνόμο στο 1ο επεισόδιο, τους γονείς στο 2ο [Κώστας Βήχας και Μήδεια Χάννα], τη γειτόνισσα στο πέμπτο και στο έκτο επεισόδιο, την κοινωνική λειτουργό στο έκτο). Η δε σκηνοθεσία προσεγμένη σε σημείο που ψάχνεις να βρεις το λάθος και δεν το βρίσκεις… ή και αν το εντοπίσεις, αμέσως το αφήνεις πίσω, γιατί τα άλλα όλα σε έχουν αποζημιώσει. Οι τοποθεσίες, τα σπίτια, τα έπιπλα, οι δρόμοι και οι γειτονιές που επιλέγονται φαίνεται ότι είναι αποτέλεσμα δουλειάς πολλής.
Καλλιτεχνικά, λοιπόν, το αποτέλεσμα είναι άρτιο, αρτιότατο, μα είναι μόνο αυτό; Σαφώς και όχι, το «Κάρμα» με έναν πονηρό τρόπο θίγει την κοινωνία μας… ασχέτως αν αυτή δεν το καταλαβαίνει… κουίκλι, μάνα μου, εν φτωχά πλάσματα, γύρνα στον άντρα σου… φεύκει η κόρη σου και εν ηξέρεις πού πάει;, ατάκες ξυράφι, και ο έχων ώτα ακούειν ακουέτω… Η ομάδα παραγωγής σαρξ εκ της σαρκός αυτής της κοινωνίας κάνει τηλεόραση αφουγκραζόμενη την περιρρέουσα, και το επιτυγχάνει, το σενάριο της Χριστιάνας Αρτεμίου τολμηρό και εμείς –αν θέλουμε βέβαια– το ακούμε καθημερινά γύρω μας. Το «Κάρμα», ωστόσο, δεν μπορεί να αποτελέσει το απαραίτητο αντίβαρο της πάρα πολύ κακής τηλεόρασης που έχουμε και η οποία πλασάρει τόσα στερεότυπα όσα αστέρια έχει ο ουρανός. Καταληκτικά, αν η κυπριακή τηλεόραση θέλει να αποκτήσει θεατές καλά θα κάνει να σοβαρευτεί, το «Κάρμα» έκανε την αρχή στη μυθοπλασία και έθεσε τον πήχη ψηλά.
Υγ. 1
Θα πρέπει να επισημάνω ότι στο τέλος του κάθε επεισοδίου η οιονεί μυθοπλασία έρχεται να αναμετρηθεί με τη σκληρή πραγματικότητα με στατιστικά στοιχεία και συνεντεύξεις ανθρώπων που σχετίζονται με το θέμα του κάθε επεισοδίου. Γιατί ο μύθος πάντα κρύπτει νουν αληθείας.
Υγ. 2
Επιτρέψτε μου να σημειώσω τις συγκλονιστικές ερμηνείες του Προκόπη Αγαθοκλέους και της Αντωνίας Χαραλάμπους, της Αντρούλλας Ηρακλέους και της Νίκης Δραγούμη, της Ήβης Νικολαΐδου, του Ηρόδοτου Μιλτιάδους, της Χριστίνας Χριστόφια και του Ανδρέα Νικολαΐδη, του Βαλεντίνου Κόκκινου και της Άντριας Ζένιου.
