ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

The covid show

Για χάρη τηλεθέασης βλέπουμε πολεμοχαρή εμβατήρια στις προαγγελίες των ειδήσεων, παρουσιαστές να μπαίνουν σε λεκτικές αντιπαραθέσεις με καλεσμένους

Kathimerini.com.cy

info@kathimerini.com.cy

Της Νατάσας Αλεξάνδρου

Αν η εμπειρία των ειδήσεων που καλούμαστε να παρακολουθήσουμε το βράδυ από τις τηλεοράσεις θα ήταν σειρά, αναμφίβολα θα ήταν το The morning show. Μια ιστορία με δελεαστική και επίκαιρη υπόθεση που περιγράφει τη ζωή πίσω από τις κάμερες μιας πρωινής τηλεοπτικής εκπομπής και την φαινομενικά «τακτοποιημένη» καθημερινότητα των πρωταγωνιστών της, η οποία διαταράσσεται όταν ξεσπάει ένα σεξουαλικό σκάνδαλο με κατηγορούμενο τον κεντρικό πρωταγωνιστή.

Οι διαφορές εδώ με τα δικά μας τηλεοπτικά πλατό εμφανείς, μιας και που στη δική μας περίπτωση η καθημερινότητα του all stars cast δεν περιλαμβάνει τη μονίμως τσιτωμένη Jennifer Aniston αλλά παρουσιαστές και κάθε λογής ειδήμονες που παρελαύνουν κάθε βράδυ στα δελτία ειδήσεων και που ανταγωνίζονται ο ένας τον άλλον για το ποιος θα έχει τον πιο αμφιλεγόμενο καλεσμένο ή ποιος θα έχει ειδήσεις που παρουσιάζονται με υπερβολικές δόσεις κινδυνολογίας.

Μου ήρθε η σειρά στο μυαλό όχι γιατί δημιουργεί χαρακτήρες και γεγονότα για σκοπούς εντυπωσιασμού και τηλεθέασης αλλά γιατί και εκεί και εδώ το μήνυμα είναι ένα. Το να πλασάρει με το καλύτερο δυνατό τρόπο την είδηση ώστε πρώτον να γράψει νούμερα και δεύτερον να κρατήσει τον τηλεθεατή καρφωμένο εκεί.

Σύμφωνα με το βιβλίο το Μήνυμα του Μέσου «Η επικοινωνία είναι μια μορφή υπνωτισμού» στη συγκεκριμένη όμως περίπτωση ο τηλεθεατής το 2020, δεν μπορεί ούτε να υπνωτιστεί ούτε να εντυπωσιαστεί από το σόου που ορισμένοι τηλεοπτικοί σταθμοί στήνουν κάθε βράδυ. Ο κόσμος έχει άποψη και το κυριότερο βρίσκεται σε αυτοπεριορισμό. Ας μη ξεχνάμε ότι ο εγκλεισμός έχει τις δικές του πολυδιάστατες συνέπειες – θετικές και αρνητικές - και τόσο θέλει για να αρχίσει να κρίνει και να κατακρίνει συμπεριφορές.

Εκεί που τα τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων ξεχάστηκαν ελέω των διαδικτυακών μέσων ενημέρωσης που καθημερινά και σε live streaming μας ενημερώνουν με ειδοποιήσεις, βρέθηκε η «θεραπεία». Πέρσι η θεραπεία ήταν ο «Ορέστης», φέτος λέγεται Covid-19.

Για χάρη τηλεθέασης βλέπουμε πολεμοχαρή εμβατήρια στις προαγγελίες των ειδήσεων, παρουσιαστές να μπαίνουν σε λεκτικές αντιπαραθέσεις με καλεσμένους σε σημείο που να τους ανεβαίνει η πίεση και επιστήμονες και κάθε λογής εμπλεκόμενους που για χάρη της τηλεθέασης δίνουν εκτιμήσεις που πόρρω απέχουν έχουν από την πραγματικότητα. Και όλα για τα νούμερα. Όχι! Για την ενημέρωση του κοινού θα μου πει κάποιος.

Και απαντώ ότι το λειτούργημα ενός συντάκτη γιατί περί λειτουργήματος πρόκειται, είναι να ξεχωρίσει την ήρα από το σιτάρι. Γιατί αν για μερικά νούμερα υιοθετείς μια στάση για σκοπούς εντυπώσεων πλασάροντας μια είδηση ή ένα καλεσμένο επειδή πουλά, αυτόματα, υπονομεύεις το κύρος και την αξιοπιστία σου επηρεάζοντας ταυτόχρονα την κοινή γνώμη η οποία στο τέλος απαξιά.

Ειδικά για ένα τόσο σοβαρό θέμα όπως είναι μια πανδημία που χρήζει προσεκτικής διαχείρισης. Οι πληροφορίες που λαμβάνουμε πανταχόθεν πολλές και είναι χρέος όλων η μεταφορά της ουσίας της είδησης στη σωστή της διάσταση.

Επιτυχία για μένα δεν είναι ποιος τηλεοπτικός σταθμός θα βάλει την πιο πομπώδη προαγγελία ειδήσεων ή τον πιο βαρύγδουπο τίτλο, επιτυχία για μένα είναι ποιος θα έχει τον σωστό καλεσμένο τη δεδομένη στιγμή που θα του δώσει την πληροφορία εκείνη που ο τηλεθεατής δεν ξέρει. Γιατί στις 20:30 το τηλεοπτικό κοινό ήδη ξέρει πολλά μέσα από τον καταιγισμό των ειδήσεων των διαδικτυακών μέσων που επιλέγει να παρακολουθεί.

Είναι η στιγμή της βιομηχανίας των τηλεοπτικών ειδήσεων να δείξει τη δύναμή της μιας και όλα τα μέσα τηλεοπτικά και διαδικτυακά αυτή την περίοδο κτυπούν εκατομμύρια κλικ ενώ κάνουν ανέλπιστα τηλεμερίδια τηλεθέασης.

Το στοίχημα κάθε συντάκτη ή παρουσιαστή ή ακόμα και επιστήμονα αυτή την περίοδο που διανύουμε; Να αποκτήσει μια σχέση εμπιστοσύνης και ποιότητας με την τηλεθεατή ή τον αναγνώστη ώστε αύριο και μεθαύριο να είναι αυτόν που θα επιλέξει να παρακολουθήσει, ν’ ακούσει, ή να διαβάσει. Γιατί το να βγαίνεις στην τηλεόραση σήμερα και να κινδυνολογείς και αύριο να λες μια εκ διαμέτρου αντίθετη άποψη αυτό σίγουρα δεν αποτελεί δείγμα σοβαρότητας.

Ο Άντι Γουόρχολ είπε κάποτε ότι «Στο μέλλον ο καθένας θα είναι παγκοσμίως διάσημος για δεκαπέντε λεπτά». Ναι, όντως τόσο χρειάζεται κάποιος αλλά στο επόμενο λεπτό ξεχνιέται. Τόσο απλά. Αυτό για μένα ισχύει. Ισχύει, όπως ισχύει και το ότι χρειαζόμαστε 15 λεπτά για να κολλήσουμε από κάποιον τον ίο. Ας σοβαρευτούμε!

ΣΧΕΤΙΚΑ TAGS

Άλλα άρθρα συγγραφέα

Kathimerini.com.cy

Media: Τελευταία Ενημέρωση

X