Σίγουρα δεν μπορεί να δώσει κανείς τα εύσημα στην κυβέρνηση για τη διαχείριση της πανδημίας. Ακόμα και τα ίδια τα στελέχη της δεν μπορούν πλέον να δικαιολογούν τα αδικαιολόγητα. Η διαχείριση της πανδημίας δυστυχώς ακολουθεί το μοτίβο σχεδόν όλων των πολιτικών αυτής της κυβέρνησης. Και το μοτίβο αυτό είναι ο αυτοσχεδιασμός, η αναποφασιστικότητα, η προχειρότητα και η αποτυχία.
Το πρώτο lockdown που επιβλήθηκε στην Κύπρο ήταν στο πλαίσιο της λογικής, καθώς όλοι προσπαθούσαν ακόμη να μάθουν για τον κορωνοϊό, αλλά το σημαντικότερο ήταν για να προετοιμαστούν τα νοσοκομεία μας. Έτσι, μέχρι το καλοκαίρι του 2020, η Κύπρος είχε μια καλή επιδημιολογική εικόνα. Και αντί το καλοκαίρι που τα πράγματα στην Κύπρο ήταν καλύτερα, ενώ στην Ευρώπη άρχιζε το δεύτερο κύμα της πανδημίας, αντί η κυβέρνηση να φροντίσει να ενισχύσει τα νοσοκομεία μας ώστε να είναι έτοιμα για το νέο κύμα, τα άφησε και πάλι στον αυτόματο. Και όταν άρχισαν να αυξάνονται τα κρούσματα και οι εκκλήσεις από τα νοσοκομεία ότι ασφυκτιούν, τα αντανακλαστικά της κυβέρνησης συνέχισαν να είναι νωθρά. Είναι για αυτό που δικαίως ο πρόεδρος της ΕΔΕΚ, τον Νοέμβριο, καλούσε την κυβέρνηση να προχωρήσει σε καθολικό εγκλεισμό ώστε να προστατευθούν οι ζωές των συνανθρώπων μας και να κερδηθεί η αγορά των Χριστουγέννων. Δυστυχώς, δεν εισακούστηκε, με αποτέλεσμα όταν λίγο πριν από τα Χριστούγεννα, ξέφυγε εντελώς η κατάσταση, η κυβέρνηση αναγκάστηκε να προχωρήσει σε δεύτερο lockdown, διαλύοντας και πάλι χιλιάδες επιχειρήσεις που περίμεναν την εορταστική περίοδο για να πάρουν ανάσες επιβίωσης. Το ίδιο αποτυχημένο μοτίβο και το ίδιο αλαλούμ δηλώσεων και αποφάσεων είχαμε και τώρα. Τα κρούσματα επί ένα εικοσαήμερο ανέβαιναν επικίνδυνα και φλέρταραν καθημερινά με το 1000άρι και η κυβέρνηση και πάλι παρακολουθούσε αμήχανη, χωρίς πλάνο και σχεδιασμό. Με αποτέλεσμα μια εβδομάδα πριν από το Πάσχα να τα κλείσουν και πάλι όλα. Αυτό προφανώς ήταν και το τελειωτικό χτύπημα για χιλιάδες επιχειρήσεις και για την ψυχολογία του κόσμου.
Ταυτόχρονα, ενώ λένε ότι ο μοναδικός τρόπος για να τελειώσουμε από τον κορωνοϊό είναι ο εμβολιασμός, έχουμε μια Πύλη Εμβολιασμού που εδώ και τέσσερις μήνες, όταν ο κόσμος προσπαθήσει να εγγραφεί, πέφτει, κλείνει, χαλά και πλέον έχουμε συνηθίσει την καθημερινή ανακοίνωση που λαμβάνουμε όλοι γύρω στις 8:00 π.μ. ότι η Πύλη έχει και πάλι πρόβλημα. Δεν θα επεκταθώ γιατί ακόμη και τα ανέκδοτα που κυκλοφορούν πλέον για την Πύλη περιγράφουν καλύτερα την ανικανότητα της εν λόγω πλατφόρμας.
Να ανοίξω το κεφάλαιο Παιδεία και πανδημία; Εκεί είχαμε την τραγικότερη διαχείριση με τραγελαφικά δυστυχώς γεγονότα. Από Μάρτιο του 2020, ο υπουργός Παιδείας διαβεβαίωνε ότι όλα θα είναι υπό έλεγχο. Ότι όλοι οι μαθητές θα αποκτούσαν tablets και διαδίκτυο. Ότι όλα τα σχολεία θα αναβαθμίζονταν ώστε να μπορεί να γίνεται απρόσκοπτα η τηλεκπαίδευση. Και η πραγματικότητα είναι ότι περνούσαν οι μήνες, πολλά παιδιά δεν είχαν πρόσβαση στην τηλεκπαίδευση γιατί είτε δεν είχαν συσκευή είτε δεν είχαν διαδίκτυο. Φτάσαμε τον Σεπτέμβριο που θα άνοιγαν και πάλι τα σχολεία και μέχρι την υστάτη το Υπουργείο έψαχνε πλακάζ, αφού δεν προνόησε να εξασφαλίσει μονά θρανία μέσα στους καλοκαιρινούς μήνες.
Και φτάσαμε στο κορωνοπάσο όπου ουσιαστικά κάθε τρεις ημέρες όλοι οι πολίτες πρέπει να υποβάλλονται σε rapid test. Και αντί η κυβέρνηση να μεριμνήσει ώστε να μη δημιουργούνται τεράστιες ουρές αναμονής μέσα στον ήλιο, άφησε τους πολίτες να ταλαιπωρούνται με τον χειρότερο τρόπο.
Υγ. Όσον αφορά το κορωνοπάσο, γνωρίζω ότι έχει διχάσει την κοινωνία. Όμως, θεωρώ ότι ο κάθε πολιτικός και ειδικά οι υποψήφιοι βουλευτές οφείλουν να λάβουν θέση. Προσωπικά δεν είμαι νομικός για να μπορέσω να αναλύσω αν είναι συνταγματικό ή όχι αυτό το μέτρο. Γνωρίζω όμως ότι η δημόσια υγεία, η ζωή, προέχει. Αυτή τη στιγμή υπάρχουν χιλιάδες επιχειρήσεις που λόγω της πανδημίας έχουν οδηγηθεί είτε σε κλείσιμο είτε βρίσκονται στα όρια της πτώχευσης. Δεκάδες χιλιάδες οικογένειες εδώ και ένα χρόνο αγωνίζονται και αγωνιούν για ένα πιάτο φαγητό. Οπότε για εμένα το στοίχημα είναι να βρεθεί ο αμεσότερος τρόπος να εργαστούν ξανά. Αυτό και αν είναι ανθρώπινο δικαίωμα. Όπως ανθρώπινο δικαίωμα είναι η αξιοπρεπής διαβίωση. Πρέπει επιτέλους όλοι, η κυβέρνηση αλλά και η κοινωνία, να συναισθανθεί σε πόσο τραγική κατάσταση βρισκόμαστε. Η κοινωνία πρέπει να λειτουργεί στη βάση του αλληλοσεβασμού και της αλληλεγγύης.
Η κα Ρένα Γιαβάση είναι υποψήφια βουλεύτρια Λευκωσίας στο ψηφοδέλτιο της ΕΔΕΚ.
