ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

Με το βλέμμα στραμμένο, στα αστικά κέντρα ο ΔΗΣΥ

Οι Φιλελεύθεροι Συναγερμικοί βλέπουν με ανησυχία τον επικεντρωμένο στη μετανάστευση προεκλογικό

Της Μαρίνας Οικονομίδου

Της Μαρίνας Οικονομίδου

economidoum@kathimerini.com.cy

Τα αστικά κέντρα αποτελούσαν ανέκαθεν το δυνατό σημείο του Δημοκρατικού Συναγερμού, όμως αυτή τη φορά, τόσο η αστική Λευκωσία όσο και η αστική Λεμεσός, φέρεται να μην συσπειρώνονται. Αυτό ήταν το αποτέλεσμα της επεξεργασίας των τελευταίων αποτελεσμάτων των δημοσκοπήσεων από την Πινδάρου. Τα αστικά κέντρα και οι παραγωγικές ηλικίες, όμως, που εγκαταλείπουν τον ΔΗΣΥ, θέλουν συγκεκριμένες θέσεις για το Κυπριακό, προτάσεις για διάσωση της οικονομίας και μία σαφή πρόταση για την πάταξη της διαφθοράς. Και ενώ αυτά θα έπρεπε να είναι το ζητούμενο, για κάποιο ανεξήγητο λόγο, ο ΔΗΣΥ επέλεξε να ξεκινήσει την προεκλογική του καμπάνια με το αμφιλεγόμενο σύνθημα «Θέλω να είμαι ασφαλής στη χώρα μου». Ένα σύνθημα που εκτός της ατυχούς χρονικής συγκυρίας που προβλήθηκε –την επέτειο των δύο χρόνων από την σύλληψη του Νικόλα Μεταξά για την κατά συρροή δολοφονία αλλοδαπών γυναικών– δεν μπορούσε να πείσει κανέναν, για μία σειρά από λόγους, συμπεριλαμβανομένου ότι το μεταναστευτικό, βάσει και δημοσκοπήσεων, αποδεικνύεται ένα ζήτημα που δεν απασχολεί ιδιαίτερα την κυπριακή κοινωνία. «Το είδατε να παίζει στην τηλεόραση;» ήταν η ερώτηση πρωτοκλασάτων στελεχών που παραδέχτηκαν ότι ήταν άτυχο προεκλογικό σποτ που κρύφτηκε τελικώς στο συρτάρι.

Δεν είναι Νέα Δημοκρατία

Η παρουσία του Έλληνα υπουργού Μετανάστευσης και Ασύλου Νότη Μηταράκη τον προηγούμενο μήνα, σηματοδοτούσε την απαρχή μιας προεκλογικής με έντονη δόση αντιμεταναστευτικού αφηγήματος. Άλλο Ελλάδα, άλλο Κύπρος, άλλο Νέα Δημοκρατία και άλλο βεβαίως το ακροατήριο του ΔΗΣΥ. Ήταν, όπως φαίνεται, μία απόπειρα να μαζέψουν τη λαϊκή Δεξιά που ρέπει στο ΕΛΑΜ και στα παρόμοιας φύσης κινήματα. Στο να γίνει σημαία, λοιπόν, το μεταναστευτικό συναίνεσαν οι Αβέρωφ Νεοφύτου, Χάρης Γεωργιάδης που είχε πάρει πάνω του και το ζήτημα του συρματοπλέγματος, βοηθώντας έτσι και τον Νίκο Νουρή, αλλά και οι σύμβουλοι επικοινωνίας του κόμματος. Η απόσυρσή του δείχνει όχι μόνο την κακή αντίληψη του τι θέλει η κοινωνία της Κύπρου, αλλά και την αποτυχία του να πείσει για το σύνθημα. Ένας ψηφοφόρος με έντονο το αίσθημα της ξενοφοβίας δεν θα αποταθεί προφανώς στο «κακέκτυπο» αλλά στο κόμμα που πρεσβεύει με συνέπεια την ξενοφοβική ρητορική και σε αυτή την περίπτωση δεν είναι άλλο από το ΕΛΑΜ. Το ίδιο βεβαίως ισχύει και για την αντιπαλότητα Δεξιάς - Αριστεράς. Μπορεί στον ελλαδικό χώρο, όλη αυτή η ιδεολογική πάλη να ευδοκιμεί αυτή τη χρονική περίοδο, όμως στην κυπριακή κοινωνία αυτό πλέον δεν αποτελεί προτεραιότητα. Για παράδειγμα, ο ΔΗΣΥ, μέσω στελεχών του, προσπάθησε να παρουσιάσει ως αναρχικούς, αντιεξουσιαστές και επικίνδυνους για την επιβίωση του ελληνισμού στην Κύπρο μία μεγάλη μερίδα πολιτών που διαδήλωσαν εναντίον της διαφθοράς. Την ίδια στιγμή που πολλοί από αυτούς μάλιστα ανήκαν και στο ακροατήριο του ΔΗΣΥ.

Η αποξένωση και στο βάθος ευρωεκλογές

Ήταν λοιπόν ένα ντεζαβού της προεκλογικής που ακολουθήθηκε στις ευρωεκλογές. Απουσία οράματος, αστοχίες, έλλειψη συγκεκριμένης στρατηγικής και αφηγήματος που στόχο είχε την ενίσχυση του φόβου, το «εμείς και οι άλλοι» παρά την παρουσίαση συγκροτημένης πρότασης. Σε αυτό το πλέγμα της ισορροπίας μεταξύ ξενοφοβίας και φιλελευθερισμού, ο ΔΗΣΥ αποξένωσε, όπως όλα δείχνουν, το φιλελεύθερο ακροατήριο των αστικών κυρίως κέντρων. Έστω και αργοπορημένα, στο επίκεντρο μπαίνει σοβαρά το θέμα των αστικών κέντρων. Δεν είναι καθόλου τυχαίο που δόθηκε πλέον έμφαση στο έργο της Βουλής. Ο ΔΗΣΥ νιώθει πως υπερέχει σε αυτό και αυτό επιβεβαιώνεται και από τη δημοσκόπηση του ΣΙΓΜΑ την περασμένη Πέμπτη, όπου συγκεντρώνει τα μεγαλύτερα ποσοστά σε ό,τι αφορά τη δουλειά που κάνει στη Βουλή. Εδώ εντάσσεται και η αρνητική εν πολλοίς διαφήμιση που ακολουθεί, ότι η αντιπολίτευση προσπαθεί να σταθεί ανάχωμα εντός του κοινοβουλίου για τις μεγάλες μεταρρυθμίσεις του τόπου. Καθόλου τυχαίο, λοιπόν, και το έστω και ασύντακτο σύνθημα «η επιλογή είναι ξεκάθαρη: λαϊκισμός ή υπευθυνότητα;». Στόχος του ΔΗΣΥ λοιπόν είναι να κερδίσει εκείνο το ακροατήριο που ανησυχεί για την οικονομία, εχθρεύεται τον λαϊκισμό και επιδιώκει οικονομική σταθερότητα. Ένα ακροατήριο που ακολουθούσε τον ΔΗΣΥ από την οικονομική κρίση και μετά θεωρώντας τον φωνή αξιοπιστίας.

Πού το πάει ο Αβέρωφ;

Οι διεθνείς γνωριμίες, επισκέψεις και επαφές θεωρείται πως βοηθούν ώστε να έρθει κοντά εκείνο το ακροατήριο της φιλελεύθερης σχολής σκέψης που βλέπει με ανησυχία τα όσα τεκταίνονται στο Κυπριακό. Αυτό το ακροατήριο επιχειρεί να προσελκύσει ο πρόεδρος του ΔΗΣΥ Αβέρωφ Νεοφύτου. Καθόλου τυχαίες οι συναντήσεις του, λίγο πριν από την άτυπη διάσκεψη, σε Βρυξέλλες και Βερολίνο, περνώντας το μήνυμα πως ο ίδιος μπορεί να κινήσει τα νήματα για ευνοϊκότερη αντιμετώπιση της χώρας από τους διεθνείς παράγοντες. Μία κίνηση που επιχείρησε και ο Νίκος Αναστασιάδης στον προεκλογικό του 2013, μαζεύοντας στη Λεμεσό το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα. Το αν θα πετύχει βεβαίως, είναι ένα ζήτημα ανοικτό. Ήδη εκτός από την διαφθορά και το κυπριακό, ο ΔΗΣΥ θα πρέπει να αντιμετωπίσει και τις αντιδράσεις που έχει προκαλέσει το «είπα-ξείπα» για το lockdown. Καθόλου τυχαίο ότι η συνεδρία της κοινοβουλευτικής ομάδας κινήθηκε σε υψηλούς τόνους την περασμένη Παρασκευή μετά και την κυβερνητική απόφαση, με βουλευτές να ρίχνουν βέλη ακόμα και στον υπουργό Υγείας Κωνσταντίνο Ιωάννου για τους χειρισμούς, που ενδεχομένως να πλήξουν προεκλογικά το κόμμα. Ο Αβέρωφ Νεοφύτου πάντως έθεσε ζήτημα δύο μηνυμάτων στο θέμα του εκκλησιασμού και της εκγύμνασης, καταδεικνύοντας και την εύσχημη διαφωνία του με το τι προηγήθηκα. Φαίνεται έτοιμος, ακόμη και να διαφοροποιηθεί από τον πρόεδρο, αν χρειαστεί, μετά και την άτυπη πενταμερή. Έχει ήδη κάνει δηλώσεις περί πολιτικής ισότητας και άλλων τινών, που παραπέμπουν σε διαφοροποίηση από τον πρόεδρο. Κάτι τέτοιο θεωρείται πως θα φέρει κοντά τους Φιλελεύθερους που καλοβλέπουν το Κίνημα Οικολόγων. Ανοικτό είναι πώς θα φέρουν πίσω εκείνο το ακροατήριο που έχει αποστασιοποιηθεί λόγω των χρυσών διαβατηρίων και βάσει δημοσκοπήσεων, βλέπει θετικά το ΔΗΚΟ. Στόχος για το κόμμα και για τον ίδιο τον Πρόεδρο του ΔΗΣΥ είναι η πρωτιά, ακόμη και με μία ψήφο διαφορά από το ΑΚΕΛ, ενώ το ψυχολογικό όριο είναι το 27,6% που είχε λάβει ο Γλαύκος Κληρίδης το 1976 και αποτελούσε το χειρότερο ποσοστό του κόμματος μέχρι σήμερα. Ένα ποσοστό πιο κάτω, ανοίγει άλλες συζητήσεις.

ΣΧΕΤΙΚΑ TAGS
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ

Άλλα άρθρα συγγραφέα

Της Μαρίνας Οικονομίδου
X