Kathimerini.com.cy
Έφυγε το βράδυ του Σαββάτου (08/05) από τη ζωή σε ηλικία 89 ετών ο Παντελής Κούρος, ο στενότερος συνεργάτης και φίλος του Γλαύκου Κληρίδη.
Βιογραφικό
Ο Παντελής Κούρος γεννήθηκε στη Λευκωσία στις 10 Δεκεμβρίου 1932. Φοίτησε στο Παγκύπριο Γυμνάσιο. Παρακολούθησε μαθήματα κολεγιακού επιπέδου στον κλάδο Δημοσίων Σχέσεων και Διεύθυνσης Επιχειρήσεων.
Ήταν από τα ιδρυτικά στελέχη της Ένωσης Αγωνιστών Λευκωσίας, του Παγκύπριου Ενιαίου Μετώπου Αγωνιστών και της Παγκύπριας Εθνικής Οργάνωσης Νεολαίας, στις οποίες κατείχε τη θέση του Γενικού Οργανωτικού και του Βοηθού Γενικού Γραμματέα.
Διετέλεσε Διευθυντής του Γραφείου Επιχειρήσεων της Πολιτικής Άμυνας και παρακολούθησε μαθήματα Πολιτικής Σχεδίασης Έκτακτης Ανάγκης στην Ελλάδα. Κατά την περίοδο της τουρκικής εισβολής του 1974 ανέλαβε τη θέση του Επιτελάρχη της Πολιτικής Άμυνας.
Το 1962 νυμφεύθηκε την Ουρανία Τσακίρη, η οποία απεβίωσε το 1989. Απέκτησε έναν γιο και μία κόρη
Πολιτική πορεία
Το 1969 ήταν ένας από τους στενούς συνεργάτες του Γλαύκου Κληρίδη, όταν ίδρυσε το Ενιαίον Κόμμα. Το 23 Ιουλίου 1974, όταν ο Γλαύκος Κληρίδης ανέλαβε καθήκοντα Προεδρεύοντα της Δημοκρατίας, διορίστηκε ως σύνδεσμος της Προεδρίας με την Κεντρική Υπηρεσία Πληροφοριών (ΚΥΠ).
Από την ίδρυση του Δημοκρατικού Συναγερμού το 1976 έως το 1993, κατείχε τη θέση του Διευθυντή του Πολιτικού Γραφείου του Προέδρου του κόμματος, Γλαύκου Κληρίδη. Στις 30 Απριλίου 1993 διορίστηκε Υφυπουργός Παρά τω Προέδρω στην Κυβέρνηση Γλαύκου Κληρίδη 1993. Συνέχισε στην ίδια θέση στην Κυβέρνηση Γλαύκου Κληρίδη 1998. Παρέμεινε στη θέση αυτή έως τη λήξη της θητείας της κυβέρνησης το 2003.
Η τελευταία ομιλία του για τον Γλαύκο Κληρίδη
Ο Γλαύκος Κληρίδης γεννήθηκε στη Λευκωσία, στις 24 Απριλίου 1919. Ήταν ο μεγαλύτερος γιός, του διαπρεπούς δικηγόρου Γιάννη Κληρίδη, από τον Αγρό, και της κυρίας Έλλης Κληρίδη, το γένος Αργυρίδη, από τη Λευκωσία.
Φοίτησε στο Παγκύπριο Γυμνάσιο, και ολοκλήρωσε τις σπουδές του στο Λονδίνο, σπουδάζοντας Νομικά.
Δεν επιθυμώ να αναφερθώ, στη συμμετοχή του Γλαύκου Κληρίδη, στον Β´ Παγκόσμιο Πόλεμο, ούτε στις περιπέτειες, και στις κακουχίες, που υπέστη κατά την τριετή αιχμαλωσία του, ούτε και για τη συμμετοχή του, στον Εθνικό-Απελευθερωτικό Αγώνα της ΕΟΚΑ του 1955-59, με το ψευδώνυμο Υπερείδης. Πιστεύω ότι όλα αυτά, είναι ήδη σε όλους γνωστά.
Μετά τη λήξη του Αγώνα, και τον σχηματισμό της πρώτης Κυβέρνησης, του Προέδρου Αρχιεπισκόπου Μακαρίου, ο κύριος Κληρίδης, ανέλαβε το Υπουργείο Δικαιοσύνης, από το οποίο σύντομα απεχώρησε, για να εκλεγεί, ως ο πρώτος Πρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων, θέση στην οποία παρέμεινε, για δεκαέξι ολόκληρα χρόνια.
Κοντά σε λύση το 1972-3.
Μετά τα τραγικά γεγονότα του 1963, και τις προσπάθειες, για την αποκατάσταση της ειρήνης, μεταξύ των δύο πλευρών, άρχισαν το 1968 συνομιλίες, μεταξύ Κληρίδη- Ντεκτάς, οι οποίες κατέληξαν, σε λύση βελτιωμένης Ζυρίχης, το 1972-3, με την παρουσία στις συνομιλίες, των Συνταγματολόγων Δεκλερή, από την Ελλάδα, και Αλτικατσή, από την Τουρκία. Δυστυχώς όμως, η δική μας πλευρά, λόγω του κλίματος, που επικρατούσε τότε στη Κύπρο, την απέρριψε, και έτσι χάθηκε μια καλή ευκαιρία, για να υπάρξει λύση του Κυπριακού, με ένα Ενιαίο Κράτος, και με ένα νέο Σύνταγμα, που περιελάμβανε σχεδόν και τα 13 σημεία, που ο Πρόεδρος Μακάριος, τα είχε υποβάλει το 1963, για να είναι το Σύνταγμα βιώσιμο και Λειτουργικό.
Κατά την ίδια περίοδο αποφασίστηκε, δηλαδή το 1968, από τη Κυβέρνηση, να επιτρέψει τη δημιουργία Κομμάτων, στη Κύπρο. Μέχρι τότε, το μόνο Κόμμα το οποίο υπήρχε στη Κύπρο, ήταν το ΑΚΕΛ, και όλες σχεδόν, οι υπόλοιπες πολιτικές δυνάμεις, υπεστήριζαν τον Πρόεδρο Αρχιεπίσκοπο Μακάριο, εκτός από μία μικρή μειοψηφία, που ήταν τότε εναντίον Του.
Δημιουργήθηκαν τότε τα κόμματα, μεταξύ των οποίων το Ενιαίον Κόμμα, από τον Πρόεδρο Κληρίδη. Η Δημοκρατική Παράταξη, το Σοσιαλιστικό Κόμμα ΕΔΕΚ, η Προδευτική Παράταξη, το Δημοκρατικό Εθνικό Κόμμα ΔΕΚ, και αλλά μικρότερα κόμματα.
Οι προεργασίες, για την δημιουργία του Ενιαίου Κόμματος, άρχισαν το 1968, και το Ιδρυτικό Συνέδριο, έγινε στη Λευκωσία το 1969.
Πρόεδρος του Κόμματος, εξελέγει παμψηφή, ο Πρόεδρος της Βουλής, κύριος Γλαύκος Κληρίδης, ο οποίος ήταν ο κατεξοχήν εμπνευστής. Γενικός Γραμματέας εξελέγη, ο Ιατρός Τάκης Χριστόπουλος, και Γενικός Οργανωτικός, ο κύριος Πολύκαρπος Γιωρκάτζης.
Παρεχωρήθησαν τότε δύο συνεχόμενα γραφεία, στη πολυκατοικία Σιαντεκλαίρ, από την Εταιρεία Ιωάννου και Παρασκευαϊδη, τα οποία έγιναν, τα Κεντρικά Γραφεία του κόμματος.
Η δημιουργία του κόμματος, στηρίχθηκε στα κατά τόπους Εθνικόφρονα Σωματεία, και στα κατά τόπους Παραρτήματα των Αγωνιστών. Με αυτές τις δύο Οργανώσεις, η Ένωση Αγωνιστών, στήν Εννεαμελή Εκτελεστική Γραμματεία, της οποίας ήμουν ο αναπληρωτής Γενικός Γραμματέας, είχαμε συνεχείς επαφές. Από τα εννέα μέλη της Γραμματείας της Ένωσης Αγωνιστών, οι επτά ήσαν δημόσιοι υπάλληλοι, οι οποίοι δεν μπορούσαν, λόγω της νομοθεσίας, να είναι μέλη. Μόνο εγώ, και ακόμη ένας συναγωνιστής, μπορούσαμε να ενταχθούμαι, σε Κόμμα. Mε την ένταξή μου στο κόμμα, τότε, μου ζήτησε την συνδρομή μου, ο Νεοεκλεγής Οργανωτικός του κόμματος, κύριος Πολύκαρπος Γιωρκάτζης, και έτσι παράλληλα, με την απασχόληση μου, στην Οργάνωση, άρχισα, να προσφέρω τις υπηρεσίες μου, και στο Ενιαίο Κόμμα, συνήθως κατά τις βραδινές ώρες.
Κάθε βράδυ, μετά την εργασία του στή Βουλή, μας επισκεπτόταν, στο Κόμμα, και ο Πρόεδρος της Βουλής, κύριος Γλαύκος Κληρίδης, και παρακολουθούσε από κοντά, την πρόοδο και τις εργασίες, της δημιουργίας του Κόμματος.. Και επειδή, κατοικούσαμε στην ίδια οδό, στην οδό Μετοχίου, όταν τελειώναμε τις εργασίες μας, με πήγαινε με το αυτοκίνητό του, στο σπίτι μου. Φαίνεται, ότι εξετίμησε τις ικανότητες, και την προσφορά μου στο κόμμα, γιαυτό μόλις εδημιουργήθηκε, το Ενιαίο Κόμμα, με διόρισε Διευθυντή του Πολιτικού του Γραφείου. Το ίδιο επαναλήφθηκε, και όταν το 1976, δημιούργησε τον Δημοκρατικό Συναγερμό. Μετά την εκλογή του το 1993 στην Προεδρία του Κράτους, με διόρισε στο Υπουργικό Συμβούλιο, στη θέση του Υφυπουργού παρά τω Προέδρω.
Ο Γλαύκος Κληρίδης ήταν ένας Άνθρωπος, με πολλά χαρίσματα. Άνθρωπος με ανατροφή, με ήθος και ευγένεια. Πράος και ήρεμος στη συμπεριφορά του, σεβόμενος πάντοτε τους συνομιλητές του, άσχετα από πιά κοινωνική τάξη προήρχοντο. Ελεύθερος στη σκέψη και στη έκφραση, και εκ πεποιθήσεως δημοκράτης. Με έντονο το περί δικαίου αίσθημα, και με πηγαίο χιούμορ. Ήταν ένας Άνθρωπος χωρίς δεσμεύσεις και εξαρτήσεις, από οποιονδήποτε. Προσιτός, και με σεβασμό προς τον συνάνθρωπό του, άσχετα, από κομματική ή ιδεολογική του προέλευση. Ήταν ο Άνθρωπος που εκινείτο με την ίδια άνεση, απλότητα και ευχέρεια, σε παλάτια, προεδρικά μέγαρα και πρωθυπουργικά γραφεία, μικρών και μεγάλων κρατών, όπως εκινείτο στο καφενείο, η στον σύλλογο του μικρότερου χωριού της Κύπρου.
Όταν μετά το πραξικόπημα, το 1974, ο Πρόεδρος Μακάριος, αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την Κύπρο, για να σωθεί, ανέλαβε την προεδρία του Κράτους, σαν προεδρεύων της Δημοκρατίας που ήταν, ο Κύριος Γλαύκος Κληρίδης, ο οποίος κατόρθωσε, μέσα σε πέντε μήνες, να μετατρέψει το Χάος που επικρατούσε τότε στη Κύπρο, σε Κανονικό Κράτος, και να επιβάλει το Νόμο και την Τάξη, ώστε να μπορέσει, να επιστρέψει στην Κύπρο, ακίνδυνα, ο Πρόεδρος Μακάριος, τον Δεκέμβριο του 1974.
Βέβαια τότε μετά τη δημιουργία, του Δημοκρατικού Συναγερμού, και την ένταξη στο κόμμα αρκετών, που συμμετείχαν στο πραξικόπημα, γιατί πίστευαν, στην ένωση της Κύπρου, με τη Μητέρα Ελλάδα, και αντελήφθησαν εκ των υστέρων, ότι παραπλανήθηκαν, για να αποφύγουν τον κατατρεγμό, άρχισαν τότε όλα τα υπόλοιπα κόμματα, να κατηγορούν τον Πρόεδρο Κληρίδη σαν μετά-πραξικοπηματία. Προσωπικά πιστεύω, πως η πολιτικοποίηση αυτών των ανθρώπων, ήταν η μεγαλύτερη πολιτική προσφορά του κυρίου Κληρίδη, προς τη Πατρίδα, ειδικά την περίοδο εκείνη. Υπό διαφορικές συνθήκες, εάν άρχιζε το κυνηγητό δεν θα αποφεύγετο, ο αληλολοσπαραγμός και η ολική καταστροφή. Εννοείται, ότι όλοι που προσχώρησαν στο Δ. Συναγερμός, αποδέχθηκαν τότε τη θέση του Κόμματος, για τη Διζωνική Δικοινωτική Ομοσπονδία.
Στις πρώτες εκλογές που έγιναν το 1976, μετά την Τουρκική εισβολή, που ήταν με το πλειοψηφικό σύστημα, όλα τα κόμματα, εκτός από τον Δημοκρατικό Συναγερμό, συνενοήθηκαν και κατήλθαν σαν ένα κόμμα. Καί παρόλο που ο Δημοκρατικός Συναγερμός, πήρε περί το 26 συν τοις εκατόν, δεν μπόρεσε να μπει στη Βουλή.
Χρειάστηκε να περάσουν πέντε χρόνια, και συγκεκριμένα το 1981, για να γίνουν οι εκλογές, με το αναλογικό σύστημα, ώστε να μπορέσει ο Δημοκρατικός Συναγερμός, να μπει, σαν πρώτο Κόμμα, στη Βουλή των Αντιπροσώπων.
Ο Πρόεδρος Κληρίδης, μόλις εξελέγη στη προεδρία του Κράτους, και συγκεκριμένα κατά την διάρκεια, της προεδρικής του θητείας, κατόρθωσε να βάλει την Κύπρο, στο επίκεντρο του διεθνούς ενδιαφέροντος, κερδίζοντας, με εύστοχους διπλωματικούς χειρισμούς, την εύνοια και την υποστήριξη, του διεθνούς παράγοντα.
Θωρακίζοντας αμυντικά την Κύπρο, με το Δόγμα του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου, το οποίο συνομολογήθηκε μεταξύ του, και του τότε Πρωθυπουργού της Ελλάδας Αντρέα Παπανδρέου, το 1993, στο σπίτι του, στο Καστρί. Με αυτή τη συμφωνία, η προσφορά της Ελλάδας προς τη Κύπρο, όσον αφορά την αμυντική της ικανότητα, ήταν σημαντική, πολύπλευρη και πολυποίκιλη, τόσο σε έμψυχο όσο και σε άψυχο υλικό.
Η συνομολόγηση αυτής της συμφωνίας, ανύψωσε το αίσθημα ασφάλειας, του κυπριακού λαού, και ταυτόχρονα ενίσχυσε, και τη διαπραγματευτική μας θέση, στο τραπέζι των συνομιλιών.
Με την αλλαγή της Κυβέρνησης στην Ελλάδα, και την ανάληψη της Πρωθυπουργίας, από τον τότε Πρωθυπουργό, κύριο Κώστα Σημίτη,*** η πολιτική φιλοσοφία, άλλαξε ριζικά, και εστράφηκε προς την επιτάχυνσή της διαδικασίας, των διαπραγματεύσεων, για την εξεύρεση λύσης του κυπριακού, και στην έντονη προσπάθεια, ένταξης ολόκληρης της Κύπρου, στην Ενωμένη Ευρώπη.
Δυστυχώς η επίλυση του Κυπριακού, προσέκρουε συνεχώς στην τουρκική αδιαλλαξία, γιαυτό και δεν μπόρεσε, να εξευρεθεί τελικά λύση. Είναι αδιαμφισβήτητο γεγονός, ότι από το καιρό που η τουρκική πλευρά, εδημιούργησε το ούτω καλούμενο, τουρκοκυπριακό κρατίδιο στη Κύπρο, ουδέποτε αποδέχτηκε, την Διζωνική Ομοσπονδία.
Κατόπιν όμως έντονων, και συντονισμένων προσπαθειών, μεταξύ των κυβερνήσεων Ελλάδας και Κύπρου, κατορθώθηκε, τον Δεκέμβρη του 2002 στην Κοπεγχάγη, κατόπιν πολύωρων διαβουλεύσεων, να ενταχθεί ολόκληρη, η Κύπρος στήν Ευρωπαϊκή Ένωση, χωρίς οπουσδήποτε όρους, δεσμεύσεις ή προϋποθέσεις.
Η ευγνωμοσύνη της Κύπρου, πρός τη Μητέρα Πατρίδα Ελλάδα, και ειδικά προς τον πρώην και τότε Πρωθυπουργό της Ελλάδας, τον κύριο Κώστα Σημίτη, τον οποίο έχουμε τη χαρά, να έχουμε σήμερα εδώ μαζί μας, είναι ειλικρινής και απεριόριστή. Βέβαια οφείλουμε και ευγνωμοσύνη, και προς το τότε Ελληνικό Κοινοβούλιο, το οποίο με την απόφαση που πήρε, ότι,« αν μέσα στις δέκα υποψήφιες χώρες, δεν θα ευρίσκετο και η Κύπρος, δεν επρόκειτο να υποστηρίξουν καμμία χώρα, από τις υπόλοιπες εννέα, για να ενταχθεί στην Ενωμένη Ευρώπη.
Ο Πρόεδρος Κληρίδης, επιπρόσθετα, κατά την διάρκεια της 10ετούς προεδρικής θητείας του, στην διακυβέρνηση της Κύπρου, έδωσε τεράστια σημασία, στις σχέσεις Αθηνών-Λευκωσίας, και εργάστηκε ενσυνείδητα, δια την ενδυνάμωσή τους, γνωρίζοντας ότι η Ελλάδα, ήταν και παραμένει, η μόνη Χώρα, που μας στηρίζει και μας συμπαρίσταται ανιδιοτελώς, στον Αγώνα μας, για Εθνική και Φυσική Επιβίωση.
Δεν πρόκειται να αναφερθώ, να σχολιάσω ή να διαφημίσω, το έργο του Γλαύκου Κληρίδη, όσον αφορά, στην τότε εσωτερική διακυβέρνηση του Τόπου. Γίαυτούς που την έζησαν, άνετα μπορεί να θεωρηθεί, ως μία από τις καλύτερες διακυβερνήσεις, της Κύπρου.
Τελικά, ο Γλάυκος Κληρίδης έφυγε από τη ζωή στα 94 του χρόνια, με το πικρό παράπονο, ότι δεν μπόρεσε να δεί, την πολυαγαπημένη του Κύπρο, επανενωμένη, ελεύθερη και ευημερούσα.
Για μένα, και είμαι βέβαιος και για πολλούς άλλους, ο Γλαύκος Κληρίδης, ήταν και παραμένει, ένας πραγματικός και έντιμος Πατριώτης, ο οποίος ανάλωσε τη ζωή του, στην εξυπηρέτηση της ιδιαίτερης του Πατρίδας. Εάν οι πολιτικές συγκυρίες, δεν του επέτρεψαν να ολοκληρώσει το εθνικό του έργο, δηλαδή την εξεύρεση λύσης, και επανένωσης της Κύπρου, δεν πιστεύω ότι ευθύνεται ο ίδιος.
Για μένα, και πιστεύω και για πολλούς άλλους, τόσο στη Κύπρο όσο και διεθνώς, ο Γλαύκος Κληρίδης, ήταν και παραμένει, ένας STAΤESMAN, που τυγχάνει σεβασμού και εκτίμησης, όχι μόνον από τούς υποστηρικτές και τους φίλους του, αλλά και από πολλούς πολιτικούς του αντιπάλους.Ένας Μεγάλος Πολιτικός, με διορατηκότητα, προβλέποντας τα γεγονότα, πριν ακόμα συμβούν, μα πάνω από όλα , ένας Απλός και καθόλα Ολοκληρωμένος «ΑΝΘΡΩΠΟΣ».
Συμπληρώθηκαν ήδη 45 χρόνια, από τη τουρκική και την συνεχιζόμενη κατοχή, του 37 τοις εκατόν του κυπριακού εδάφους, από τους Τούρκους.
Επτά Πρόεδροι της Κυπριακής Δημοκρατίας, ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος, ο Σπύρος Κυπριανού, ο Γιώργος Βασιλείου, ο Γλαύκος Κληρίδης, ο Τάσσος Παπαδόπουλος, ο Δημήτρης Χριστόφιας και ο σημερινός Πρόεδρος, Νίκος Αναστασιάδης, προσπάθησαν, στηριζόμενοι πάνω στα ψηφίσματα, των Ηνωμένων Εθνών, και μάλιστα υπό την αιγίδα, του εκάστοτε Γενικού Γραμματέα, να βρούν μια λειτουργική λύση του Κυπριακού, αλλά δυστυχώς δεν μπόρεσαν, διότι όλες οι προσπάθειες τους απέτυχαν, λόγω της τουρκικής αδιαλλαξίας.
Πάντοτε οι Τούρκοι, είχαν σαν επωδό στις συνομιλίες τους, τη χωριστή κυριαρχία, τις τουρκικές εγγυήσεις, το δικαίωμα της τουρκικής επέμβασης, και την παρουσία τουρκικού, στρατού στην Κύπρο, για να αισθάνονται, δήθεν ασφαλείς.
Εξεδόθηκαν άπειρα ψηφίσματα, από τα Ην. Έθνη, μεταξύ των οποίων, ψήφισμα που καλούσε την Τουρκία, να επαναφέρει την Κύπρο, στην πρό της εισβολής κατάσταση.
Ψήφισμα, για την αποχώρηση, των τουρκικών στρατευμάτων, από τη Κύπρο.
Ψήφισμα, για την επάνοδο όλων των εκτοπισμένων προσφύγων, στις πατρογονικές τους εστίες, και στις περιουσίες τους, κάτω υπό συνθήκες ασφάλειας.
Ψήφισμα, για την επιστροφή της Αμμοχώστου, και την επανεγκατάσταση των κατοίκων της.
Ψήφισμα για να σταματήσει ο εποικισμός, και σωρεία πολλών άλλων, αλλά δυστυχώς, κανένα από όλα τα μέχρι σήμερα ψηφίσματα, δεν έγινε αποδεκτό από τη Τουρκία, και καμίαν απολύτως συνέπεια είχε, για την άρνησή της.
Ούτε τα Ηνωμένα Έθνη, ούτε η Ευρωπαϊκή Ένωση, ούτε καμιά, από τις ούτω καλούμενες υπερδυνάμεις, έκανε έστω και μία ουσιαστική προσπάθεια, για να υποδείξει στη Τουρκία, ότι έπρεπε να συμμορφωθεί προς τα ψηφίσματα. Καμία απολύτως.
Σήμερα αντιμετωπίζουμε το φάσμα της ολικής καταστροφής. Είμαστε ένα κράτος με 800 χιλιάδες Ελληνοκυπρίους, που έχουμε δίπλα μας μια Τουρκία, η οποία διάκειται εχθρικά εναντίον μας. Με ένα πληθυσμό 82 εκατομμυρίων κατοίκους, αστακό όσον αφορά τους εξοπλισμούς, που κατέχει δια των όπλων, πάνω από το ένα τρίτο του κυπριακού εδάφους, και απέχει από τη Κύπρο, περίπου 50 χιλιόμετρα.
Πιστεύω είναι καιρός, κυρίως για όλους τους πολιτικούς ηγέτες, να συνειδοποιήσουν, την τραγικότητα της όλης κατάστασης, να αρθούν στο ύψος των περιστάσεων, και να καθίσουν να βρουν μεταξύ τους, μια υπό τις συνθήκες συμπεφωνημένη πρόταση, την οποία να προωθήσουν προς τα Ηνωμένα Έθνη, για επίλυση του κυπριακού.
Πιστεύω ότι αυτό θα είναι το μεγαλύτερο επίτευγμα, για τη σωτηρία της Ιδιαίτερης Πατρίδα μας. Και όχι μόνο το οφείλουμε προς τους εαυτούς μας, αλλά κυρίως, το οφείλουμε, προς τις γενεές που έφυγαν, και κυρίως, προς τις γενεές που θάρθουν….
Α. Νεοφύτου: Καλό Παράδεισο Παντελή μου
Καλό Παράδεισο Παντελή μου.
— Averof Neofytou (@AverofCY) May 8, 2021
Ξέρω πως ήμουν για σένα ο πολιτικός σου γιος. Ήξερες όμως και εσύ, πόσο περήφανος ένιωθα και εγώ για σένα. Την ήρεμη δύναμή σου τη θαύμαζα. Την αφοσίωση στους φίλους σου την έκανα κανόνα ζωής. pic.twitter.com/nXmkfzgAXG
B. Παπαδόπουλος: Έφυγε απόψε ενας ευπατρίδης
Εφυγε αποψε ενας ευπατρίδης με σπάνιες αρετές κ ποιότητα άνθρωπος,με περισσή ευγένεια ψυχής κ τρόπων συμπεριφοράς.
Υπηρέτησε ευδοκίμως την Κύπρο για 10ετιες στο πλευρό του Γ.Κληριδη. Φωνη σύνεσης κ λογικής.
Τον ευχαριστώ που με τίμησε με την φιλιά του.
Καλό ταξίδι κύριε Παντελή! pic.twitter.com/3Dsm9fhMvP
— VictorasPapadopoulos (@PapadopoulosVic) May 8, 2021
Η Καθημερινή εκφράζει τα συλλυπητήρια της στην οικογένεια του Παντελή Κούρου
