ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

Ένας Ενδιάμεσος με πολλές προσωπικές ατζέντες

Κόντρες με προσωπικά κίνητρα, επικράτηση κλειστών ομάδων και εσωστρέφεια αποτελούν την κύρια παθογένεια του χώρου

Της Μαρίνας Οικονομίδου

Της Μαρίνας Οικονομίδου

economidoum@kathimerini.com.cy

«Πολλοί μας ερωτεύονται αλλά λίγοι μας παντρεύονται» έλεγε παλαιότερα σε συνέντευξή του ο ιδρυτικός ηγέτης της ΕΔΕΚ Βάσος Λυσσαρίδης. Η αλήθεια όμως είναι πως τόσο η ΕΔΕΚ όσο και τα υπόλοιπα κόμματα του χώρου, δεν ήταν ιδιαίτερα πρόθυμα για παντρειά. Οι σελίδες της ΕΔΕΚ για παράδειγμα είναι γεμάτες από προσωπικές έριδες, κόντρες για το ποιος θα επικρατήσει έναντι ποιού. Κόντρες που είτε οδηγούσαν στην διαγραφή είτε στην αδρανοποίηση στελεχών. Όλα αυτά ήρθαν στο προσκήνιο με τα όσα πρωτοφανή συμβαίνουν σήμερα στον χώρο των Σοσιαλιστών, καθώς η κόντρα Σιζόπουλου-Παπαδάκη που κάθε άλλο από πολιτική είναι, μεταφέρεται στα δικαστήρια. Όμως και στο ΔΗΚΟ, επικρατούν κλειστά κλαμπ και ομάδες, οι οποίες αποκλείουν το κόμμα του Κέντρου να ανοίξει και να φέρει κοντά νέα στελέχη- πέραν των στενών συνεργατών του Προέδρου. Στελέχη που να μπορούν να ανελιχθούν και να ενδυναμώσουν ίσως το κόμμα με την παρουσία τους. Όλα αυτά βεβαίως διαδραματίζονται σε μία περίοδο, που η κυβερνώσα παράταξη διανύει μία από τις μεγαλύτερες κρίσεις της. Σε αυτή την περίοδο ο Ενδιάμεσος, όχι μόνο δεν καταφέρνει να κεφαλαιοποιήσει τους κραδασμούς των κυβερνώντων, αλλά οδηγείται σε εσωστρέφεια με άγνωστες τις προεκτάσεις για τα ποσοστά της.

Το Βυζάντιο και οι τάσεις αυτοκαταστροφής

Όταν τον Μάιο του 2019, η ΕΔΕΚ λάμβανε το εντυπωσιακό –για τα δεδομένα της- ποσοστό του 10,58% και διατηρούσε την έδρα της στο ευρωπαϊκό κοινοβούλιο, πολλοί ήταν εκείνοι που είπαν πως τα δημοκρατικά αντανακλαστικά των Κυπρίων, έδωσαν στην ΕΔΕΚ, μία δεύτερη ευκαιρία, να αυτοπροσδιοριστεί και να ξανασυστηθεί στην κοινωνία ως ένα πραγματικά σοσιαλιστικό κόμμα. Κανείς, όμως, ακόμα και μεταξύ των πλέον καχύποπτων δεν θα μπορούσε να προβλέψει πως μετά την σημαντικότερη νίκη των τελευταίων τουλάχιστον χρόνων της πολιτικής της παρουσίας θα ξεκινούσε μία αυτοκαταστροφική πορεία. Αν και τα όσα διαμείβονται σήμερα, μεταξύ Σιζόπουλου-Παπαδάκη είναι πρωτοφανή, η ιστορία της ΕΔΕΚ είναι εκεί και αποδεικνύει πως όχι μόνο δεν ήταν ανοικτό σε στελέχη κόμμα, αλλά φρόντιζε να κλείνει περισσότερο, όταν πρόσωπα διεκδικούσαν θέσεις και αμφισβητούσαν σοσιαλιστικά θέσφατα, λειτουργώντας λίγο πολύ ως Βυζάντιο. Αυτό, μπορεί να κορυφώθηκε μεν επί Μαρίνου Σιζόπουλου αλλά ξεκίνησε πολύ πριν. Ο Βάσος Λυσσαρίδης που δοξάζεται σήμερα από όλους ως η ηγετική φιγούρα του κόμματος, είχε αμφισβητηθεί έντονα από την γνωστή ως «Αριστερή Πτέρυγα» της ΕΔΕΚ. Μία αμφισβήτηση που διευθετήθηκε συνοπτικά με τη διαγραφή τριών δυνατών στελεχών (Προφαϊδη, Τεμπριώτη, Δημητρίου) με την κατηγορία των φραξιονιστών. Αλησμόνητη και η κόντρα που ακολούθησε σε μεταγενέστερη φάση μεταξύ του πρώην Προέδρου της Βουλής και της ΕΔΕΚ, Γιαννάκη Ομήρου με τον Τάκη Χατζηδημητρίου, μέχρι που ο τελευταίος αποχώρησε τελικώς από το κόμμα, καθώς επεδίωκε την επικράτηση μιας πιο προοδευτικής τάσης στο κυπριακό. Ο Γιαννάκης Ομήρου στη συνέχεια παραιτήθηκε από την Προεδρία του κόμματος μετά από πολύχρονη παρουσία. Παραίτηση που για κάποιους ήταν αναγκαία ούτως ώστε να ανανεωθεί η ΕΔΕΚ, παραίτηση που σύμφωνα με άλλα στελέχη ενορχηστρώθηκε από το περιβάλλον του Μαρίνου Σιζόπουλου για να αναλάβει ο ίδιος την εξουσία.



Η αδρανοποίηση

Όσο όμως περνούσαν τα χρόνια, το όποιο πολιτικό πρόσχημα στις κόντρες των Σοσιαλιστών έτεινε να φθίνει και να επικρατεί περισσότερο το προσωπικό στοιχείο. Και η αλήθεια είναι πως ενώ ο Μαρίνος Σιζόπουλος είχε υποσχεθεί την ανανέωση και την εμπλοκή περισσότερων στελεχών, η παραμονή του στο πηδάλιο της ΕΔΕΚ, δεν επαλήθευσε τις προαγγελίες του. Η πρόταση για περιορισμό θητειών που εφάρμοσε, οδήγησε στην αδρανοποίηση μίας σειράς στελεχών όπως το ζεύγος Μαυρονικόλα, τον Γιώργο Βαρνάβα, αλλά δεν έφερε νέα στελέχη και τη νεολαία όπως υποστήριζε κοντά. Αυτό βεβαίως που έκανε ιδιαίτερη αίσθηση ήταν η στήριξη του Ανδρέα Χρίστου για τη δημαρχία της Λεμεσού, αντί του πρώην βουλευτή της ΕΔΕΚ Νίκο Νικολαϊδη. Όπως λέγεται μάλιστα εκείνη την περίοδο, ο κ. Σιζόπουλος έπαιξε καταλυτικό ρόλο στην απόφαση του όχι και τόσο πρόθυμου Ανδρέα Χρίστου να επαναδιεκδικήσει. Κάποιοι είπαν τότε πως ήταν αναμενόμενο να στηριχθεί ο κ. Χρίστου από την ΕΔΕΚ καθώς ο κ. Νικολαϊδης αρνήθηκε να κατέλθει ως υποψήφιος της επαρχίας Λεμεσού στις βουλευτικές εκλογές του κόμματος και άλλοι είδαν ότι η απόφαση ήταν αποτέλεσμα της χρόνιας προσωπικής κόντρας που είχε μαζί του ο Πρόεδρος της ΕΔΕΚ.

Η περίπτωση του ΑΚΕΛ

Το ερώτημα βεβαίως είναι πως ο Πρόεδρος της ΕΔΕΚ έφτασε στο σημείο να ανταλλάζει αγωγές και χαρακτηρισμούς με τον ευρωβουλευτή της ΕΔΕΚ Δημήτρη Παπαδάκη. Ήταν τόσο σημαντικές οι οικονομικές διαφορές και το παράπτωμα που δικαιολογούσαν την διαγραφή του; Το κατά πόσο η τιμωρία του κ. Παπαδακη είναι δίκαιη ή άδικη είναι ένα ζήτημα που συζητείται. Σημειώνεται όμως πως στο ΑΚΕΛ (που θεωρείται και το πιο αυστηρό σε τέτοια ζητήματα), στελέχη τα οποία δεν έδωσαν το εφάπαξ τους στο παρελθόν, δεν διαγράφηκαν από το κόμμα όπως στην περίπτωση Παπαδάκη αλλά καθαιρέθηκαν από την Κεντρική Επιτροπή. Μάλιστα υπάρχουν πρώην βουλευτές που δεν έχουν ακόμη ξεκαθαρίσει τις υποχρεώσεις τους έναντι του κόμματος, χωρίς ωστόσο να έχουν τύχει επί του παρόντος της όποιας ποινής.
Όπως αναφέρουν σοσιαλιστικοί κύκλοι, η κόντρα είναι καθαρά προσωπική και τα περί οικονομικών διαφορών η πρόφαση. Είναι γνωστό πως ο κ. Παπαδάκης, αν και στενός συνεργάτης του Γιαννάκη Ομήρου, ήταν από τα πρώτα στελέχη που είχαν στηρίξει δημοσίως τον κ. Σιζόπουλο για την προεδρία. Σύμφωνα με κομματικές πηγές υπήρξαν όμως διαφωνίες για διάφορους χειρισμούς. Από το κυπριακό, τη σύμπλευση με το ΕΛΑΜ και την εναντίωση στο ΓεΣΥ. Κινήσεις οι οποίες ήταν αρκετές για να προκαλέσουν την έντονη δυσαρέσκεια του Πρόεδρου των Σοσιαλιστών. Ο Μαρίνος Σιζόπουλος δεν είδε με αδιαφορία το ότι κάποιοι έκαναν κρούσεις στον ευρωβουλευτή να διεκδικήσει απέναντί του στις εσωκομματικές εκλογές του 2017. Ούτε ότι στο παρασκήνιο, ακουγόταν έντονα η φημολογία ότι ο Δημήτρης Παπαδάκης θα αμφισβητούσε τον Πρόεδρο της ΕΔΕΚ σε περίπτωση που το κόμμα έχανε την έδρα. Εκείνη την περίοδο μάλιστα είχε ενταθεί και η φημολογία ότι ο κομματικός μηχανισμός στηρίζει φανερά την υποψηφιότητα του διεθνολόγου Χρίστου Ιακώβου. Η νίκη του Δημήτρη Παπαδάκη σίγουρα δεν προκάλεσε χαμόγελα στη Βύρωνος με την ηγεσία όπως φαίνεται να ψάχνει τον τρόπο καρατόμησής του. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι το περιβόητο βίντεο που διέρρευσε, ήταν λίγες μόλις μέρες μετά την επανεκλογή Παπαδάκη. Συνεπώς, κάποιοι λένε πως αν το πρόβλημα της ηγεσίας ήταν πράγματι το θέμα τάξης, δεν θα επέτρεπε στον Δημήτρη Παπαδάκη να διεκδικήσει ευθύς εξαρχής.

Βίντεο ηχογραφήσεις και ο αστυνομικός της φρουράς

Το ερώτημα είναι τι γίνεται μετά τη διαγραφή Παπαδάκη. Το ενδεχόμενο δικαίωσής του στα δικαστήρια μπορεί να πάρει χρόνια, αν λάβουμε υπόψη την περίπτωση Κολοκασίδη, ενώ πλην του Γιαννάκη Ομήρου, κανείς εκ των παλαιότερων στελεχών της ΕΔΕΚ δεν μπήκε στη διαδικασία να στηρίξει τον ευρωβουλευτή. Είτε γιατί έχουν αδρανοποιηθεί πλήρως είτε επειδή κάποιοι δεν του συγχωρούν ότι επί δικής τους καρατόμησης ο ίδιος δεν αντέδρασε. Ανοικτό είναι αν θα προχωρήσουν συλλογικά και συντεταγμένα εναντίον των χειρισμών Σιζόπουλου ιδρύοντας άλλο κόμμα ή αν θα ακολουθήσουν τον δρόμο της αδρανοποίησης. Το σίγουρο είναι πως ο Δημήτρης Παπαδάκης δεν πρόκειται να κλείσει σύντομα το στόμα του καθώς οι καταγγελίες περί παρακολούθησης και παραβίασης της ιδιωτικής του ζωής θα έχουν κι άλλα επεισόδια. Ερώτημα μένει και το πώς θα κινηθεί ο Μαρίνος Σιζόπουλος μετά την τοποθέτηση του γενικού εισαγγελέα ότι οι καταγγελίες του δεν μπορούν να διερευνηθούν καθώς ο ίδιος δεν δίνει στοιχεία, αλλά και πώς θα χειριστεί τις παραιτήσεις μελών και στελεχών. Μετά και τις μαζικές παραιτήσεις, κομματικά στελέχη σημειώνουν πως ο Μαρίνος Σιζόπουλος έχει μείνει μόνος του, με τον αστυνομικό της φρουράς του να είναι ο πλέον έμπιστος του συνεργάτης. Καθόλου τυχαία και η αναφορά του Δημήτρη Παπαδάκη σε συνέντευξή του στην «Κ» ότι κρατούσε εκείνος το μητρώο των μελών του κόμματος και καθόλου τυχαία η παρουσία του στο Αρχηγείο για κατάθεση

Το κλειστό κλαμπ του ΔΗΚΟ

Τα όσα διαμείβονται στην ΕΔΕΚ είναι σίγουρα πρωτοφανή αλλά ζητήματα εσωστρέφειας έχουν προκύψει εδώ και καιρό στο ΔΗΚΟ, δίδοντας την αίσθηση πως το κόμμα του Κέντρου μετατρέπεται σε ένα καθαρά αρχηγικό κόμμα. Ο Νικόλας Παπαδόπουλος έλεγε σε συνέντευξή του στον «Φ» πως το ΔΗΚΟ θα βρίσκεται στην επόμενη διακυβέρνηση. Για να μπορεί βεβαίως να έχει ρόλο και λόγο στην επόμενη διακυβέρνηση, θα πρέπει να διατηρήσει τον ρυθμιστικό του ρόλο. Το κατά πόσο είναι σε τέτοια θέση θα διαφανεί βεβαίως στις βουλευτικές εκλογές του 2021 και εκεί θα διαφανεί αν το κόμμα κατάφερε να επουλώσει τις πληγές των μεγάλων διαγραφών του 2018. Διαγραφές που δεν είχαν να κάνουν με πολιτικές διαφοροποιήσεις των δύο στρατοπέδων. Η καρογιανική τάση υπέσκαπτε με τις ενέργειές της το κόμμα και την υποψηφιότητα Νικόλα έλεγαν στελέχη δικαιολογώντας και εξηγώντας την καρατόμηση. Κάποιοι όμως θυμούνται ότι οι στενότεροι συνεργάτες του Νικόλα Παπαδόπουλου (Αντωνιάδης, Παντελίδης ) εργάζονταν το 2013 στο επιτελείο Λιλλήκα και συνεπώς ενάντια στην επίσημη θέση του κόμματος για στήριξη του Νίκου Αναστασιάδη, χωρίς να υπάρξει η όποια διαγραφή. Σε αντίθεση με το τι καταγράφηκε αρχικά ο κ. Σολωμού δεν ήταν στο επιτελείο του Γιώργου Λιλλήκα.  Διαγραφέντα στελέχη βεβαίως σημείωναν πως το κόμμα είναι «κλείσει» επί ηγεσίας Νικόλα Παπαδόπουλου με μια στενή ομάδα να ηγείται και να χειρίζεται όλα όσα αφορούν το κόμμα αποκλείοντας τους υπόλοιπους.



Με το βλέμμα στη ΔΗΠΑ

Με την μαζική καρατόμηση στελεχών θεωρήθηκε πως το κόμμα ομοιογενοποιήθηκε πλήρως, η αλήθεια ωστόσο είναι πως ακόμα και σήμερα υπάρχουν σημαντικές αντιδράσεις που κρατούν πίσω το κόμμα του Κέντρου. Όχι μόνο από στελέχη που βρίσκονταν κοντά στον Μάριο Καρογιάν αλλά και από στελέχη που στήριζαν τον Νικόλα Παπαδόπουλο. Την αρχή είχε κάνει ο αντιπρόεδρος του ΔΗΚΟ Αλέκος Τρυφωνίδης ο οποίος μίλησε για πραξικόπημα εντός του ΔΗΚΟ ενώ έντονες αντιδράσεις για την «νεοφιλελεύθερη» τάση του κόμματος έχουν στελέχη όπως οι Άγγελος Βότσης, Μαρίνος Μουσιούττας, Γιώργος Προκοπίου, Χρίστος Τσίγκης, Νεόφυτος Χαραλαμπίδης. Οι αντιδράσεις βγήκαν στο προσκήνιο με την τοπική αυτοδιοίκηση αλλά κυρίως με το νομοσχέδιο επιθεώρησης εργασίας καθώς οι τρεις προαναφερόμενοι βουλευτές του κόμματος έχουν ήδη εκφράσει την διαφωνία τους με τις «πρωτοβουλίες» όπως λένε του ΔΗΚΟϊκού Προέδρου στο εν λόγω νομοσχέδιο. Σύμφωνα με κομματικές πηγές, υπάρχει συζήτηση στελεχών για την ενεργοποίηση του πειθαρχικού συμβουλίου μετά και τις ανταρσίες των βουλευτών. Ενεργοποίηση που δεν έχει να κάνει με διαγραφές αλλά ίσως με επίπληξη.
Σε αυτές τις αψιμαχίες στελεχών, καίριο ρόλο παίζουν οι βουλευτικές εκλογές του 2021 και το ποιοι θα επικρατήσουν. Οι Αλέκος Τρυφωνίδης, Μαρίνος Μουσιούττας, Χρίστος Τσίγκης, δεν βλέπουν καθόλου θετικά για παράδειγμα την υποψηφιότητα Χρύση Παντελίδη στην επαρχία Λευκωσίας σε συνδυασμό με αυτήν της Χριστιάνας Ερωτοκρίτου. Καθόλου τυχαίο ότι κάποιοι εξ αυτών έχουν ανοικτό παράθυρο επικοινωνίας με τη ΔΗΠΑ και στέλνουν το μήνυμα πως δεν θα φέρνουν κόσμο κοντά για να αναλαμβάνουν άλλοι τελικώς τα αξιώματα. Και γι αυτά τα αξιώματα θεωρείται πως προωθείται η ομάδα των στενών συνεργατών του Προέδρου του ΔΗΚΟ, με αποτέλεσμα, άλλα στελέχη που θέλουν να έχουν λόγο και ρόλο να μην μπορούν να παρεισφρύσουν. Ένα déjà vu δηλαδή της Ένωσης Κέντρου, με τον Τάσσο Παπαδόπουλο εμπιστεύεται πλήρως τους Ντίνο και Γιώργο Ηλιάδη και Πολάκη Σαρρή και κατ’ επέκταση άλλα πρόσωπα που ήθελαν να έχουν λόγο και ρόλο στο Κέντρο να κοιτάζουν αλλού. Οι κραδασμοί βεβαίως δεν αφήνουν ανεπηρέαστο τον πέμπτο όροφο. Και αυτό φάνηκε από την αιφνίδια παραίτηση του υπεύθυνου των κοινωνικών μέσων δικτύωσης Μανώλη Κυριάκου, ο οποίος σύμφωνα με κομματικές πηγές επέρριπτε στο παρασκήνιο ευθύνες στον Χρύση Παντελίδη για τον παραγκωνισμό του και την επιλογή νέας ομάδας που θα χειρίζεται τα social media. Αναβρασμό αναμένεται να προκαλέσει και η προώθηση του στενού συνεργάτη του κ. Παντελίδη, Παναγιώτη Παλατέ στην θέση του οργανωτικού αμά τη αποχώρηση του Φύτου Κωνσταντίνου. Κίνηση που θεωρείται πως θα ευνοήσει συγκεκριμένα στελέχη.

Μετάνοια στο ΑΚΕΛ

Όλα αυτά τα προβλήματα θα μπορούσαν βεβαίως να κλείσουν συνοπτικά στον χώρο του ΔΗΚΟ, αν υπήρχε η προοπτική εξουσίας. Υπάρχει ήδη η ανησυχία ότι ο Νικόλας Παπαδόπουλος βρίσκεται σε αδιέξοδο καθώς ο ενδιάμεσος χώρος έχει αποδειχτεί τόσο το 2008 όσο και το 2018, αδύναμος να εκλέξει Πρόεδρο, με αποτέλεσμα η μόνη επιλογή να θεωρείται το ΑΚΕΛ. Η επιλογή ΑΚΕΛ θεωρείται πως κλείνει την πόρτα διεκδίκησης προεδρίας στον ΔΗΚΟϊκό Πρόεδρο. Είναι όμως διατεθειμένος να εγκαταλείψει τις όποιες ευγενείς φιλοδοξίες του; Ήδη ο Νικόλας Παπαδόπουλος έχει επιδείξει πρόθεση μετάνοιας για όσα έλεγε προεκλογικά εναντίον του ΑΚΕΛ. Όχι μόνο με δηλώσεις του περί καλής συνεργασίας, αλλά και με κινήσεις όπως η παρουσία του στην κηδεία του πρώην επαρχιακού Λευκωσίας Φανή Χριστοδούλου και η παρουσία του στο οικονομικό φόρουμ του ΑΚΕΛ. Το αν αυτά είναι αρκετά για να οδηγήσουν στην αναθεώρηση του ΑΚΕΛ γύρω από το πρόσωπο του Νικόλα Παπαδόπουλου είναι βεβαίως νωρίς να διαπιστωθεί.

Λιλλήκας και αρχηγία

Στις βουλευτικές εκλογές του 2021, θα διαπιστωθεί και η δυναμική των μικρότερων, οι οποίοι το 2016, διεκδίκησαν σε ένα εντελώς διαφοροποιημένο τοπίο. Η Συμμαχία Πολιτών αποτελεί για πολλούς το ενδεικτικότερο παράδειγμα αρχηγικού κόμματος. Η πρόσμιξη πρώην Δρασιτών, με Κεντροαριστερούς και άλλους κάτω από το όνομα του Γιώργου Λιλλήκα, προκάλεσε εμφανώς αναθυμιάσεις. Και λέμε αναθυμιάσεις αν λάβει κάποιος υπόψη ότι η επιμονή του Γιώργου Λιλλήκα να κατέλθει έστω και μόνος στις προεδρικές εκλογές του 18, δεν προκάλεσε μόνο ρήγμα στην προοπτική εξουσίας για τον ενδιάμεσο χώρο, αλλά και την συνοπτική διάσπαση του κόμματός του. Ο Γιώργος Λιλλήκας είναι ο πρώτος που έσπειρε ό,τι θέρισε η προσωπική ατζέντα που είχε το κόμμα και πλέον επιχειρεί να κάνει ανοίγματα με συνεργασίες.

ΣΧΕΤΙΚΑ TAGS
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ

Άλλα άρθρα συγγραφέα

Της Μαρίνας Οικονομίδου

Πολιτική: Τελευταία Ενημέρωση

X