ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

Ευρωεκλογές μετά από το κούρεμα

Η πρώτη εκλογική μάχη για Αβέρωφ Νεοφύτου και Νικόλα Παπαδόπουλο ως πολιτικοί αρχηγοί

Της Μαρίνας Οικονομίδου

Της Μαρίνας Οικονομίδου

economidoum@kathimerini.com.cy

Το κούρεμα καταθέσεων και η οικονομική κρίση ήταν το ζήτημα, το οποίο επικράτησε κατά τη διάρκεια της προεκλογικής του 2014, με το κάθε κόμμα να έχει το δικό του αφήγημα και διακύβευμα. Ο Αβέρωφ Νεοφύτου έδινε την πρώτη του εκλογική μάχη ως πρόεδρος του ΔΗΣΥ και κατάφερε να πάρει το ποσοστό ρεκόρ της τάξεως του 37,75%, παρά το κούρεμα καταθέσεων που είχε προηγηθεί από την κυβέρνησή του. Το πώς τα κατάφερε αποτελεί ένα ζήτημα που συζητείται στα κομματικά πηγαδάκια.

Σύμφωνα με πολιτικούς κύκλους, ρόλο έπαιξε ότι οι ευρωεκλογές αποτελούσαν ξεκάθαρα εκλογική μάχη στην οποία ο ΔΗΣΥ κατέβαινε με άνεση. Το προεκλογικό αφήγημα, ότι δηλαδή ψήφος στον ΔΗΣΥ αποτελεί ψήφος εμπιστοσύνης και επιβράβευσης στον πρόεδρο Αναστασιάδη για τους μέχρι τώρα χειρισμούς του, αλλά και ψήφος αποφυγής να «επιστρέψει η χώρα στις αμαρτίες του παρελθόντος», λέγεται πως συσπείρωσε τους συναγερμικούς. Τον δικό του ρόλο διαδραμάτισε η διαμόρφωση του ψηφοδελτίου. Μία σειρά πρωτοκλασάτων πολιτικών προσώπων που, όπως λέγεται, θύμιζε την «καλύτερη ομάδα του 2004».

Ο συναγερμικός πρόεδρος έβαλε τον ιδιαίτερα δημοφιλή ως βουλευτή και στη συνέχεια κυβερνητικό εκπρόσωπο της κυβέρνησης Αναστασιάδη, Χρίστο Στυλιανίδη, τον δεύτερο τη τάξει του ΔΗΣΥ Λευτέρη Χριστοφόρου, την Ελένη Θεοχάρους, τον πρόεδρο του ΕΥΡΩΚΟ Δημήτρη Συλλούρη, τον πρώην πρύτανη Πανεπιστημίου Κύπρου Σταύρο Ζένιο και τη Ρένα Χόπλαρου. Όπως λένε στην Πινδάρου, δικαιολογώντας το τότε ποσοστό, το συγκεκριμένο ψηφοδέλτιο «είχε και ΕΥΡΩΚΟ και Αλληλεγγύη».

Η Ελένη Θεοχάρους είχε το δικό της εκτόπισμα και το δικό της ακροατήριο εντός ΔΗΣΥ, κάτι που διαφάνηκε όταν διεκδικούσε να είναι υποψήφια του ΔΗΣΥ γα την προεδρία στη θέση του Νίκου Αναστασιάδη. Διαφάνηκε και από τους σταυρούς προτίμησης που έλαβε (59.948). Ένας αριθμός που αποτέλεσε ένεση αυτοπεποίθησης για την κα Θεοχάρους να ακολουθήσει τον δικό της δρόμο και να ιδρύσει την Αλληλεγγύη. Σήμερα η Πινδάρου εκτιμάει πως θα λάβει 32% και αντιλαμβάνεται πως θα έχει να διαχειριστεί την κυβερνητική φθορά, αλλά και τη διαρροή προς το ΕΛΑΜ.

Στο ΑΚΕΛ το 2014 η πρωτιά δεν ήταν καν υπό συζήτηση, καθώς κύριος στόχος του κόμματος ήταν να διατηρήσει τη δεύτερη έδρα. Αυτό ήταν και το κύριο διακύβευμα, το οποίο τέθηκε στο κομματικό ακροατήριο. Καθόλου τυχαίο ότι στη μάχη έριξε πρωτοκλασάτα στελέχη –σε αντίθεση με άλλες εκλογικές μάχες– που θα μπορούσαν να συσπειρώσουν τους ΑΚΕΛικούς.

Ο Τάκης Χατζηγεωργίου, ο πρώην υπουργός Εμπορίου και Εσωτερικών Νεοκλής Συλικιώτης, αλλά και ο εκπρόσωπος Τύπου του ΑΚΕΛ Σταύρος Ευαγόρου έδωσαν τη δική τους μάχη για τη νίκη με τους κ.κ. Χατζηγεωργίου και Συλικιώτη να πηγαίνουν τελικά στις Βρυξέλλες και το ΑΚΕΛ. Οι σταυροί προτίμησης που έλαβε ο κ. Χατζηγεωργίου (40.452) θεωρήθηκαν από κάποιους επιβράβευση για τη μάχη που έδωσε ως εκπρόσωπος Τύπου του επιτελείου Σταύρου Μαλά και σε άλλους δημιούργησε την αίσθηση πως θα μπορούσε να διεκδικήσει με αξιώσεις άλλα αξιώματα, όπως την προεδρία της Δημοκρατίας το 2018.

Οι ευρωεκλογές του 2014 ήταν και η πρώτη εκλογική μάχη για τον Νικόλα Παπαδόπουλο ως πρόεδρο του ΔΗΚΟ. Ένα καλό αποτέλεσμα θα μπορούσε να κλείσει τις εσωκομματικές έριδες που είχαν προηγηθεί λόγω των εσωκομματικών εκλογών, αλλά και της αποχώρησης του ΔΗΚΟ από την κυβέρνηση. Το χαμηλό ποσοστό της τάξεως του 10,84% προκάλεσε ανησυχία εντός του κόμματος του Κέντρου. Θεωρήθηκε ότι αποτελούσε τιμωρία για τους χειρισμούς του Νικόλα Παπαδόπουλου και κακή αρχή για τη νέα ηγεσία, γι’ άλλους ήταν αναμενόμενο δεδομένου ότι η μόλις μερικών μηνών ηγεσία δεν είχε καταφέρει να επικρατήσει πλήρως στα συλλογικά σώματα και να γνωρίζει απ’ έξω το οργανωτικό.

Αίσθηση προκάλεσε τότε ο ανταγωνισμός Αντιγόνης Παπαδοπούλου, που διεκδικούσε επανεκλογή και Κώστα Μαυρίδη, ο οποίος κατάφερε τελικά να εκλεγεί, υπό τις ευλογίες, όπως λέγεται, της ηγεσίας. Σήμερα το ΔΗΚΟ έχει δώσει ιδιαίτερη έμφαση στο ψηφοδέλτιο, καλύπτοντας όλες τις γεωγραφικές περιοχές και τάσεις, με πολιτικούς αναλυτές να εκτιμούν ένα ποσοστό μεταξύ 13-15%. Σε αντίθεση με τις προηγούμενες εκλογικές μάχες που το ΔΗΚΟ δεν είχε ισχυρό διακύβευμα, σήμερα φαίνεται να έχει εξαιτίας και της δημιουργία της Δημοκρατικής Παράταξης.

Οι συμμαχίες και τα νέα πρόσωπα

Ο ΔΗΣΥ δεν ήταν το μόνο κόμμα που έκανε συμμαχίες. Το ίδιο επιχείρησε και η ΕΔΕΚ με τη συνεργασία με τους Οικολόγους που είχε ως αποτέλεσμα την εκλογή Δημήτρη Παπαδάκη. Την εμφάνισή της έκανε και η Συμμαχία Πολιτών, η οποία διεκδικούσε με αξιώσεις τη μία έδρα του ΑΚΕΛ. Ήταν η πρώτη προσπάθεια του Γιώργου Λιλλήκα ως κομματάρχη, μετά το υψηλό ποσοστό που έλαβε στις προεδρικές εκλογές και προσπάθησε να το κεφαλαιοποιήσει.

Ενδεικτικό, μάλιστα, ότι ο ίδιος έβαλε υποψηφιότητα για να βοηθήσει το κόμμα. Μπορεί να μην έλαβε τελικώς την έδρα, αλλά κατάφερε με το ποσοστό του να μπει στο Εθνικό Συμβούλιο και να τυγχάνει της αντιμετώπισης ενός κοινοβουλευτικού κόμματος. Αίσθηση, βεβαίως, έκανε και η παρουσία του Μηνύματος Ελπίδα, με επικεφαλής τον οικονομολόγο Στέλιο Πλατή, που βγήκε μπροστά κατά την περίοδο του κουρέματος καταθέσεων, επικρίνοντας την κυβέρνηση, με τη συμμετοχή και του ψυχίατρου Γιάγκου Μικελλίδη.

ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ

Άλλα άρθρα συγγραφέα

Της Μαρίνας Οικονομίδου

Πολιτική: Τελευταία Ενημέρωση

X