Ο φωτογραφικός φακός επέστρεψε στην κλειστή πόλη της Αμμοχώστου, 45 χρόνια μετά την τουρκική εισβολή. Στις παραλίες που πριν από περίπου μισό αιώνα ξεχώριζαν οι αναλογικές φωτογραφικές μηχανές των τουριστών και όσων ήθελαν να απαθανατίσουν μια από τις ομορφότερες, τουριστικές περιοχές της Κύπρου, ο δημοσιογραφικός φακός τώρα εισήλθε για να αποτυπώσει ηλεκτρονικώς μια πόλη μνημείο απάνθρωπης ομηρίας αναγκαστικής εγκατάλειψης και προσφυγιάς.
Μιας πόλης που λειτουργεί πια στα τουρκικά σχέδια σαν αιχμάλωτος προς ανταλλαγή ή και σαν επιχειρηματικό σχέδιο για τη δημιουργία ενός θερέτρου τύπου Μαϊάμι ή και Λας Βέγκας στην Ανατολική Μεσόγειο. Σε μια περίοδο που τα βλέμματα είναι στραμμένα στη νέα προσπάθεια στο Κυπριακό και οι εξελίξεις τρέχουν η δεξιά «κυβέρνηση» Τατάρ, σε σύμπραξη με την Άγκυρα όπως αφήνεται να φανεί δρομολογεί το σταδιακό άνοιγμα της κλειστής πόλης της Αμμοχώστου. Τη στιγμή που πάνω στη «χρυσή άμμο» του Βαρωσιού στρώνονται τα νέα τουρκικά σχέδια, η «κυβέρνηση» διοργάνωσε μια πρώτη επίσκεψη στο Βαρώσι, με ομάδα Τ/κ και Τούρκων δημοσιογράφων που επιλέχθηκαν με μεγάλη προσοχή από το «Γραφείο Πληροφοριών» και παρά έντονες διαμαρτυρίες πολλών Τουρκοκύπριων δημοσιογράφων.
Το παρασκήνιο
Το εγχείρημα της επίσκεψης ξεκίνησε με αφορμή άρθρο γνώμης του διευθυντή της τ/κ εφημερίδας «Κίμπρις»: «Το Υπουργείο Εξωτερικών ανέβαλλε την επίσκεψη της Ένωσης Τύπου. Ανακοίνωσε ότι η είσοδος των δημοσιογράφων θα επιτραπεί μετά τις εργασίες της καταγραφής των περιουσιών», έγραψε πρόσφατα στη στήλη του ο έμπειρος δημοσιογράφος Αλί Μπατουράι, διαμαρτυρόμενος διότι το Βαρώσι έγινε χώρος περιήγησης Τούρκων επισήμων και εστίασε σε δύο σημαντικά ζητήματα. Πρώτον, εξωτερίκευσε την πικρία του για το γεγονός ότι εκπρόσωποι μιας ξένης κυβέρνησης, της Τουρκίας, το τελευταίο διάστημα φωτογραφίζονται και κάνουν επικοινωνιακό show στους δρόμους του Βαρωσιού, τη στιγμή που οι ίδιοι οι Τουρκοκύπριοι δεν έχουν τη δυνατότητα να εισέλθουν στην κλειστή πόλη και δεύτερον, ήγειρε ζήτημα για το είδος της υποστήριξης και βοήθειας που θα δώσει η Τουρκία στην τ/κ πλευρά μετά το άνοιγμα του Βαρωσιού.
«Μια φωνή μέσα μου έλεγε»
Μια άλλη τ/κ δημοσιογράφος, η Φατμά Κισμίρ, υπήρξε από τους δημοσιογράφους που την Πέμπτη, λόγω και της δημόσιας παρέμβασης Μπατουράι κατόρθωσε να μπει στην περίκλειστη πόλη. «Μας ζητήθηκε να αποφασίσουμε σε 3 ή 4 ώρες να κάνουμε διαπίστευση για να πάμε στο Βαρώσι», σημειώνει η κ. Κισμίρ και μιλάει για την εμπειρία της από την επίσκεψη: «Προσευχήθηκα έξω από την μεγάλη εκκλησία για την επιστροφή όλων στις οικίες τους. Μια φωνή συνεχώς μέσα μου έλεγε ότι έπρεπε να ζητήσω συγγνώμη και συγχώρεση.
Λες και έφταιγα που πήγα εκεί! Σπασμένα παράθυρα, κτίρια που αποσυντίθενται, χόρτα, σημάδια που έχουν σβηστεί ή ακόμα διαβάζονται, λες και πρόκειται για πλατό μιας ταινίας», σημειώνει και προσθέτει: «Για μια στιγμή, νόμιζα ότι δεν μπορούσα να μιλήσω σαν τα ακίνητα στον περιβάλλοντα χώρο. Ήταν σαν να υπήρχε μια κραυγή σιωπής παντού». Η κ. Κισμίρ μας επισημαίνει ότι κατά τη διάρκεια της επίσκεψης επιχείρησε να ζωντανέψει στη μνήμη της εικόνες από το παρελθόν. Κατοικίες γεμάτες με ανθρώπους, ξενοδοχεία με τουρίστες, δρόμοι «ζωντανοί», μια άλλη Αμμόχωστος, ένα άλλο Βαρώσι: «Παρά τα χρόνια που έχουν περάσει και τα κτίρια που έχουν καταστραφεί, το Βαρώσι διατηρεί όλη τη δόξα του», λέει συγκινημένη και καταλήγει: «Αυτή η άμμος περιμένει τους νόμιμους ιδιοκτήτες της.
Οι πέτρες, τα σκουριασμένα σίδερα, λένε, «δεν θα σε κατηγορήσω, θα επιστρέψω στον παλιό μου εαυτό, αρκεί να επιστρέψεις». Σε εκείνη την πόλη, ως δημοσιογράφος φωτογράφησα κάτι, το οποίο, δεν μπορούσε να περάσει απαρατήρητο. Πώς μπορούν τα αφυδατωμένα λουλούδια να αντιστέκονται στον πόνο ανάμεσα σε ερείπια και να μην ξεθωριάζουν; Ανοίγουν ξανά τα φύλα τους. Περιμένουν ένα νέο άγγιγμα».
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
