Kathimerini.gr
ΤΗΣ ΜΑΡΩΣ ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΟΥ
«Προέρχομαι από τη ζωγραφική και παραμένει μεγάλη μου αγάπη. Αλλωστε, από τη ζωγραφική ξεκίνησα», λέει η θεωρητικός και ιστορικός της τέχνης Αννα Καφέτση, αναφερόμενη προφανώς στην αρχή της επαγγελματικής της δραστηριότητας ως εφόρου της Εθνικής Πινακοθήκης της Ελλάδος για τις συλλογές του 20ού αιώνα. «Πάντα θέλουμε τη ζωγραφική», συμπληρώνει, «αλλά η αγωνία είναι πώς θα μιλήσει με νέο τρόπο. Κι εδώ το κάνει».
Η συζήτηση σχετικά με τα εκφραστικά μέσα της σύγχρονης τέχνης με την καλλιτεχνική διευθύντρια του annexM γίνεται στη διάρκεια της ξενάγησης στις δύο εκθέσεις, που μόλις χθες εγκαινιάστηκαν στο Μέγαρο Μουσικής. Αυτός ο σχετικά νεοσύστατος θεσμός, που επιδιώκει να δημιουργήσει έναν καινούργιο εικαστικό χώρο στην πόλη –χώρο καλλιτεχνικών εκπλήξεων–, αναδεικνύει με το φθινοπωρινό του πρόγραμμα την ταυτότητά του δίνοντας βήμα στη νέα γενιά επιμελητών και καλλιτεχνών.
Εχουμε μόλις ολοκληρώσει την επίσκεψη στο Project Space, έναν από τους δύο κύριους χώρους που θα φιλοξενεί στο εξής τη διοργάνωση και τις μελλοντικές της εκθέσεις, μια μεγάλη αίθουσα που τώρα «ανοίγει» για πρώτη φορά στο κοινό. Και προφανώς δεν είναι τυχαίο που η πρώτη από τις «Νέες παραγωγές» της ενότητας Project Space είναι η νέα ζωγραφική δουλειά του Νίκου Καναρέλη με τίτλο «Τίποτα δεν είναι αληθινό παρά μόνο ο τρόπος που νιώθω». Η έκθεση, σε επιμέλεια του Χριστόφορου Μαρίνου, πραγματεύεται το μείζον θέμα του θυμού, «ένα αρχαϊκό συναίσθημα», όπως λέει η κ. Καφέτση, «που αποδεικνύεται ισχυρότατο συνδετικό στοιχείο των ατόμων στις σύγχρονες κοινωνίες».
Ο καλλιτέχνης δανείζεται ένα στίχο από το τραγούδι Self-Portrait (1975) του συγκροτήματος Rainbow, για να τιτλοφορήσει σειρά πορτρέτων που απεικονίζουν μια οργισμένη δεκαεξάχρονη έφηβη. Η έκθεση απαρτίζεται από 12 πίνακες (λάδι και σπρέι σε ξύλο) και 12 σχέδια (μολύβια και μελάνη σε χαρτί), όλα φτιαγμένα την τελευταία διετία, και ο ήχος της σκληρής ροκ που «παίζει» πίσω από τον τίτλο της, της ταιριάζει απολύτως. Η δεύτερη αναπάντεχη χωροταξική επιλογή του annexM είναι η Υπηρεσιακή Αυλή του Μεγάρου, όπου παρουσιάζεται η ομαδική έκθεση «Gone today, here tomorrow» με τη συμμετοχή των Μαρία Θεοδωράκη, Μάρκος Λάτιενς, Μπασίμ Μαγκντί, Κοσμά Νικολάου και Μαλβίνας Παναγιωτίδη σε επιμέλεια της Εύας Βασλαματζή. Με βίντεο και εγκαταστάσεις, εκ των οποίων 3 νέες παραγωγές, η επιλογή των 5 καλλιτεχνών θέτει στο επίκεντρο το ζήτημα της θέασης της καλλιτεχνικής δημιουργίας με νέους όρους, και μέσα από εργαλεία όπως το σώμα, η ύπνωση, η φαντασιακή διάσταση του αρχείου. Ξεκινώντας με τον καλλιτέχνη ως θεατή, η έκθεση συνεχίζει τον διάλογο με εμάς τους επισκέπτες χωρίς να αποφαίνεται. Και κρατά για το τέλος ένα ερώτημα – το επιτοίχιο έργο του Μπασίμ Μαγκντί που μοιάζει με γρίφο.
