Kathimerini.gr
ΤΗΣ ΜΑΡΩΣ ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΟΥ
«Και αναρωτιέμαι, δύο καλλιτέχνες που είναι σύντροφοι στη ζωή εδώ και χρόνια, που δουλεύουν στο ίδιο εργαστήριο ο ένας δίπλα στον άλλο, πώς επηρεάζονται στη δουλειά τους; Κι ακόμη περισσότερο, τι συμβαίνει όταν τα έργα τους φεύγουν από το εργαστήριο και πηγαίνουν σε ένα νέο χώρο για να εκτεθούν; Μήπως εκεί αποκαλύπτουν εκτός από τις ομοιότητες, και τις εντάσεις τους;».
Μιλάμε με τον αρχιτέκτονα και ιστορικό τέχνης Ελευθέριο Οικονόμου, ο οποίος επιμελείται την έκθεση «Αρμάος, Πορταλάκη. Πορεία για δύο. Γεωμετρία - Αφαίρεση - Τέχνη» που χθες εγκαινιάστηκε στο Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης (αίθουσα Αιμιλία Βοκοπούλου). Το μουσείο που έχει πλέον δημιουργήσει παράδοση στη σχέση του με τη σύγχρονη τέχνη μέσω των περιοδικών εκθέσεων που φιλοξενεί, δίνει την ευκαιρία στο κοινό να δει περίπου 46 έργα, αντιπροσωπευτικά της μέχρι τώρα πορείας των δύο καλλιτεχνών, του γλύπτη Μάρκου Αρμάου και της ζωγράφου Σοφίας Πορταλάκη. Ζευγάρι αγαπημένο στη ζωή, με παράλληλη εκπαίδευση και κοινά βιώματα –σπούδασαν και οι δύο στην ΑΣΚΤ και συνέχισαν τις σπουδές τους στην Ecole Nationale Superieure des Beaux Arts στο Παρίσι– συνδιαλέγονται εδώ μεταξύ τους, αλλά και με τον χώρο του μουσείου, που ενδιαφέρεται για τον δημιουργικό αναστοχασμό πάνω στην παράδοση και στην ιστορία.
Τα γλυπτά του Αρμάου με τις απέριττες χυτές φόρμες που άλλοτε τείνουν προς το φως και άλλοτε κλείνονται στον πυρήνα τους, και τα ζωγραφικά έργα της Πορταλάκη με τις γεωμετρικές αλλά ρέουσες γραμμές που διανοίγονται και συμπλέκονται, «ζευγαρώνουν» μεταξύ τους, συγκροτώντας ένα μικρό σύμπαν γεμάτο αρμονία και παλμό. «Ο Μάρκος Αρμάος που γεννήθηκε στην Τήνο είχε στην αρχή της πορείας πολύ καλές σχέσεις με τους μεγάλους της νέας ελληνικής τέχνης, τον Χαλεπά, τον Λύτρα, τον Γύζη», λέει ο Ελευθέριος Οικονόμου. «Ωστόσο, επιστρέφοντας από το Παρίσι άρχισε να δημιουργεί μία νέα σειρά μικρών έργων με βιομορφικά χαρακτηριστικά. Στην πορεία μεγάλωσε την κλίμακα και ενσωμάτωσε στο έργο του στοιχεία από την παράδοση και τον συμβολισμό –την Κρήτη των Μινωιτών, το πανί μιας βάρκας– δουλεύοντας με πείρα και σιγουριά συνθέσεις από ανοξείδωτο χάλυβα». Και συνεχίζει ο επιμελητής της έκθεσης αναφερόμενος αυτή τη φορά στη ζωγράφο: «Η Σοφία Πορταλάκη από την άλλη μεριά είναι γεννημένη στο Ηράκλειο και περνούσε τα καλοκαίρια της στο Οροπέδιο Λασιθίου, βλέποντας τις γυναίκες να υφαίνουν στρωσίδια και κιλίμια. Από εκεί αντλήθηκε η πρώτη της ιδέα για τη χρήση του χρώματος με παραδοσιακά μοτίβα της υφαντικής. Οταν άρχισε να ασχολείται για βιοποριστικούς λόγους με την αντιγραφή βυζαντινών εικόνων, συναντήθηκε με τη λεγόμενη “ιερή γεωμετρία” των βυζαντινών αγιογράφων. Και τότε δημιουργήθηκε κάτι νέο». Χάρη στην παρουσίαση εντός της έκθεσης τεσσάρων μπλοκ με προσχέδια της καλλιτέχνιδος, οι επισκέπτες μπορούν να παρακολουθήσουν τον τρόπο με τον οποίο χρησιμοποιεί την «ιερή γεωμετρία» για να φτάσει στα δικά της καλλιτεχνικά αποτελέσματα και να δώσει μέσω της σύνθεσης και του χρώματος έναν καινούργιο κόσμο αφηρημένων σχημάτων.
Ανάλογη έκθεση για το έργο των 2 καλλιτεχνών παρουσιάστηκε πριν από δύο χρόνια στο Ρέθυμνο, στο Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, σε επιμέλεια της Μαρίας Μαραγκού. Η έκθεση στο Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης διαρκεί έως 15/3.
